Χαιρετισμός του Δημάρχου Λευκάδας στην έναρξη του 53ου Διεθνούς Φεστιβάλ Φολκλόρ

«το καταπληκτικό πατάρι»…..,το ανοιχτό θέατρο.., το λεύκωμα που πρέπει όλοι να αποκτήσουμε «από κάθε άποψη»!!!

τι άλλο θα ακούσουμε !! , θέλουμε κιάλλο , κιάλλλο , ….μή σταματάς …..και «από κάθε άποψη».

Μπράβο παιδιά ! άξιοι !!

Απόσπασμα από ένα άρθρο τού Γεράσιμου Κακλαμάνη .
«… Ὅτι τό… μυαλὸ εἶναι αὐτὸ πού κοινωνικοποιούμενο μεταβάλλεται σὲ χρῆμα, τὸ ξέρουμε ἀπὸ τὸ Φεστιβὰλ, στὴ Λευκάδα. Τὸ Φεστιβὰλ εἶναι τελικὰ ὁ μοναδικὸς ἀγωγὸς τουρισμοῦ γιὰ τὴν Λευκάδα καὶ ἡ ὀνομασία του εἶναι Λόγου καὶ Τέχνης, δηλαδὴ μυαλοῦ. Ἡ θεωρία συνεπῶς μὲ τὸ Φεστιβὰλ εἶναι σωστή, μόνο πού ἡ πράξη ἀποδείχθηκε λίγο… ἀχαμνή, διότι ἀπὸ τὶς τρεῖς λέξεις ἡ μόνη πού ἔμεινε χρησιμοποιούμενη εἶναι ἡ λέξη Φεστιβὰλ, τῶν ἄλλων δύο μονίμως ἀνύπαρκτων. Περὶ μὲν τοῦ Λόγου – στὴ Λευκάδα ἰδιαίτερα ἀλλὰ καὶ στὰ ὑπόλοιπα Ἑπτάνησα – δὲν μπορεῖ νὰ γίνη καν λόγος. Τὸ γιατί τὰ πράγματα τοῦ λόγου ἐξελίχθηκαν ἔτσι στὰ Ἑπτάνησα, εἶναι θέμα πού δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπασχόληση ἐδῶ, τὰ περὶ τέχνης ὅμως εἶναι ἀκριβῶς τόσα μόνο, ὅσα μπορεῖ νὰ ἐπιδείξη (καὶ πάντα ὑπὸ διοικητικὲς συνθῆκες νοούμενα) ὁ μαέστρος τοῦ Ὀρφέα Διονύσης Γράψας. Παρὰ ὅμως τὴν δυνατότητα αὐτή, δηλαδὴ νὰ διαθέτη ἡ Λευκάδα ἕναν ἄξιο μαέστρο, ἡ Διοίκηση δὲν κατάφερε νὰ ἀπαλλάξη τὸ Φεστιβὰλ ἀπὸ τὸν ἀρχικὸ φολκλορικό του χαρακτήρα καὶ νὰ τὸ μεταβάλη σὲ ἀγωγὸ ποιοτικοῦ τουρισμοῦ γιὰ τὴν Λευκάδα. Δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι τὸ Φεστιβὰλ ἄρχισε σὲ μία ἐποχὴ ψυχροῦ πολέμου, ὅπου ὁ ἰδεολογικός του χαρακτήρας ( συναδέλφωση τῶν λαῶν ) δὲν μποροῦσε νὰ εἶναι τίποτε ἄλλο ἀπὸ τὸ τριτοκοσμικὸ φολκλόρ. Τὰ συγκροτήματα πού μποροῦσε τότε νὰ καλεῖ ὁ Α. Τζεβελέκης –καὶ πού ἦταν διατεθειμένα νὰ συμμετάσχουν – ἦσαν συγκροτήματα τῆς Κούβας, τῆς Οὐγκάντας, περιφερειακῶν χωρῶν τοῦ Σοσιαλισμοῦ καὶ ἀλλά εὐκαιριακῆς μᾶλλον σημασίας. Καὶ αὐτὰ ὅλα γιὰ 15 μέρες τὸν χρόνο. Τὰ πράγματα δυστυχῶς δὲν μπόρεσαν νὰ ἐξελιχθοῦν παραπέρα. Ὁ βασικὸς λόγος γι’ αὐτὸ εἶναι ἀκριβῶς ὁ προγραμματισμὸς τῆς τουριστικῆς ἀνάπτυξης ἐκ μέρους τῆς διοικητικῆς συγκέντρωσης τοῦ κέντρου ὡς ἐμπορεύματος κατὰ τοὺς νόμους της ἀγορᾶς, δηλαδὴ ὡς συνάλλαγμα. