Στην καρότσα … για το γάμο

Δύσκολες οι μετακινήσεις παλιότερα. Σα τη μύγα στο γάλα τα ΙΧ αυτοκίνητα. Για τους δρόμους ούτε λόγος να γίνεται. Χωματόδρομοι. Σωστοί καρόδρομοι οι περισσότεροι.

Έτσι, οι μετακινήσεις γινόταν αναγκαστικά, όποτε χρειαζόταν να μετακινηθεί πολύς κόσμος, στις καρότσες των φορτηγών. Όπως στην πιο πάνω φωτογραφία* που είναι παρμένη το 1972. Μεταφέρει επισκέπτες σε κάποιο γάμο στο Σύβρο Λευκάδας.

Στα χωριά μας (Αλέξανδρος, Κολυβάτα, Πλατύστομα, Βαυκερή κ.λπ.) καθήκοντα «υπεραστικής» συγκοινωνίας για την πόλη της Λευκάδας, τη Χώρα όπως την αποκαλούσαν, εκτελούσε την εποχή εκείνη ο «Φλίππος» (Φίλιππος Κοντογεώργης ήταν μάλλον το πλήρες όνομά του).

Γκλουβισάνος ήταν και είχε διαμορφώσει κατάλληλα με παγκάδες την καρότσα του φορτηγού του για να κάθονται οι επιβάτες. Άλλοι στις παγκάδες, άλλοι στα σακιά με τ΄ αλεύρια, το καλαμπόκι και τη ζάχαρη, ένα τσούρμο όλοι. Κι ο καθένας έγραφε στα σακιά το όνομά του για να τα γνωρίζει. Θυμάμαι το ΚΚΚ -δεν πρόκειται για το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας- που σήμαινε: Κωνσταντίνος Κολυβάς – Κολυβάτα.

Χαμός γινόταν όποτε έφτανε στο χωριό μας για να ξεφορτώσει κι αναχωρούσε πάλι. Σα ρώγες σε σταφύλι κρεμόμαστε όλοι οι πιτσιρικάδες στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου. Ναι, σιγά θα μας φόβιζε η σκόνη!

Θυμάμαι πάλι, τέλος της δεκαετίας του ΄60 θα ΄ταν, που λύθηκε το χειρόφρενο του αυτοκινήτου όταν ξεφόρτωνε στα Κολυβιάτικα αλώνια. Πήρε κάνα δυο τούμπες και στάθηκε στον αποκάτω δρόμο με τις ρόδες να κοιτάνε τον ουρανό. Από καλή τύχη δεν υπήρξαν θύματα. Αν κατηφόριζε στον Αρκουδιά (πάνε τόσα χρόνια, έτσι άραγε να λεγόταν η περιοχή;) ούτε κολυμπηθρόξυλο δεν θα έμενε.