Ακριβότερα δεκάδες προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης από αύριο Δευτέρα

peri FPA

«Ωστόσο αίτίες γιά μιά βελτίωση τών πραγμάτων ύπάρχουν . Πώς είναι λ.χ. δυνατόν νά έχωμε ΦΠΑ καί Τελωνεία ταυτόχρονα ?
Ο ΦΠΑ — πού μετεφράσθηκε έτσι άπό τά Αγγλικά καί Γαλλικά (Taxe sur la valeur ajoutee) –είναι ένα σοσιαλιστικό έκ μέρους τού άστικού Κράτους μέτρο καί είναι φόρος έπί τού προιόντος , ήγουν φόρος έπί τής ύπεραξίας πού θέλει νά είσπράττη ό καπιταλιστής .
Τό Κράτος δηλαδή δέν τόν άφήνει νά άσυδοτή , ούτε όμως καί τόν περιορίζει καθόλου .
Αν ή «ίδιωτική πρωτοβουλία» τού καπιταλιστή τόν ώθή νά θέλη νά κερδίση άντί Α 100Α , τό κράτος τού τό έπιτρέπει , ύπό τήν προυπόθεση , όμως ότι σ” αύτή τήν περίπτωση , θά πληρώση περισσότερον φόρο ύπεραξίας , επί πλέον δέ πρέπει νά λάβη ύπ” όψη καί τό σπουδαιότερο γεγονός ( πού άποτελεί τήν ούσία τού φιλελεύθερου άστικού κράτους ) : ότι ό δίπλα καπιταλιστής , έχοντας κι” αύτός τόν ίδιον βαθμό έλευθερίας βουλήσεως , μπορεί νά κατασκευάζη τό ίδιο προιόν καί νά άρκήται νά κερδίζη μόνο 2Α. Οπότε βέβαια ύπάρχει κίνδυνος ό άλλος καπιταλιστής νά χρεωκοπήση .
Γιά νά λειτουργούν όμως αύτές οί άσφαλιστικές δικλείδες τού συστήματος , είναι άπαραίτητο ή Οίκονομία νά είναι πράγματι έλεύθερη ,χωρίς άγορανομίες , «διατάξεις» , τελωνεία καί κρατική κάλυψη τής ίδιωτικής έπιχειρήσεως .
Τά πράγματα βέβαια αύτά δέν είναι δέν είναι προφανώς ζητήματα οίκονομίας –καί όρθώς δέν περιλαμβάνονται στά οίκονομολογικά συγγράμματα–μιά καί στηρίζονται στήν σημασία τής…έλεύθερης βούλησης (ήγουν στίς ώραίες έφευρέσεις τού Βολταίρου μέ τόν Μοντεσκιέ …) .
Στήν Ελλάδα έπειδή τά θεωρούμε ώς τέτοια καί έν άπορία περί τής φύσεως τού συγχρόνου καπιταλισμού–ταυτοσήμου μέ τό άδέσποτον κέρδος! — , είναι δυνατόν ν” άκούση κανείς τίς πιό άπίθανες έκφράσεις γιά τόν ΦΠΑ :»είναι φόρος πού μάς τόν έπιβάλλουν» , «δέν τόν χρειαζόμαστε» , «δέν μάς είναι άπαραίτητος» κλπ. !!! Καί βέβαια άπό τήν διεθνώς πασίγνωστη ώς πρός τήν ίδεολογική της συγκρότηση Αριστερά μας , ότι είναι καί «φόρος άντιλαικός» ! Πώς όμως μπορεί νά είναι τέτοιος , άφού τελικώς δέν είναι είμή παρακράτηση ένός μέρους τού κυκλοφορούντος χρήματος άπό τήν παραγωγή γιά τήν άσκηση κοινωνικής πολιτικής (παιδεία , ύγίεια κλπ.) ? Καλό θά ήταν — μιά καί ύποτίθεται ότι οί Αριστερές έχουν σέ άνώτερο βαθμό συνειδητοποιημένες τίς διαδικασίες τού καπιταλιστικού συστήματος — νά μπορούσε νά ξεφύγη όλίγον ή δική μας άπό τίς άναμνήσεις τών ήρωικών κατωρθωμάτων τών βουνών καί νά καταλάβη ότι ό σύγχρονος κόσμος (έξ ίσου καί ή Σοβ.Ενωση ) έχει ξεφύγει κατά πολύ άπό τά παλαιά συνθήματα τού Μάρξ καί τού Λένιν , τά όποία ήσαν άπλώς μιά άρχή γιά τήν σοσιαλιστικοποίηση τής παραγωγής , ή όποία συμβαίνει σήμερα διεθνώς μέ φορέα τήν άνάπτυξη τής τεχνολογίας . ………………….
Εν πάση περιπτώσει , καί χωρίς τίς ίδέες τού Μάρξ καί τού Ενγκελς –μιά καί έν Ελλάδι παρέμειναν όλοσχερώς άγνωστες καί σήμερα άποτελούν μάλλον έργο τών ίστορικών καί τών φιλοσόφων — θά μπορούσε τουλάχιστον ή έλληνική Αριστερά νά έπιδιώξη νά έμβαθύνη στήν τρέχουσα δομή τού καπιταλιστικού κόσμου καί , μέσα στά μέγιστα περιθώρια πού αύτή άφήνει γιά τήν σοσιαλιστική τροπή της , νά άσκήση όντως μιά κάποια φιλολαική πολιτική στήν πράξη καί όχι στά συνθήματα .
