Στα 2,7 δισ. ευρώ έφτασαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στη ΔΕΗ
Συνολικά τα 2,7 δισ. ευρώ έχουν φτάσει οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς τη ΔΕΗ, σύμφωνα με τον υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη.
Μιλώντας στην ΕΡΤ και σχολιάζοντας τα ληξιπρόθεσμα χρέη των νοικοκυριών, ο υπουργός παραδέχθηκε ότι από τη φοροεπιδρομή «ένα μεγάλο μέρος των συμπολιτών μας δεν μπορεί να πληρώνει».
Τέλος Αυγούστου η διοίκηση της ΔΕΗ ανακοίνωσε πως 350.000 πελάτες έχουν διακανονίσει συνολικές οφειλές ύψους 1 δισ. ευρώ, ενώ πάνω από 1,8 εκατ. πελάτες που χρωστούν επίσης συνολικό ποσό πάνω από 1 δισ. ευρώ δεν έχουν κάνει διακανονισμούς.
Σύμφωνα με τη ΔΕΗ, δεν έχουν διακανονίσει τις οφειλές τους 1.230.000 πελάτες που χρωστούν κάτω από 500 ευρώ και η συνολική οφειλή από αυτή την κατηγορία οφειλετών είναι 146 εκατ. ευρώ. Επίσης δεν έχουν κάνει διακανονισμό 298.000 πελάτες με οφειλές από 500 έως 1.000 ευρώ με συνολική οφειλή 153 εκατ. ευρώ.
Μόλις το 5% όσων οφείλουν κάτω των 500 ευρώ έχει κάνει διακανονισμό και μόλις το 21% όσων χρωστούν από 500 έως 1.000 ευρώ. Επίσης διακανονισμό έχει κάνει το 36% των πελατών με οφειλές από 1.000 έως 3.000 ευρώ και το 32% των πελατών με χρέος άνω των 3.000 ευρώ.
Για τη ΔΕΣΦΑ και την εμπλοκή που υπάρχει με τον «SOCAR», ο Πάνος Σκουρλέτης δήλωσε πως η αζέρικη εταιρεία μπορεί να κατέχει μέχρι το 49% της ΔΕΣΦΑ και όχι το 66% των μετοχών και πρόσθεσε ότι για το υπόλοιπο πακέτο από το 7% των μετοχών η κυβέρνηση αναζητά άλλο αγοραστή και ήδη έχει εκφράσει ενδιαφέρον, όπως είπε, η ιταλική εταιρεία «Snam». Σε ό,τι αφορά τις προτάσεις προς την κυβέρνηση για αυξήσεις στο φυσικό αέριο τις απέκλεισε, λέγοντας ότι θα επιβάρυναν κατά 7% τις βιομηχανίες.
(902.gr)
Η αδυνατότητα των πολιτών να καταβάλουν το κόστος του Ηλεκτρισμού που καταναλώνουν είναι αποτέλεσμα της άσκησης συγκεκριμένης διαχειριστικής πολιτικής για την τιμολόγηση του κοινωνικού αυτού – υποχρεωτικά θεσμισμένου μάλιστα- αγαθού.
Πισω από την συγκεκριμένη διαχειριστική πολιτική, που μεταφέρει το βάρος της ευθύνης στους πολίτες χρησιμοποιώντας τον όρο » ληξιπρόθεσμα » υπάρχει η υποδομή που στηρίζει αυτή την αρχή.
Και οι δομές αυτής της κατηγορίας των »ληξιπροθέσμων χρεών» των πολιτών!!!! είναι οι κοινωνικής τάξεως λειτουργίες που εκπροσωπούνται απ την συγκεκριμένη διαχειρστική διάθεση για την τιμολόγηση.
Και για αυτές – τις κοινωνικής τάξεως δομές- οι οποίες ονοματίζουν τους πολίτες: καταναλωτές χωρίς να πληρώνουν ( (αυτό σημαίνει ληξιπρόθεσμα χρέη), καμμία δεν γίνεται αναφορά.
Το παίγνιο είναι παλαιό και δοκιμασμένο και βασίζεται στην τάξη του ίδιου του λόγου και την λειτουργία του.
Έτσι: αφού με την συγκεκριμένη διαχειριστική τιμολογιακή πολιτική για ένα αγαθό ή προ’ι’όν, δημιουργούνται οφειλές των πολιτών, των μη δυνάμενων στην εισοδηματική των διάσταση να αντιμετωπίσουν, τότε προττάσεται ένας νέος όρος για χρήση ή μια λέξη, η οποία καθιστά το όλο αυτό κοινωνικό φαινόμενο περιγράψιμο.
Δηλαδή η λειτουργία του όλου ενεργειακού ηλεκτρικού κυκλώματος στην Ελλάδα από την παραγωγή στην κατανάλωση
και η διαχειριστική του ως κοινωνικό μεγάλο συμβεβηκός, κωδικοποιείται και σηματοδοτείται στην κοινωνική του έδραση, με τον όρο » ληξιπρόθεσμα», ως ένα νέο αντικείμενο γνώσης, το οποίο κοινωνικά και ατομικά είναι πλέον επεξεργάσιμο για την αντιμετωπισή του.
Δηλαδή παραγάγεται ένα νέο αντικείμενο γνώσης, ως στοιχείο για τον έλεγχο της παραγωγής του λόγου που θα προήρχετο απ την συζήτηση για το πώς προήλθαν οι οφειλές των πολιτών , γιατί προέκυψαν αυτές οι οφειλές και γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν οι πολίτες τον ηλεκτρισμό που καταναλώνουν. Και ποια η σχέση της αδυναμίας των πολιτών να πληρώσουν και της διαχειριστικής πολιτικής του προ’ι’όντος -αγαθού.