Εγκαταλελειμμένοι στη μοίρα τους οι σεισμόπληκτοι της Νοτιοδυτικής Λευκάδας

Μια ακόμη επίσκεψη του Εργατικού Κέντρου σε σεισμόπληκτα χωριά – Απόψε στις 06:00 μ.μ. στον Αη Μηνά η Παλλευκαδίτικη συγκέντρωση διαμαρτυρίας

Κλιμάκιο του Εργατικού Κέντρου Λευκάδας επισκέφτηκε την Κυριακή 6 Δεκέμβρη, για μια ακόμη φορά, σεισμόπληκτα χωριά της νοτιοδυτικής Λευκάδας, καλώντας τους κατοίκους να συμμετάσχουν στην σημερινή Παλλευκαδίτικη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων αποκατάστασης και αποζημίωσης των πληγέντων από τους σεισμούς καθώς και των απαραίτητων έργων αντισεισμικής προστασίας, που θα πραγματοποιηθεί στις 6.00 το απόγευμα, στον Αη Μηνά. (Δες εδώ).

Συνοδεύσαμε το κλιμάκιο και καταγράφουμε τις εντυπώσεις μας, τρεις και κάτι βδομάδες μετά τον μεγάλο σεισμό της 17ης Νοέμβρη 2015:

Λιγοστοί είναι οι κάτοικοι που παραμένουν ακόμη στα χωριά, αφού πολλοί είναι αυτοί που εν όψει και του ενσκύψαντος χειμώνα έχουν καταφύγει σε πρώτη φάση σε συγγενικά τους πρόσωπα εντός και εκτός Λευκάδας. Υπάρχουν επίσης αντικειμενικές δυσκολίες μετακίνησης για τη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, παρότι γίνεται κατανοητή από τους κατοίκους η αναγκαιότητα να παλέψουν για την αντιμετώπιση των συνεπειών που άφησε πίσω του ο καταστροφικός σεισμός, ζώντας όντας στο πετσί τους την πλήρη αδιαφορία από την κεντρική και τοπική διοίκηση. «Πως να κατέβω παιδάκι μου, να ήταν τουλάχιστον πρωί θα ΄ρχόμουνα με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ…».

Όπως ήταν αναμενόμενο τα φώτα της δημοσιότητας που ήταν στραμμένα πάνω τους, τα πρώτα τουλάχιστον 24ωρα μετά το φονικό σεισμό της 17ης Νοέμβρη, έσβησαν. Τα αδηφάγα πανελλήνια και περιφερειακά τηλεοπτικά κανάλια που είχαν εγκατασταθεί τις πρώτες μέρες στην είσοδο του Αθανίου έχουν προ πολλού εγκαταλείψει το χώρο, ενώ έχουν σταματήσει πια και οι περιοδείες των κάθε λογής πικραμένων που στριμόχνωνταν για μια «αναμνηστική» φωτογραφία μπροστά στον κατεδαφισμένο από το σεισμό κοιμητηριακό ναό της Αγίας Παρασκευής, που έγινε σήμα κατατεθέν αυτού του σεισμού.

Ο πρωτοβάθμιος έλεγχος των σπιτιών και μαγαζιών έχει ολοκληρωθεί με πάρα πολλά εξ αυτών να έχουν χαρακτηρισθεί «κίτρινα», δηλαδή μη κατοικήσιμα σε πρώτη φάση, ενώ ο δευτεροβάθμιος έλεγχος που θα επανεξετάσει τα κτήρια και θα αποφανθεί τελικά περί της καταλληλότητάς των ή μη δεν έχει ακόμη ξεκινήσει. Οι μερίδες φαγητού που μοιράζονταν στους κατοίκους έχουν σταματήσει ενώ οι σκηνές της αεροπορίας που είχαν πρόχειρα τοποθετηθεί για τις άμεσες ανάγκες στέγασης έχουν επίσης απομακρυνθεί. Κάποιοι έχουν αντικαταστήσει το προστατευτικό νάιλον που είχε προμηθεύσει η ΠΕ Λευκάδας για τις σκεπές των κατοικιών, προχωρώντας με δικά τους έξοδα, όπου αυτό ήταν δυνατόν, στο όπως όπως μερεμέτισμα των σκεπών. Το δίκτυο ύδρευσης φαίνεται να έχει αποκατασταθεί τελικά, αλλά το νερό δεν χρησιμοποιείται ακόμη για πόση.

