Γκαζώνοντας για το τρίτο μνημόνιο…

Επί του ποσοτικού προβλήματος της οικονομικής ζωής της Ελλάδος, δεν έγιναν και δεν θα γίνουν πολλές αναφορές από όλα τα κρατικά και κοινωνικά μορφώματα της χώρας και του στατιστικού ψευτοευρωπα’ι’σμού.
Και τούτο διότι η ποσοτική αναφορά ως ταυτή δεν επιδέχεται πολιτικές και ιδεολογικές αποχρώσες ερμηνείες, αλλά αποτελεί βάση αναγωγής για παραπέρα πράξη. Αυτό που πρέπει για τα καλά να αποφευχθεί- και προσπαθεί να το αποφύγει η ευρωδιαχειριστική κουλτούρα της ευρωνομισματικοαρπαχτής- είναι ο εντοπισμός του οικονομικού προβλήματος που ταλανίζει την χώρα, και άλλες χώρες, για 7 χρόνια τώρα.
Διότι αν εντοπιστεί το πρόβλημα ποσοτικά τότε και μόνον τότε μπορεί να αντιμετωπιστεί.
Οι πολιτικές και ιδεολογικές αποχρώσες ερμηνείες του προβλήματος απομακρύνουν από τον εντοπισμό του και αυτό γίνεται 7 χρόνια τώρα στην Ελλάδα.
Τα όποια μέτρα και φόροι υπογράφονται ως μνημόνια, συμφωνίες, τεσκερέδες, μπουγιουρντιά και ακούγονται ως συμφωνίες κυρίων και λοιπών ευρωπαί΄στών δημοκρατών κλπ προοδευτικών ή συντηρητικών δυνάμεων , τα όποα μέτρα λοιπόν δεν μπορούν να καταβληθούν σε επίπεδο φόρο και να υιοθετηθούν εφηρμοσμένα θεσμικά.
Ο καγκελάριος 1930-1932 της δημοκρατίας της Βα’ι’μάρης
Χά’ι’νριχ Μ΄πρίνιγκ ήταν τουλάχιστον αληθείς στα απομνημονεύματά του, για την εφαρμοσθείσα απ αυτόν οικονομική συντηρητική πολιτική με περίεργους τότε στόχους σε μια καθημαγμένη Γερμανία των ετών 1919-1933.
Περίεργα πράγματα επιβάλονται και δήθεν υιοθετούνται στις μέρες μας στην Ελλάδα , που πολύ απέχουν από όσα υπόσχονται. Η βιωμένη εμπειρία 7 χρόνια τώρα( υπερμεσοχρόνιος οικονομικός κύκλος πλέον) κάποιους πρέπει να ανησυχεί και να ανησυχούν και όλοι οι πολίτες πλέον για τον επερχόμενο επέκεινα.
Εκτός και αν οι πολίτες αποφασίσουν – και έτσι πρέπει- να λύσουν το χρονίζων κοινωνικόοικονομικό πρόβλημα της χώρας , επιμελούμενοι το εγώ.
»’Μια και πολιτική αρχίζει με την επιμέλεια του εγώ.»