Απεργία και πανελλαδική συγκέντρωση από τους εργαζόμενους στο «Βοήθεια στο Σπίτι»
Συζήτηση επίκαιρης ερώτησης αναφορικά με το πρόγραμμα στη Βουλή
Συγκέντρωση στο Σύνταγμα και πορεία στο υπουργείο Εσωτερικών στην Κλαυθμώνος πραγματοποίησαν το πρωί της Πέμπτης 6 Ιούλη οι εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», που επί 15 χρόνια εργάζονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στο πλαίσιο της πανελλαδικής 24ωρης απεργίας τους.
Οι εργαζόμενοι απαιτούν «την αναγνώριση των συμβάσεων (…) σε αορίστου χρόνου» και «την υλοποίηση της δέσμευσης της κυβέρνησης για οριστική λύση του εργασιακού μας ζητήματος και άμεσα νομοθετική ρύθμιση για τη λύση της πολύχρονης εργασιακής μας ομηρίας».
Στην απεργία και στην κινητοποίηση συμμετείχαν και οι εργαζόμενοι στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ).
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε και χαιρέτισε ο Χρήστος Κατσώτης μέλος της ΚΕ και βουλευτής του ΚΚΕ εκφράζοντας τη συμπαράσταση του Κόμματος στον αγώνα τους.
Αντιπροσωπεία των εργαζομένων συναντήθηκε με τον Π. Σκουρλέτη, ο οποίος δεν απάντησε επί της ουσίας σε κανένα από τα αιτήματά τους.
Παράλληλα συζητήθηκε σήμερα, Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017, κατά τη διαδικασία του Κοινοβουλευτικού Ελέγχου στη Βουλή, η επίκαιρη ερώτηση του βουλευτή Αθανάσιου Παπαχριστόπουλου, αναφορικά με το πρόγραμμα «Βοήθεια Στο Σπίτι», στην οποία ο Υπουργός Εσωτερικών Πάνος Σκουρλέτης απάντησε ως εξής:
«Κύριε Παπαχριστόπουλε, πραγματικά η ερώτησή σας αποδεικνύεται εξαιρετικά επίκαιρη και λόγω της σημερινής εικοσιτετράωρης απεργίας των εργαζομένων στο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Θέλω να πω εντελώς ειλικρινά ότι θεωρώ απολύτως δίκαιο το αίτημα αυτών των ανθρώπων οι οποίοι επιλέγουν με αυτόν τον τρόπο σήμερα να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Δηλαδή, ότι δεν μπορεί άνθρωποι οι οποίοι, όπως είπατε κι εσείς, φτάνουν μέχρι και τα δεκαπέντε χρόνια και δουλεύουν αδιαλείπτως στις ίδιες θέσεις εργασίας με συνεχώς ανανεούμενες συμβάσεις να είναι σε ένα καθεστώς ομηρίας και εργασιακής ανασφάλειας. Είναι μια πραγματικότητα την οποία οφείλουμε ως πολιτεία να την αναγνωρίσουμε.
Έχουμε δεσμευθεί ως Υπουργείο -και κινούμαστε ήδη σ’ αυτή την κατεύθυνση- να προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε μια λύση η οποία να είναι συμβατή και με το Σύνταγμα και με τις ευρωπαϊκές οδηγίες. Αυτή είναι η νομική διάσταση του ζητήματος. Όπως είπε και ο Πρωθυπουργός, στην τελευταία του επίσκεψη στο Υπουργείο Εσωτερικών, μέσα στο έτος, αμέσως φαντάζομαι μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, το φθινόπωρο, θα είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε αυτή την πρωτοβουλία, αυτή τη διάταξη η οποία δεν αφορά μόνο τους συγκεκριμένους εργαζόμενους. Αφορά και χιλιάδες άλλους συμβασιούχους οι οποίοι δουλεύουν στον δημόσιο τομέα, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στους ΟΤΑ, κάτω από το ίδιο καθεστώς.
Είναι νομίζω, λοιπόν, κοινωνικά δίκαιο το αίτημά τους και οφείλουμε να δώσουμε απάντηση.
Θεωρώ, όμως, άκρως υποκριτική την στάση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αλλά και του ΠΑΣΟΚ παλαιότερα και ως κυβέρνηση, οι οποίοι δημιούργησαν αυτό το καθεστώς ομηρίας. Έρχονται σήμερα και προσχηματικά τάσσονται υπέρ των αιτημάτων των εργαζομένων. Την ίδια ώρα, όμως, όταν πάμε να βρούμε λύση, μιλάνε για στρατιές νέων κομματικών διορισμών. Ποιων; Ανθρώπων που δουλεύουν οκτώ, δέκα, δώδεκα, δεκαπέντε χρόνια στις ίδιες θέσεις; Αυτός είναι ο κομματικός στρατός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ;
Υπάρχει, όμως, και η πολιτική διάσταση του θέματος. Τη μια πλευρά την είπαμε τώρα. Υπάρχει και η άλλη, διότι ξέρετε δεν δουλεύουν από μόνες τους αυτές οι δυνάμεις. Αυτές οι δυνάμεις τροφοδοτούν εκείνα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία να πολεμούν την Κυβέρνηση. Το παίρνει η τρόικα και οι Θεσμοί και μας ρωτούν: Τι θα γίνει; Παραβιάζετε τον κανόνα 1 προς 4;
Και εδώ είναι ένα πραγματικά ανοικτό πρόβλημα, διότι η λύση που θα αναζητήσουμε, πέρα από το να είναι νομικά συμβατή με το Σύνταγμα και με τις ευρωπαϊκές οδηγίες, πρέπει να ξεπεράσει και τον σκόπελο της επιτροπείας, για να πείσουμε -όπως είναι σωστό και στις πραγματικές του διαστάσεις το ζήτημα και είναι οφθαλμοφανές- ότι δεν πρόκειται για νέες προσλήψεις οι οποίες θα επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά πρόκειται για μια δίκαιη αποκατάσταση της πραγματικής εργασιακής σχέσης αυτών των εργαζομένων…».
