Καλό θα ήταν ο Δήμος Λευκάδας να αποκαταστήσει ξανά την πρόσβαση προς την θάλασσα στο κέντρο του οικισμού της Νικιάνας

Μία από τις λίγες διόδους-δρόμους στο κέντρο του οικισμού της Νικιάνας, που επέτρεπαν μέχρι πρότινος την πρόσβαση λουόμενων στην θάλασσα, έκλεισε πριν λίγο καιρό πρόχειρα με έναν καλαμένιο φράχτη για λόγους ασφάλειας. Ο δρομίσκος βρίσκεται μεταξύ των πρώην ιδιοκτησιών Βασίλα και Αιμίλιου Κολυβά, στο ύψος περίπου του κτιρίου του παλιού συνεταιρισμού όπου βρίσκεται σήμερα το κοινοτικό κατάστημα.

Πέρυσι μάλιστα, αν θυμάμαι καλά, είχε τοποθετηθεί από το κοινοτικό συμβούλιο στον επαρχιακό δρόμο που εφάπτεται του δρομίσκου μια πινακίδα με την ένδειξη «Παραλία – Beach» -όπως και σε άλλα σημεία κατά μήκος του οικισμού- για την ενημέρωση των επισκεπτών. Το γιατί πρέπει κανείς πολλές φορές να διασχίσει κατά μήκος του οικισμού εκατοντάδες μέτρα ή ακόμη και χιλιόμετρα για να μπορέσει επιτέλους να βρει ένα μονοπάτι για τη θάλασσα είναι μια παλιά και πονεμένη ιστορία, που έχει εν ολίγοις να κάνει με την υπεραξία της γης και την άναρχη οικοδομική ανάπτυξη που γνώρισε ο οικισμός εξαιτίας του τουρισμού.

Η προσέγγιση της παραλίας από τους λουόμενους στο σημείο αυτό γινόταν λόγω της υψομετρικής διαφοράς δια μέσου μιας τσιμεντένιας σκάλας με τρία σκαλοπάτια που υπήρχε στο τέλος του δρομίσκου, η οποία λόγω της διάβρωσης έχει καταστραφεί (κουφώσει) με αποτέλεσμα να εγκυμονεί ενδεχόμενα κινδύνους για όσους θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την πρόσβαση για την ακτή, ιδιαίτερα για ηλικιωμένους.

Ως εκ τούτου καλώς έκλεισε αν και στην περίπτωση αυτή θα έπρεπε να έχει εκ των προτέρων ενημερωθεί το καθ΄ ύλην αρμόδιο τοπικό συμβούλιο και κατ΄ επέκταση ο Δήμος Λευκάδας.

Το ερώτημα προς το τοπικό συμβούλιο και κατ΄ επέκταση προς τον Δήμο Λευκάδας είναι αν θα βρεθεί άμεσα μία λύση ώστε να αποκατασταθεί ξανά η πρόσβαση στην παραλία. Στα πλαίσια πάντα της νομιμότητας, είτε με την αποκατάσταση της παλιάς σκάλας, είτε με την κατασκευή ξύλινης, είτε με την κατασκευή άλλης με συρμάτινα σκαλοπάτια με πέτρες, που βλέπουμε τελευταία, είτε με οποιονδήποτε άλλο πρόσφορο τρόπο. Ο δρομίσκος προς την θάλασσα δεν αμφισβητείται αλλά ας έχουμε κατά νου το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού»…

Τη νομιμότητα θα έπρεπε να την είχαμε βάλλει σε εισαγωγικά αφενός μεν γιατί ο όρος έχει καταντήσει πλέον να αποτελεί στην σημερινή εποχή μια σχετική έννοια –κι αυτό εδώ δεν είναι νόμιμο αλλά τσιμουδιά μέχρι τώρα από τους κάθε λογής λαλίστατους επί παντός επιστητού τοπικούς και μη άρχοντες-, αφετέρου δε γιατί αποτελεί πολλές φορές βασικό επιχείρημα και παραπέτασμα καπνού για να μην γίνεται απολύτως τίποτε…