Με τον φακό τον Αγιοπετρίτικο

Παλαιά επαγγέλματα που ανθούσαν τις δεκαετίες του ’50 και του ’60

Ένας χωριάτης στην Ομόνοια λουστράρει τα παπούτσια του*

Πολλοί πιτσιρικάδες που έφευγαν από την επαρχία για την Αθήνα, έπαιρναν ένα κασελάκι και έκαναν τον λούστρο.

Αφιερώνουμε στον σημερινό Θρακιώτη λούστρο γύρω από την Ομόνοια που συνεχίζει από μικρό παιδί να κάνει το επάγγελμα του λούστρου, τους στίχους του παρακάτω τραγουδιού.

Σήμερα είναι ο μοναδικός στην Αθήνα.

Από παιδάκι έμαθα, δουλειές πολλές να κάνω,
τον πόλεμο τον έζησα, κόντευα να πεθάνω.

Σε φούρνο πρωτοδούλεψα, έκανα το χαμάλη,
και παραγιός κατέληξα, σ΄ έναν μικρό μπακάλη.

Άλλη δουλεία όμως ήθελα, να κάνω από μικράκι,
και μαγαζάκι άνοιξα, μες το κατηφοράκι.

Τον λούστρο χρόνια έκανα, καήκαν τα πνευμόνια,
τον κόσμο όμως δεν γέλασα, φορούσα παντελόνια.

Τα χρόνια τώρα πέρασαν, κι έγινα γεροντάκι,
μέσα στη Σύρα περπατώ, γυρνώ με τραγιασκάκι.

Όλοι στον δρόμο σα με δουν, πάντα με χαιρετούνε,
Γιαννάκη με φωνάζουνε, πολύ με αγαπούνε.-

Στίχοι – Μουσική: Φρέρης Αντώνης
Μπουζούκι: Φρέρης Αντώνης
Κιθάρα: Καρακατσάνης Κωνσταντίνος
Τραγούδι: Αντώνης Φρέρης

*Πάσα ομοιότητα είναι τυχαία