Αντί π.χ. νά λέη , ότι ό ΦΠΑ είναι «άντιλαικός» , καλύτερα θά ήταν νά λέη (πρός προστασία τού «λαού» ) , ότι ή φορολογική διαφυγή μ” αυτόν πρέπει νά κολάζεται ώς ποινικό άδίκημα (δηλ. μέ φυλακή ώς κλοπή , όχι κατά τού «Δημοσίου» , άλλ” ώς πρός άτομον όπως τού κοινού διαρρήκτη ) , άφού ό ΦΠΑ προπληρώνεται άπό τόν καταναλωτή καί είναι σχέση τού ίδίου πρός τό Κράτος μέσω τού παραγωγού. Αύτό πάει νά πή «φιλεργατική πολιτική» –άξιοποίηση τών εύκαιριών μέ τήν κατανόηση τών νοημάτων . Καί άκόμη ,άν μπορούσε ή Αριστερά μας ν” άντιληφθή ότι «ό λαός» δέν ύπάρχει μόνο στήν Ελλάδα (όπου καταπίνει μόνο «συνθήματα» ) άλλά καί στίς χώρες τής Εύρώπης , στήν Αμερική ή τήν Ιαπωνία , κατανοώντας τήν μεταβολή τής έννοίας τής «άστικής ίδιοκτησίας» πού έπέβαλαν οί άλλοι λαοί , θά μπορούσε νά τήν κάνη πραγματικότητα καί στήν Ελλάδα , πάντοτε μέσα στά «άστικά δεδομένα» , άπαιτώντας τά έσοδα τών άκινήτων νά προκύπτουν άναγκαστικώς καί νά ύπαχθούν μέ κατάλληλον συντελεστή στόν ΦΠΑ .
Οχι δηλαδή ό έντιμος έλληνοχριστιανικός κάτοχος άκινήτων (ίδιώτης άλλά μή έξαιρουμένων συνταγματικώς καί τών «νομικών προσώπων» ) νά τά κρατή κλεισμένα έπειδή είναι «δικά» του , γιά νά μήν μπή σέ άλλην φορολογική βαθμίδα , μέ άποτέλεσμα τήν κρίση στέγης , τήν αύξηση τών ένοικίων καί τήν έπένδυση τού είσαγομένου συναλλάγματος σέ τοίχους . Ομιλούμε τήν στιγμή αύτή μέ «μαρξισμό τής πράξης» καί όχι τού «μαρξισμού» , δηλαδή περί τών «έργατών» τού Βλγίου καί τής Γερμανίας , οί όποίοι , όσοι έρχονται ή μπορούν νά έλθουν , ένώ θά μπορούσαν νά έπενδύσουν τά χρήματά τους σέ έπιχειρματικούς τομείς , διατηρώντας τήν έπιχειρησιακή έπαφή μέ τίς χώρες πού έζησαν καί τονώνοντας έτσι τήν έσωτερική άγορά , άναγκάζονται νά τά έπενδύσουν σέ τοίχους , διότι τό πρόβλημα πού άντιμετωπίζουν , παρά τούς τόνους μπετόν , είναι τό πρόβλημα τής στέγης . Καί τούτο , διότι ή δίς Ζωίτσα ,έτών 87 καί άειπαρθένος , έχουσα «δικές» της τρείς πολυκατοικίες έκ διαρκούς κληροδοσίας άπό τό 1821 καί στενώς πιστή στά έλληνοχριστιανικά περιβάλλοντα , άρκείται μόνο στήν μία , γιά ν” άποφεύγη τήν έφορεία , καί τίς άλλες δύο τίς άφήνει νά έρειπώνουν , έχοντάς τες τάξει «τάμα» στήν Αγία Εύλαμπία μετά τόν θάνατό της , έπειδή τήν έβοήθησε στήν ζωή της άπ” τούς «κακούς έραστές» !…Αύτά έδώ , στήν Εύρώπη όμως οί άνύπαντροι πληρώνουν περισσότερα γιά φόρους απ” όσα παίρνουν στό χέρι .
Η δίς Ζωίτσα δέν προσέφερε τίποτε μέ τήν ζωή της στούς άλλους καί στό Κράτος : ούτε παιδιά ούτε κάποιο πνευματικό έργο –τά δύο πού άποτελούν τήν βάση τής ζωής . Κατά ποιόν λοιπόν τρόπο «τά έκ ίδιοκτησίας δικαιώματα δέν δύνανται νά άσκώνται είς βάρος τού γενικού συμφέροντος» στήν περίπτωσή της ?
Βεβαίως ή «δίς Ζωίτσα » δέν περιλαμβάνεται στούς πίνακες περιεχομένων τών έργων τού Μάρξ καί τού Ενγκελς , διότι δέν άποτελεί έννοιαν άστική . Αποτελεί έννοια έλληνοχριστιανική καί έδώ είναι πού σύμφωνα μέ τά θεωρήματα τά κατά τόπους κομμουνιστικά κόμματα όφείλουν νά άναλύουν τίς έπιτόπιες συνθήκες καί νά μεταβάλουν τήν δίδα Ζωίτσα άπό πράγμα σέ έννοια .
Αύτά βέβαια όλα , άν συζητάμε γιά τόν «λαό» . Ολίγη άσχολία περί τάς έννοίας δέν θά έκανε κακό στήν Αριστερά . »
tou gerasimou kaklamani