Εκδήλωση του ΚΚΕ για την απελευθέρωση της Αθήνας
Γράψαμε ιστορία, συνεχίζουμε, θα νικήσουμε – Με το λαό για τον σοσιαλισμό
Την επέτειο της 12ης Οκτώβρη του 1944, της μέρας που «η λευτεριά φτερούγισε πάνω από την Αθήνα», τίμησε η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ με μεγάλη εκδήλωση που έγινε στην Αθήνα, στην πλατεία Κοραή, έξω από το κτίριο όπου στεγάστηκαν τα γραφεία του ΕΑΜ.
Συμμετείχαν χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Λαέ θυμίσου, το χώμα που πατάς, λευτερωσαν μ΄ αγώνα ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ», «ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ΔΣΕ, δόξα και τιμή στο ΚΚΕ». Κρατώντας πανό με τις Αχτίδες της εποχής του Κόμματος, όπου αναγράφεται ο αριθμός των θυμάτων της κάθε μιας σε αυτήν τη λαϊκή εποποιία, αλλά και συνθήματα που αφορούν το σήμερα, όπως: «Αχτίδα 1η – θύματα 304 Γράψαμε ιστορία – Συνεχίζουμε – Θα νικήσουμε με το λαό για το Σοσιαλισμό», «Αχτίδα 10η θύματα 54 – Αγώνας ρήξη ανατροπή η ιστορία γραφεται με ανατροπή», «Αχτίδα 3η θύματα 348 – «Σε κάθε βήμα πρόσεχε, κάτω από το χώμα ζούνε οι νεκροί μας, ζούνε οι πεθαμένοι μας» Ρίτσος», «Αθάνατοι οι νεκροί του ΚΚΕ της εργατιάς».
Κάλεσαν έτσι τους εργαζόμενους, όλο τον λαό να αντλήσει δύναμη και έμπνευση από τη λαϊκή εποποιία της δεκαετίας του 1940, να συνειδητοποιήσει ότι ο εχθρός όσο ισχυρός και να φαίνεται δεν είναι ανίκητος, ότι με οργάνωση, συσπείρωση και πάλη, μπορεί να νικηθεί και ο πιο δύσκολος αντίπαλος. Ότι ο λαός μπορεί να μεγαλουργήσει αν στείλει στο περιθώριο τους κήρυκες της υποταγής και πάρει την κατάσταση στα χέρια του, αν υιοθετήσει πλατιά το κάλεσμα ανατροπής που του απευθύνει το ΚΚΕ. Συμμετέχουν επίσης και ένστολοι κρατώντας πανώ με το σύνθημα «Έξω οι βάσεις του Θανάτου», Επιτροπή του ΚΚΕ για τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας».
Στην εκδήλωση, που εντάσσεται στα 100χρονα του ΚΚΕ, μίλησε η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής (Δες εδώ την ομιλία).
Παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του Κόμματος με επικεφαλής τον ΓΓ της Δημήτρη Κουτσούμπα, καθώς και το προεδρείο της ΠΕΑΕΑ – ΔΣΕ.
Μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία προς το Σύνταγμα (δείτε εδώ), όπου στο πάνω μέρος της πλατείας, στο πεζοδρόμιο της Αμαλίας, απέναντι από την Βουλή στήθηκε συμβολικά μνημείο όπως αυτό που είχε στήσει η ΚΟΑ στο ίδιο σημείο στις 19 Νοέμβρη 1944, για να τιμήσει τα θύματα, μέλη του Κόμματος, κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα.
Μπροστά σε αυτήν την «αιμάτινη σπονδή», όπως υπογραφόταν τότε από την ΚΟΑ, με τις κλαδικές και συνοικιακές Αχτίδες του Κόμματος να μετρούν τους ήρωές τους, φέτος, 74 χρόνια μετά, οι σημερινές Τομεακές Οργανώσεις της ΚΟ Αττικής απέτισαν φόρο τιμής.
Αφού έγιναν απαγγελίες αποσπασμάτων από τις «Γειτονιές του Κόσμου» του Γ. Ρίτσου, κατέθεσαν στεφάνια ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δ. Κουτσούμπας, η Λ. Ράζου μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Αττικής και ο Μ. Ραπανάκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ και Γραμματέας της ΟΠ Αττικής και εκπρόσωποι όλων των Οργανώσεων της ΚΟ Αττικής.
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με ενός λεπτού σιγή και το «Πέσατε θύματα…».