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς καὶ ἡ τουριστικὴ ἀνάπτυξη ἔμεινε στὴ νόηση ὅλου του κόσμου ὡς ὑπόθεση ὑποδομῶν, μπετοῦ καὶ ξενοδοχείων. Ὅτι ἡ Λευκάδα δὲν ἔχει προϋποθέσεις γιά τέτοιου εἴδους ἀνάπτυξη, τὸ ἐπιβεβαιώνει καὶ τὸ ENVIREG μὲ τοὺς συντελεστὲς δόμησης πού προβλέπει. Συντελεστὲς πού εἶναι βέβαια δύσκολο νὰ κρατηθοῦν ὑπὸ τὸ καθεστὼς τῆς ἐσωτερικῆς ἀγορᾶς καὶ τῆς σημασίας τοῦ τουρισμοῦ ὡς ἐμπορεύματος τοῦ ἐλεύθερου ἀνταγωνισμοῦ. Ἡ μεταβολὴ τοῦ Φεστιβὰλ σὲ συναλλαγματικὸ ἀγωγὸ γιὰ τὴν Λευκάδα προϋποθέτει ἀλλά δεδομένα τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης. Προϋποθέτει καὶ ἀρχὴν ὅτι αὐτὴ μπορεῖ νὰ ὁρίση ἡ ἴδια τὶς προτεραιότητες στὴν διαμόρφωση τῶν προγραμμάτων, οἱ ἐπενδύσεις στὸ χῶρο τοῦ λόγου καὶ τῆς τέχνης δὲν εἶναι μικρότερες ἀπὸ αὐτὲς τῶν δρόμων καὶ τῶν ἔργων. Κυρίως ὅμως αὐτὸ πού προϋποθέτει ἡ ἀνάπτυξη τοῦ λόγου καὶ τῆς τέχνης καὶ συνεπῶς ἡ δυνατότητα ποιοτικοῦ προσδιορισμοῦ τοῦ τουρισμοῦ γιὰ τὴν Λευκάδα εἶναι μία ἄλλη ὑποδομὴ παιδείας. Γιὰ νὰ ἀσχοληθοῦνε τὰ παιδιὰ μὲ τὴν χορωδία καὶ τὴν φιλαρμονική, πρέπει νὰ ἔχουν χρόνο ἀπ’ τὸ σχολεῖο. Ὑπὸ τὴν ὑπάρχουσα κατεύθυνση τῶν σχολικῶν προγραμμάτων, ἡ ἀνάπτυξη τοῦ λόγου καὶ τῆς τέχνης δὲν εἶναι αὐτονόητο πρᾶγμα. Ὑπὸ τὰ μέχρι τώρα διοικητικὰ δεδομένα τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἀγραμματοσύνη ἦταν προϋπόθεση τοῦ διοικητικοῦ συγκεντρωτισμοῦ, καὶ τὰ σχολικὰ προγράμματα ἦσαν τέτοια, ὥστε ἀκριβῶς νὰ μὴν δίνουν τὴν δυνατότητα στὸ μαθητὴ γιὰ καμιὰ ἄλλη δραστηριότητα ἐκτὸς σχολείου Κάποτε γεωγραφία ἐσήμαινε οἱ μαθητὲς νὰ ζωγραφίζουν χάρτες ἐπὶ ὧρες καὶ ὧρες, μετὰ ἦταν ἡ φυτολογία, τὰ φασόλια καὶ τὰ μπιζέλια, καὶ σήμερα εἶναι ἡ κοινωνιολογία. Ὑπὸ τὶς συνθῆκες ὅμως αὐτὲς ὁ μαθητὴς δὲν ἔχει χρόνο νὰ ἀσχοληθῆ μὲ τὴν χορωδία καὶ τὴν κορνέττα. Ἄρα λοιπὸν τὰ πράγματα γιὰ ἕναν ποιοτικὸ καθορισμό τοῦ τουρισμοῦ, δηλαδὴ τουρισμοῦ χωρὶς κέρδος τὸ σκουπίδι, πᾶνε ὡς πραγματικότητες πολὺ μακρύτερα ἀπὸ ὅσο οἱ προθέσεις τῶν ἀνθρώπων. Τὸ πρόβλημα εἶναι ἂν μπορῆ ἡ μικρὴ κοινωνία τῆς Λευκάδος νὰ συνειδητοποίηση τὴν φύση τῶν προβλημάτων καὶ ἂν ἡ νέα τοπικὴ αὐτοδιοίκηση βρεθῆ σὲ θέση νὰ ἐπισημάνη τὴν οὐσιαστικότητα τῶν λύσεων. Ἡ δυνατότητα τῶν σωστῶν λύσεων βρίσκεται ἀκριβῶς στὸ νέο ποιοτικὸ περιεχόμενο πού εἶναι δυνατὸν νὰ λάβη ὁ νέος θεσμός. Τὸ περιεχόμενο αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο νὰ πρόκυψη μὲ διοικητικὲς ἐντολὲς, ἂν δὲν πρόκυψη πρῶτα στὰ μυαλὰ τῶν ἀνθρώπων.

