Η Εργατική Πρωτομαγιά … και το αφήγημα-κοροϊδία της «αριστεροσύνης»

Πάει καιρός τώρα, ήταν ακόμη η εποχή της Γερμανίας, όταν είχε μεταφραστεί από τα ελληνικά στα γερμανικά μια ανακοίνωση για την Εργατική Πρωτομαγιά, που την μοιράζαμε, μετά την απεργιακή συγκέντρωση σε διπλανή πόλη (Bad König), σε Γερμανούς της περιοχής του Όντενβαλντ όπου έμενα. Καλή η μέρα, θυμάμαι, ο κόσμος είχε κατακλύσει την εξοχή και γιόρταζε την Πρωτομαγιά με τα παραδοσιακά Bratwurst και κείνα τα μισόκιλα ποτήρια της μπύρας, ενώ στο διπλανό καταπράσινο χωράφι βρισκόταν σε εξέλιξη μια εκδήλωση καλλιστείων σκύλων μαζί με ένα πρόγραμμα εκγύμνασής τους ή κάτι ανάλογο.

Να μην τα πολυλογώ, άλλοι την έπαιρναν, άλλοι όχι. Συνηθισμένα πράγματα. Μέχρι που φτάσαμε σε μια παρέα όπου αφού την πήραν κάποιοι στα χέρια τους και διάβασαν λίγες γραμμές στράφηκαν έκπληκτοι προς το μέρος μας λέγοντας … ότι «σήμερα είναι Πρωτομαγιά!». Ως εκ τούτου θεωρούσαν ότι η μέρα αυτή είναι μέρα των λουλουδιών, του επίσημου ερχομού της Άνοιξης κλπ. κλπ., που δεν θα έπρεπε να έχει ρόλο η πολιτική. Έτσι τους είχαν γαλουχήσει χρόνια πολλά τους ανθρώπους. Κάτι πήγαμε να πούμε, αλλά φάνηκε ότι δεν θα είχε νόημα. Εν ολίγοις έμεινα σύξυλος, σκέφτηκα την πατρίδα, την Ελλάδα. Ήταν ακόμη η εποχή των μεγάλων Πρωτομαγιάτικων απεργιακών συγκεντρώσεων και του αγωνιστικού εορτασμού της μέρας αυτής, ως μέρα μνήμης και απότισης τιμής σε όλους εκείνους τους εργάτες και τις εργάτριες που θυσιάστηκαν στον αγώνα ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση.

Ως μέρα όπου η εργατική τάξη τιμά τους νεκρούς εργάτες του Σικάγου το 1886, τους καπνεργάτες του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές στην Καισαριανή (ανάμεσά τους και δυο Λευκαδίτες), την 1η Μάη του ’44, όλους εκείνους τέλος πάντων που έδωσαν για τα δίκια της τάξης τους τη ζωή τους.

Αργότερα επιστρέψαμε στην πατρίδα, όπου διαπιστώσαμε με τον καιρό τις προσπάθειες που καταβάλλονται κι εδώ -ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια όπου το κίνημα δεν είναι και στα πάνω του- για τον εκφυλισμό αυτής της μεγάλης μέρας με το ιστορικό και ταξικό περιεχόμενο που κουβαλάει. Πρωτοπόροι στην κατεύθυνση αυτή στον τόπο μας, την Λευκάδα, οι κάθε λογής τοπικοί σύλλογοι που διοργανώνουν από το πρωί ακόμη διάφορες εκδηλώσεις στην εξοχή με σουβλάκια, χορούς, τραγούδια κλπ..

Οι σύλλογοι, βέβαια, τη δουλειά τους κάνουν, όπως αυτοί νομίζουν καλύτερα. Εκείνο όμως που μας ξάφνιασε και μας ξυνίζει κάπως είναι το γεγονός ότι ο Δήμος Λευκάδας, η «αριστερή» δημοτική Αρχή του τόπου μας, σιγοντάρει με το ρόλο του συνδιοργανωτή αυτού του είδους τις εκδηλώσεις και συμβάλλει έτσι στον εκφυλισμό της μέρας αυτής. Όπως π.χ. συμβαίνει με σημερινή πρωτομαγιάτικη εκδήλωση που το πρόγραμμά της ξεκινά από τα χαράματα ακόμη με θρησκευτικές εκδηλώσεις για να κορυφωθεί γύρω στο μεσημέρι με χορούς και τραγούδια κι όπου ο Δήμος Λευκάδας έχει αναλάβει την συνδιοργάνωση. Τώρα, πάλι, αν θέλουμε να παραμείνουμε αμερόληπτοι και το καλοσκεφτούμε, ούτε κι αυτό είναι κακό, έκαστος εφ΄ ω ετάχθη, αρκεί όμως να πάψει επιτέλους το αφήγημα της «αριστεροσύνης» και η κοροϊδία…