Μ’ ακόρντο απαγωγή

Μ’ ακόρντο απαγωγή

Μ’ ακόρντο η απαγωγή τση κοπελός
τα στέφανα τις άλλες.
Τσότση κι υγρή η κάμαρα
δεξά απ΄ τη ντουγάνα
κάτ’θε και το τσαγκάρικο,
μ’ επιγραφήν: «Υποδηματοπείον το Σικ».

Κι η γέννα ήρθε από κοντά,
σ’ οδύνες απ’ το δείλι,
στα όρια τσ’ απώλειας
με τη μαμή παρέκει.

Καβάλα ο κύρης στ’ άλογο
εκόσεψε στη Χώρα,
απ’ τα γιοφύρια
στους γκρεμούς
στου Τράχηλου τη ράχη.
Χαράματα κοπιάσανε,
ο θειός – γιατρός καβάλα.

Αντάμα ήρθε και το νιο
μ’ άμνιο προσωπείο
και μελανό θωρώντας το
πριν απ’ την πρώτη ανάσα.

Κι όταν το κλάμα ακούστηκε
σκώθηκε η μαντήλα
κι η βάβω επήρε εκδίκηση
απ’ άντρα και απ’ αφέντη
δώνοντας τ’ όνομα το νιο
χωρίς πολλές κουβέντες.

Κι απέ απήλθε απάν’ στις τρεις
στην Αχερούσια λήθη.
Προδότρα αδύνατη καρδιά,
ζόρκα και τα ποδάρια,
κρύσταλλο το Γλυκό Νερό
στο πλύμα του Φλεβάρη.