Μέρος 8ον ( 16/1/1995)

Οἱ παλαιές τοπικὲς αὐτοδιοικήσεις, εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἐθνικὴ καλοπιστία, τίποτε δὲν μπόρεσαν νὰ διαφυλάξουν στὰ Ἑπτάνησα. Ὄχι μόνο στὴν προγραμματικὴ διὰ νομοθετημάτων (!) κατεδάφιση τῆς ὑπαρχούσης πολιτιστικῆς δομῆς δὲν μπόρεσαν νὰ ἀντισταθοῦν καὶ στὴν ψυχολογικὴ ὑποβάθμιση τῶν τόπων ἀνὰ τὸ Πανελλήνιον ( Φυλακὲς Κέρκυρας, φυλακὲς Λευκάδας ἐξ οὗ καὶ ἡ αὐτονόητη κατεδάφιση τοῦ ἀντιπαθοῦς παλαιοῦ ἑνετικοῦ κτιρίου!), ἀλλὰ οὔτε καὶ μερικὲς γηγενεῖς βιοτεχνίες δὲν μπόρεσαν νὰ διαφυλάξουν οἰκονομικὰ γιὰ τὸν τόπο. Οὐδεὶς ποτὲ διεμαρτυρήθη καὶ οὔτε καμιὰ ἀποζημίωση ἐζήτησε, ὅταν βιοτεχνίες ἀλλοῦ παρεσκεύαζαν καὶ συνεχίζουν νὰ παρασκευάζουν σαλάμι τύπου Λευκάδος καὶ βούτυρο τύπου Κερκύρας. Εἶναι δυνατὸν γιὰ κορεάτικη φίρμα νὰ διαθέση στὴν ἀγορὰ αὐτοκίνητα τύπου Βόλβο καὶ ἡ ἐταιρία πού τὰ κατασευάζει ἢ ἡ ἴδια ἡ Σουηδία νὰ μείνη ἀδρανής; Ὅμως ἡ Λευκάδα ἔμεινε καὶ μένει…

