Οι κολλητοί, αδελφοποιτοί, τα μπρατίμια των ετών 1996-2003 και ο καθημαγμός των ετών 2010 και μετά

Μέρος 1ο

Του Θεόδωρου Αραβανή

Είναι λάθος σημαντικό να υποστηρίζεται ότι η σημερινή κατάσταση της χώρας, που λέγεται Ελλάδα, με τα 6,3 εκατομμύρια πολιτών εις τα όρια της φτώχειας (2,5 εκατομμύρια κάτω απ΄ το όριο φτώχειας), τα 6/10 των μαθητών υποσιτισμένα, η γενική ανεργία κοντά εις το 30%, με την ανεργία των νέων εις το 70%, είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνικής συνεχούς πεπατημένης των σπάταλων και αντιπαραγωγικών Ελλήνων πολιτών και χρόνιας στροφής σε κοινωνικά δήθεν πολυέξοδα αγαθά και της φιλελεύθερης σοσιαλμανίας των ετών 1974-1981 ή της πρωθύστερης σοσιαλιστικής για τα καλά δήθεν μανίας από το 1981 και έως την εποχή του εκσυγχρονισμού.

Τα παραπάνω στατιστικά στοιχεία (φτώχειας – ανεργίας – υποσιτισμού) είναι στοιχεία του Δεκεμβρίου του 2014 σύμφωνα με τους επίσημους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, και τους Ελληνικούς αντίστοιχα και μεταξύ αυτών του εγκυρότερου θεσμού της χώρας, του κοινοβουλίου.

Τα στοιχεία αυτά δεν έχουν -δεν μπορεί να έχουν- αλλάξει, ούτε στο ελάχιστο θετικά ως σήμερα. Αυτά γίνονται μόνο απ΄ τα θαύματα του Ιησού Χριστού. Ούτε μπορεί να θεωρεί κάποιος ή να έχει απαίτηση να αλλάξουν σε διάστημα λίγων μηνών ή και ετών βραχυχρόνια, όσο θετική προσπάθεια με κοινωνική ευθύνη και να επιχειρείται από μια διακυβέρνηση της χώρας, έστω και σοβαρής (σοβαρής όμως και όχι κυβέρνησης που τους μόνιμους φόρους τους ψήφιζε και τους ονομάτιζε έκτακτους), αλλά και κυβέρνησης με προοδευτική – αριστερή χροιά (και για εδώ ισχύουν τα αναγκαία για την σοβαρότητά της, ιδιαίτερα ως αξιοπιστία λόγων και έργων απέναντι εις τους πολίτες).

Για την ορθή απεικόνιση των παραπάνω στοιχείων θα πρέπει να σημειώσουμε ότι: Όταν αναφερόμαστε εις τον δείκτη φτώχειας των πολιτών αυτός ορίζεται ως ελάχιστο εισόδημα για το άτομο τα ευρώ 4000,00 και για την οικογένεια τα ευρώ 9000,00. Κάτω απ΄ αυτά τα εισοδηματικά όρια τεκμαίρεται η φτώχεια. Δηλαδή αν το εισόδημα μεμονωμένου ατόμου ή οικογένειας είναι 5000,00 ή 10000,00 ευρώ (1000,00 ευρώ πάνω απ΄ το όριο) αντίστοιχα δηλούται ως κοντά εις τα όρια της φτώχειας. Τώρα αν κάποιος Έλλην πολίτης ή Ελληνική οικογένεια μπορούν να ζήσουν με 4-5000 ευρώ ή 9-10000 ευρώ αντίστοιχα (δηλαδή κοντά φτωχοί), αυτό είναι ένα θέμα (σκέτη στατιστική φενάκη) που απαιτεί και δεύτερο σύγχρονο θαύμα απ΄ τον Ιησού Χριστό.

Ακόμα όταν αναφερόμεθα εις την γενική ανεργία κοντά εις το 30% και την ανεργία των νέων εις το 70%, πρέπει να λάβουμε υπ΄ όψιν μας ότι από το 1997, και επίσημα πλέον με νομοθετική βούλα, θεωρείται ως εργασία και εργαζόμενος με ημιαπασχόληση και κάθε λογής εργασία μειωμένων ωραρίων και μειωμένων αμοιβών και υπασφάλισης, καθώς και κάθε μορφή επαγγελμάτων, παρέργων ουσιαστικά της πλάκας με μειωμένη έως καθόλου ασφάλιση και ελάχιστη αμοιβή, πλησίον των κυρίων επαγγελμάτων (επαγγέλματα εγγύτητας).

