«Το Μεγάλο Σορτάρισμα» στον Δημοτικό Κινηματογράφο «Απόλλων»

ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ «ΑΠΟΛΛΩΝ»

Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Άνταμ Μακ Κέι Με τους: Μπραντ Πιτ, Κρίστιαν Μπέιλ, Ράιαν Γκόσλινγκ, Μαρίσα Τομέι, Στιβ Καρέλ κ.ά.

Στα τέλη του 2008 έσκασε η φούσκα της αμερικανικής κτηματαγοράς. Οι τιμές των σπιτιών, που είχαν εκτιναχθεί σε δυσθεώρητα ύψη, κατέρρευσαν μέσα σε ελάχιστους μήνες. Μαζί τους συμπαρέσυραν και την παγκόσμια οικονομία, οδηγώντας στη χειρότερη κρίση των τελευταίων 80 ετών.

Τέσσερις outsiders μικροεπενδυτές (ένας αθυρόστομος αναλυτής, ένας αντικοινωνικός γιατρός με ταλέντο στα μακροοικονομικά, δυο πιτσιρικάδες μικροεπενδυτές που έστησαν επενδυτικό κεφάλαιο στο γκαράζ του σπιτιού τους κι ένας τραπεζίτης που απλά αξιοποίησε προς ίδιον όφελος μια πληροφορία), διαπιστώνουν αυτό που οι τράπεζες, τα ΜΜΕ και η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν να δουν, δηλαδή… την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, στο γενικευμένο αυτό, παγκόσμιο «κραχ» υπήρχαν και άτομα που ωφελήθηκαν από αυτό και θησαύρισαν.

ΚΡΙΤΙΚΗ:
Το 2005 «ο κόσμος ξεφάντωνε» κι η αμερικανική αγορά ακινήτων φαινόταν σταθερή και ανθούσα όσο ποτέ. Ο επενδυτής Μάικλ Μπάρι είχε δει αυτό που τράπεζες, μίντια και κυβέρνηση δεν έβλεπαν ακόμα: την επικίνδυνα αυξανόμενη αστάθεια του συστήματος, λόγω πώλησης υπερβολικού αριθμού μετοχικών πακέτων χωρίς καμιά αξία. Πρώτος εμφανίστηκε σε τράπεζες να στοιχηματίσει ενάντια στην πορεία της αγοράς, να ποντάρει εναντίον των τραπεζών. Τότε ουδείς του αρνήθηκε τη δυνατότητα να το κάνει κι ας γελούσαν πίσω από την πλάτη του…

Τέσσερις συνολικά επενδυτές προέβλεψαν την επικείμενη κατάρρευση της παγκόσμιας οικονομίας, γιατί ολόκληρη η κτηματομεσιτική αγορά βασιζόταν σε επισφαλή δάνεια. Αποκαλυπτική ομολογία στριπτιζέζ: «Έχω πολλά δάνεια γιατί έχω 5 σπίτια κι ένα διαμέρισμα». Κι εκεί λοιπόν «μαζί τα έτρωγαν»… Οι επενδυτές που προείδαν την κατάρρευση πριν τη χρηματιστική πτώση του 2008, εκμεταλλεύτηκαν την ιδέα του «μεγάλου σορταρίσματος», σπρώχνοντας τα γεγονότα… Κι αυτή η ταινία μιλά για την κρίση από την οπτική των επενδυτών…

Επιβεβαίωση της ρήσης του Μπρεχτ «μεγαλύτερο αδίκημα από τη ληστεία μιας τράπεζας είναι η ίδρυσή της» η φλύαρη και νευρωτική ταινία, διάσπαρτη μεγαλόστομες διαπιστώσεις «οι Αμερικανοί εξαπατώνται από τις μεγάλες τράπεζες» ή «οι τράπεζες έγιναν άπληστες»… Το φιλμ στηρίζεται σε στέρεη αφηγηματική αρχιτεκτονική, συγκροτημένα πορτρέτα χαρακτήρων, παρότι οι κύριοι πρωταγωνιστές του κραχ ονομάζονται CDO και AAA. Η ταινία -ομότιτλη κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου «The Big Short: Inside The Doomsday Machine» του Μάικλ Λιούις- πηγαίνει ενάντια σε κανόνες της «mainstream» κινηματογραφικής αφήγησης, παρά τις δυσκολίες των τεχνικών εξηγήσεων, αλλά δεν ξεφεύγει από την κριτική εντός των τειχών του συστήματος… (rizospastis.gr).