Τὸ μόνο λοιπὸν πού ἔμεινε γιὰ τὴν ἐπιβίωση τῶν λίγων κατοίκων πού ἔμειναν ἀκόμη στὰ νησιὰ εἶναι οἱ ὅσες φυσικὲς ὀμορφιὲς ἀπομένουν. Δὲν ἀπομένουν ὅλες γιατί ἡ ἀνάπτυξη καὶ ἡ πρόοδος ἔφαγαν μερικὰ βουνὰ καὶ κατέστρεψαν ὁρισμένους τόπους. Ὅ,τι ὅμως ἔμεινε ἀλώβητο, εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸ πού ἡ νέα τοπικὴ αὐτοδιοίκηση πρέπει νὰ διαφυλάξη ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ καὶ μετὰ ἀπὸ ἐξαιρετικῶς πολύχρονη σκέψη νὰ νὰ μεταβάλη σὲ νοήματα, γιὰ τὴν ἀνάπτυξη ἐκείνου τοῦ τουρισμοῦ πού ὡς πολιτιστικὴ ποιότητα θὰ ἀποτελέση μόνιμο ἔσοδο γιὰ τὸν τόπο. Καὶ μόνιμο ἔσοδο θὰ ἀποτελέση ὄχι μὲ τοὺς νόμους τῆς ἀγορᾶς, ἀλλὰ ἀκριβῶς ὅταν καταστῆ ἀγαθὸ γενικότερης σημασίας. Αὐτὴ πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀφετηρία σκέψεων καὶ ὄχι οἱ ἄμεσες ἀνάγκες τῆς τσέπης. Πόσο πολύχρονες θὰ χρειασθῆ νὰ εἶναι αὐτὲς οἱ σκέψεις; Ἀκριβῶς ὅσο χρειάζεται γιὰ νὰ λυθῆ τὸ ἤδη πρόβλημα τῶν ὑπαρχόντων σκουπιδιῶν, πρὶν προστεθοῦν ἀπ’ τὴν ἀνάπτυξη κι ἄλλα. Καὶ ὑπάρχει καιρὸς γι’ αὐτὲς τὶς σκέψεις, μιά καὶ ἡ ἐποχὴ μας εἶναι ἄκρως μεταβατικὴ καὶ δὲν ἐπιτρέπει στίς σύντομες ἀποφάσεις νὰ εἶναι σωστές.

Εἰδικὰ ἡ πόλη τῆς Λευκάδας ἔχει περιοχὲς πού μποροῦν νὰ ἐνσωματωθοῦν ἄμεσα στὴν οἰκονομία τῆς κεντρικῆς ἀγορᾶς. Δὲν ἐννοοῦμε κάποιο HILTON στὴν Γύρα, ἀλλὰ τὴν παραλία καὶ τὸν δρόμο τοῦ κάστρου. Αὐτὰ νεκρώθηκαν ἀπὸ κόσμο, γιὰ νὰ μεταφερθῆ ἡ κίνηση στὸ παζάρι καὶ νὰ δουλέψη ἡ ἀγορά, καὶ ὁμολογεῖται βέβαια στοὺς ξένους τουριστικοὺς ὁδηγοὺς ὅτι ἡ ἀγορὰ τοῦ νησιοῦ (χώρας καὶ Νυδριοῦ) εἶναι ἀπὸ τὶς πιὸ πλήρεις, χάνονται ὅμως πολλὰ λεφτὰ ἀπ’ τὴν μετατροπὴ τῆς παραλίας καὶ τοῦ δρόμου τοῦ κάστρου. Ποιὲς πιθανὲς σκέψεις ἀξιοποίησης θὰ μποροῦσαν νὰ προκύψουν γιὰ τὶς περιοχὲς αὐτὲς – καὶ οὐσιαστικὲς λύσεις κατὰ τὴ νέα τοπικὴ αὐτοδιοίκηση μποροῦν μόνο ἀπὸ τὸν ἀνοιχτὸ καὶ δημόσιο διάλογο νὰ προκύψουν – ἴσως μᾶς ἀπασχολήση κάποια ἄλλη φορά. Γιατί πρέπει πρῶτα νὰ διευκρινίσωμε τί σημαίνει ἑλληνικὰ ἡ λέξη ΤΟΥΟΤΑ. Μία ἀπὸ τὶς ἑρμηνεῖες αὐτῆς τῆς λέξης στὰ ἑλληνικὰ εἶναι σκουπίδι. Ἀλλὰ σκουπίδι δύσκολο…