Γιατί βρε παιδί μου…

Βρέθηκα σήμερα το μεσημέρι, πριν από λίγο, σε ένα γνωστό στον τόπο μας μαγαζί μιας επίσης γνωστής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο αλυσίδας τροφίμων για να κάνω κάτι πρόχειρα ψώνια. Νερό δηλαδή ήθελα κυρίως να ψωνίσω και κάτι άλλα ψιλοπράγματα. Ουδέν το μεμπτόν… Ο λογαριασμός ήταν 21,25 ευρώ και πληρώνοντας στο ταμείο, μη έχοντας επακριβώς το οφειλόμενο ποσό, έδωσα χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ, για να διαπιστώσω μετά από λίγο ότι μου επιστράφηκαν ως ρέστα 28,70 ευρώ αντί του ορθού 28,75.

Aναρωτιέμαι γιατί η στρογγυλοποίηση, στην προκειμένη περίπτωση των 5 σεντ ευρώ να γίνεται προς τα πάνω, εις βάρος μου δηλαδή, και όχι προς τα κάτω, εις βάρος του μαγαζιού, λαμβανομένου υπόψη και τα υπερκέρδη αυτών των μονοπωλιακών ομίλων στα είδη διατροφής.

Τώρα μπορεί κάποιος να μου πει γιατί είσαι μακάκας. Και δίκιο θα “χει! Στη Γερμανία, είμαι σίγουρος -θεωρείται αυτονόητο εξάλλου- ότι θα περίμενα στο ταμείο για να μου επιστραφεί και το 1 σεντ ευρώ ακόμη. Εδώ συνήθισα τόσο καιρό εν μέρει στα πρακτέα και τις όποιες στρογγυλοποιήσεις, μιας και φαίνεται ότι τα 1, 2 και 5 σεντ ευρώ έχουν εξοστρακιστεί πλήρως από τις καθημερινές μας συναλλαγές. Είμαστε φαίνεται κουβαρντάδες… εμείς οι Έλληνες και οι άλλοι που τα διατηρούν είναι οι κουτόφραγκοι.

Eίπα να απευθυνθώ στην υπάλληλο του ταμείου και να την ρωτήσω γιατί γίνεται αυτό -σίγουρα θα έχει οδηγίες από τη διεύθυνση για να το κάνει- αλλά θες γιατί είχε αρκετό κόσμο στην ουρά που περίμενε και ντράπηκα, θες γιατί με έχει ζαλίσει και η γυναίκα σε άλλες περιπτώσεις, με το πως κάνεις έτσι υπάλληλος είναι κι αυτή…, δεν είπα τίποτε.

Ορκίστηκα όμως ότι αν μου ξανασυμβεί -που θα γίνει σίγουρα- όχι μόνο θα ζητήσω εξηγήσεις αλλά και παντιέρα θα σηκώσω… Κάτι που συνιστώ να κάνετε και εσείς σε ανάλογες περιπτώσεις… για να μην μας πιάνουν τουλάχιστον για κορόιδα.