Λιγοστά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης συνεχίζουν σποραδικά να καταφθάνουν μέσω φιλανθρωπιών στα χωριά και διανέμονται αμέσως στους κατοίκους που τα έχουν ανάγκη.

Η καταγραφή των οικοσκευών όπως και των ζημιών στα μαγαζιά έχει προχωρήσει, χωρίς όμως να έχει δοθεί μέχρι σήμερα ούτε δεκάρα τσακιστή στους πληγέντες από το σεισμό. Άσε που ζητούν τιμολόγια αγοράς -λες και τα είχαν κλεμμένα οι άνθρωποι!- για πράγματα που είχαν αγοραστεί προ 15ετίας – 20ετίας. Ο ΕΛΓΑ πέρασε κι αυτός, αλλά όπως ήδη έχουμε αναφέρει δεν αποζημιώνει αποθηκευμένα προϊόντα παρά μόνο φυτικό ή ζωικό κεφάλαιο. Ως αποδεικτικό στοιχείο θεωρούν ότι θα πρέπει να βρεθούν οι κυψέλες που έχουν καταπλακωθεί από τόνους χώματος, αφού κάποιοι μελισσοκόμοι είχαν φροντίσει να μεταφέρουν τα μελίσσια τους στις πιο ζεστές παραλιακές ζώνες. Δηλαδή, πιασ’ τ’ αυγό και κούρευτο…

Μαντρότοιχοι, λιθιές, πλακόστρωτα κ.λπ. είναι ακόμη όπως ήταν την πρώτη μέρα του σεισμού ή μάλλον, για να ακριβολογούμε, έχουν χειροτερέψει αισθητά τα πράγματα σε κάποια σημεία, όπως π.χ. στον πίσω προαύλιο χώρο του παλιού δημοτικού σχολείου στον οικισμό του Αθανίου που μέρα με τη μέρα μεγαλώνει η καθίζηση του εδάφους. Τι κι αν φώναζε από την πρώτη κιόλας μέρα η ιδιοκτήτρια του παρακείμενου σπιτιού: Κάντε κάτι, θα πέσει πάνω στο σπίτι μου.

Για πρώτη φορά είχαμε την ευκαιρία να δούμε επίσης το μέγεθος της καταστροφής στο δρόμο προς την παραλία Γιαλός. Κι όπως ακούσαμε τις ίδιες μεγάλες ζημιές έχει υποστεί και ο δρόμος για τους Εγκρεμνούς. Ε, αυτός ο δρόμος μας φαίνεται απίστευτο, ακόμη κι αν υπήρχε η θέληση και βρισκόταν τα χρήματα, να μπορέσει να αποκατασταθεί μέσα στους λίγους ακόμη μήνες που απομένουν ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει μέχρι την έναρξη της ερχόμενης τουριστικής περιόδου. Εκτός κι αν γίνει κάνα θαύμα, για όσους τα πιστεύουν.

Να πούμε τέλος ότι αυτός ο τόπος που τόσο δοκιμάζεται κάθε φορά από τους σεισμούς (Δες εδώ για το σεισμό του 1914 στην ίδια περιοχή) δεν πρόκειται ποτέ να χάσει ούτε την ομορφιά του, ούτε τις παραλίες του (παρ΄ όλες τις κακές και ξερόλες μάγισσες) … ούτε τα μαγευτικά του ηλιοβασιλέματα, που και μόνο γι΄ αυτά αξίζει να ζει κάποιος εκεί…