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η παραπάνω ταξινομία της εργασίας πήγε παράλληλα με την για πρώτη φορά νομοθετική ρύθμιση για την δημιουργία εταιρειών εκμισθώσεως εργαζομένων, δηλαδή ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι!!!! Όπως π.χ. ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα … και ενοικιαζόμενα αντικείμενα γενικά, που μέσα στην σύμβαση μισθώσεως επιτρέπεται και η υπεκμίσθωση δύο και τρεις φορές, αρκεί το χρήμα να ρέει σε όλους τους διαδοχικούς εκμισθωτές.

Ακόμη όταν αναφερόμαστε εις τον βαθμό υποσιτισμού των μαθητών (6/10 αυτών) θα πρέπει να ορίσουμε και το όριο διατροφικών αναγκών, κυρίως πρωτεϊνών και βιταμινών, κάτω απ΄ το οποίο θεωρείται ο μαθητής, σε αυτή την ηλικία, υποσιτιζόμενος. Δεν έχει διευκρινισθεί πλήρως το όριο αυτό, ή ότι άλλα διατροφικά όρια αναγκαιούν, και αυτό είναι μια έλλειψη της αναλύσεως αυτής. Αλλά μόνο και μόνο ο όρος υποσιτισμός και το ποσοστό 6/10 των μαθητών τρομάζουν.

Το ποσοστό 22% πρωτεϊνών που κάλυπτε τη διατροφή των νέων παιδιών (μέτρηση του 1951-1953) ήταν ένα απ΄ τα μεγέθη που επέτρεπαν εις τους τότε οικονομολόγους να μιλούν για την καθημαγμένη Ελλάδα. Και αυτοί ήταν και ο Ξενοφών Ζολώτας, και ο Κυριάκος Βαρβαρέσος, και ο Άγγελος Αγγελόπουλος, αλλά και ο Παναγής Παπαληγούρας, ο Γεώργιος Κάρταλης και ο Αλέξανδρος Σβώλος, όπως επίσης οι Αμερικανοί εμπειρογνώμονες για την παρακολούθηση του σχεδίου Μάρσαλ και την καλύτερη διάθεση και τη διασπορά αναπτυξιακά των πόρων του, πάντα βέβαια υπό δυτικόστροφη ορθολογική διαχείριση, αλλά αναγκαία τότε σε ικανό βαθμό με τις τεράστιες ελλείψεις στην χώρα και τις μεταπολεμικές ψυχροπολεμικές διπολικές συνθήκες.

Και δεν χάιδευαν αυτιά με τα όσα παρατηρούσαν αυτοί οι Αμερικανοί εμπειρογνώμονες, όσο και αν αυτό δεν άρεσε στην σκληρή των φαγάδων ντόπια ολιγαρχία της εποχής και τις όποιες ως τις μέρες μας αριστερές ή αριστερίζουσες απόψεις.

Ο καθημαγμός της χώρας, από το 2010 και μετά, κατά κύριο λόγο εγκαινιάστηκε και ασκήθηκε προοδευτικά και μεθοδικά (ακόμη και η βαριά αμέλεια συνιστά ενεργό δόλο όταν ιδιαίτερα διαχειρίζεσαι ανθρώπινες ψυχές και κοινωνικές παραμέτρους). Υπάρχουν κατά τον γράφοντα ισχυρές και πειστικές ενδείξεις και βεβαιότητες για πρακτικές συγκεκριμένες, ως εκσυγχρονιστική κουλτούρα και διαχείριση από τις παρέες φίλων, κολλητών, κολλητάρια και αδελφοπητούς -ο νεποτισμός ωχριούσε μπροστά των- των ετών 1997-2003 οι οποίοι και αυτοκαυχιόνταν με υπεροψία και μέθη, αυτοονομαζόμενοι εκσυγχρονιστές της Ελληνικής κοινωνίας και της πολιτικής – οικονομικής ζωής του τόπου!!!!

(Ακολουθεί 2ο μέρος)

[Φωτό: t-online.de]