(902.gr)
Το ΚΚΕ ήταν ο ισχυρός χαλύβδινος πυρήνας του ΕΑΜ.
Τα λάθη των διαπραγματευτών του ΕΑΜ-κκε Μιλτιάδη Πορφυρογένη- Πετρή Ρούσου στον Λίβανο το 1943 είναι πλέον αποδεκτά.
Το ίδιο και στην Καζέρτα στην συνέχεια στην Ιταλία που το κκε ουσιαστικά αποδέχτηκε την αρχηστρατηγία του Σκόμπυ.
Αφού είχε γίνει το αρχικό λάθος διαπραγμάτευσης στον Λίβανο , η Καζέρτα ήταν αναμενόμενη.
Η Μόσχα είχε αφήσει ανημέρωτους και χωρίς ούτε επαφή την ντόπια ηγεσία του κκε. Σιάντος, Ιωαννίδης, Παρτσαλίδης, Πορφυρογένης και άλλοι δεν ήξεραν τι να κάνουν όταν η αντίπαλη κατάσταση είχε την μόνιμη προτροπή από τον Τσώρτσιλ τον Ήντεν τον Μακ Μίλαν και την στρατιωτική αρχηγία θεωρητικά με τον Σκόμπυ, απ
την Καζέρτα.
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ( φύσει επαναστάτης ήταν κλεισμένος στο Νταχάου).
Ο Θανάσης Κλάρας ( Άρης Βελουχιώτης) έλεγε τα όσα φοβόνταν ο Μοναρχικός εφυής Σπύρος Μαρκεζίνης.: Η κατάληψη της Αθήνας να γίνει άμεσα και πρίν κοντά και κατά την διάρκεια της αποχώρησης των Γερμανών. Ο Θ. Κλάρας ( Βελουχιώτης) δεν εισακούστηκε. Τα λάθη συνεχίστηκαν , οι του ΕΑΜ μπήκαν στην κυβέρνηση Εθνικής ενότητας στο υπουργεία εφοδιασμού για να φορτωθούν τις ευθύνες απ την αναγκαστικά λογική έλλειψη τροφίμων σε μια διαλυμένη αμέσως μετακατοχική Αθήνα και Ελλάδα. Ο Σπύρος Μαρκεζίνης τον Νοέμβριο του 1944 σχολίασε με ανακούφηση, ότι : το πουλάκι για το ΕΑΜ- κκε είχε πετάξει, αφού δεν κατελήφθη η Αθήνα απ το ΕΑΜ-κκε αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Ποτέ δεν εξηγήθηκε ( όπως και άλλα ερωτήματα για αποφάσεις των ιθυνόντων του κκε μέχρι το 1946 ) γιατί δεν εισακούσθηκε ο Θανάσης Κλάρας.
Η εξήγηση της διελκύστιδας για την τήρηση απ το ΕΑΜ- κκε των συνθηκών του ΛΙβάνου και της Καζέρτας, δεν ευσταθεί. Γιατί οι πρώτοι που τις παραβίασαν ήταν οι κυβερνητικοί μέ την πίεση των Άγγλων δια του Σκόμπυ.
Η ίδια μεθοδολογία με τα στρατιωτικά Frei Corps στο αστικό τοπίο των πόλεων που ακολουθήθηκε από το Γερμανικό αντιδραστικό προναζιστικό κατεστημένο για την κατάπνιξη της επανάστασης του 1918 -1919 σε σύντομο χρονικό διάστημα , ακολουθήθηκε και στην Ελλάδα με τα στρατιωτικά τμήματα ενισχυμένα από τα Αγγλικά στρατεύματα , πάλι στον σύντομο χρόνο αμέσως μετά την απελευθέρωση απ τους Γερμανούς τον Οκτώβρη του 1944.
Η Ελληνική αντίδραση ( αυτός είναι ο ορισμός στην πράξη της αντίδρασης) τελέστηκε από το 1943 με την ανάληψη της πρωθυπουργίας αοό τον Ιωάννη Ράλλη και την επιδιωχθείσα απ την ντόπια αντίδραση συνεργασία με τους κστακτητές , προκειμένου να αποκρουστεί ο επερχόμενος μπολσεβικισμός της χώρσς και να αποτραπεί η κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές και σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του αντιδραστικού Ι.Ρσλλη και των πέριξ αυτού,
Όταν μετά την αποχώρηση των Γερμανών ο Διοικητής ασφαλείας της Αθήνας Άγγελος Έβερτ επεσκέφθη στο σπίτι τον Ιωάννη Ράλλη για μα τον συλάβει επί δοσιλογισμό ( ο Έβερτ ήταν πρώην υφιστκάμένός τόύ Ί.Ράλλη ) , ο Ι.Ράλλης του άμοιξε ο ίδιος την πόρτα του σπιτιού του και του είπε :» Το ξέρω Άγγελε “».
