Καβατζάραμε τους δυο μήνες κι ακόμα η ίδια και απαράλλαχτη κατάσταση…

Ήταν 3 του Μάρτη όταν είχαμε πρωτογράψει. Έχουμε καβατζάρει τους δύο μήνες κι ακόμα η ίδια και απαράλλαχτη κατάσταση με την παλιά στήλη πεσόντων στο Πάρκο των Ποιητών στην πόλη της Λευκάδας.

Κατανοούμε τον φόρτο εργασίας της δημοτικής Αρχής, εκείνο που δεν κατανοούμε είναι την αδιαφορία της για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση και ως εκ τούτου αναγκαζόμαστε να επανέρθουμε.

Ας αφήσουμε, λοιπόν, κατά μέρος τα συναισθηματικά, τα περί «η Λευκάς ευγνωμονούσα» κλπ. και τις απόψεις που μπορεί να έχει ο καθένας γι΄ αυτού του είδους τα μνημεία και, όπως έχουμε γράψει ξανά, το γεγονός ότι «μνημονεύονται τα ονόματα των παππούδων μας και των προπάππων μας που έχυσαν το αίμα τους για να μεγαλώσει με το μαχαίρι και το μπαρούτι η χώρας μας, τα σύνορα της οποίας έφταναν κάποτε μέχρι τη γειτονική μας Πρέβεζα».

Ας παραμείνουμε, λοιπόν, ρεαλιστές, όπως θέλουν μερικοί, κι ας δούμε ότι είναι η εποχή που κόσμος μπαινοβγαίνει στο νησί μας. Οι σχολικές εκδρομές με προορισμό τον τόπο μας, όπως αυτή του 1ου Λυκείου Λάρισας που είδαμε τις προάλλες, όλο και πληθαίνουν. Υποθέτουμε, χωρίς να βάζουμε και το χέρι μας στη φωτιά, ότι όλος αυτός ο μαθητόκοσμος ή ένα μεγάλο μέρος του τουλάχιστον, θα κάνει στάση στο Πάρκο των Ποιητών, όπου βρίσκονται οι προτομές του Βαλαωρίτη, του Σικελιανού, του Γολέμη, της Κλεαρέτης Δίπλα-Μαλέμου, ακόμη και του Λευκάδιου Χερν, σε ένα γύρο από την στήλη πεσόντων. Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε τι σκέφτονται τα παιδιά αυτά για τους ανθρώπους και τον πολιτισμό αυτού του τόπου αντικρίζοντας το θέαμα.

Πάντως, κι έτσι να μην έχουν τα πράγματα δεν πιστεύουμε ότι αυτό συμβάλλει στην τουριστική προβολή του τόπου μας. Άποψή μας είναι ότι το εντελώς αντίθετο συμβαίνει…