Ο μεταπολεμική αντίδραση και το Παλάτι και όχι μόνο χρωστάνε πολλά για αναγνώριση στον με αντιδραστικά κριτήρια αδικημένο Ιωάννη Ράλλη.Γιατί ανευ αυτού το 1943 -η χρονιά ήταν κομβική για την διαφαινόμενη πλέον ήττα των Γερμανών στον πόλεμο-και την αντιδραστική ενεργητική και επιθετική προθυμία του να αναλάβει υπερδοδίλογος πρωθυπουργός ( και να οργανώσει την επίθεση δημιουργώντας τα τάγματα ασφαλείας ) η όλη αντιδραστική ομάδα και πολιτική ιδεολογία δεν θα έβρισκε λόγο ύπσρξης , ούτε ακόμα οι φυγάδες του Καίρου θα μπορούσαν να παρουσιαστούν ώς μετέχοντες με αξιώσεις στο κατοχικό πολιτικό παίγνιο , που αντιστασιακά είχε κυριαρχήσει το ΕΑΜ.
Η συνέχεια του προπολεμικού αντιδραστικού μοναρχικού κράτους επιδιώχθηκε συνολικά με την ύπαρξη των δοδιλογικών κυβερνήσεων στην Ελλάδα ( για να υπάρχουν έτοιμοι οι κρατικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί) και με την ύπαρξη της εξόριστης δήθεν μοναρχικής κυβέρνησης στο Κάιρο , για να μπορεί μεταπολεμικά να επανέλθει και η μοναρχία και η αντίδραση.Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα και ο μνησίκακος και λυμφατικός σαν άνθρωπος Βασιλιάς Γεώργιος Β έγινε ακόμα και για μέρα πρωθυπουργός πρίν φύγει μαζί με την κυβέρνηση του Τσουδερού για το Κάιρο .Και για τούτο φύγανε κυβέρνηση και Βασιλιάς μαζί.
Στον Ιωκάννή Ράλλη ( τον σωτήρα της Ελληνικής αντίδρασης με βάση και της συνεργασίας των Γερμανών ) ρήξανε σκόπιμα οι ίδιοι οι αντιδραστικοί κύκλοι ( αυτοί που τους διέσωσε) το δήθεν μεταπολεμικό πολιτικό ανάθεμα και όλοι σπέφυγαν ακόμα και την αναφορά του.Βρήκαν δηλαδή οι στο πρόσωπο του σωτήρα τους Ιωάννη Ράλλη την δική τους εκδοχή εξιλέωσης στο πολιτικό πεδίο ,για την ουσιαστικά απουσία τους απόωτην Εθνική Αντίσταση οι πολιτικοί.Και οι στρατιωτικοί επίσης βρήκαν τον αποδιοπομπαίο Τσολάκογλου γισ να εξηλεωθούν για την ουσιαστική απουσία τους απ την Αντίσταση στον Κατακτητή.
Και όχι μόνο έλλειψη αντίστασης αλλά και ενεργητική συμμετοχή για την δημιουργία των ταγμάτων ασφαλείας ώς για την κατάδειξη της ύπαρξης της αντιδραστικής μηχανής που θα έπαιζε ρόλο μεταπολεμικά σύμφωνα με τις εισηγήσεις των στρατιωτικών της αντίδρασης και στον Τσολάκογλου ξαι στον Ι.Ράλλη.
Το ιστορικό σύμπτωμα της συνεργασίας των κάθε φορά ντόπιων αντιδραστικών και αλλοδαπών εχθρών της κάθε χώρας , εφαρμόστηκε πλήρως στην Ελληνική περίπτωσιολογία της κατοχικής και μετακατοχικής εμπειρίας ( και με τους Γερμανούς κατοχικά και τους Εγγλέζους μετακατοχικά άμέσως) με στόχο την αντιδραστική κυριαρχία στην χώρα και πάντα την κατάληψη της εξουσίας καιτου κράτους.
Μετά από αυτά τα δεδομένα , όταν κάποιοι πρίν την ψευτοσυμφωνία της Βάρκιζας έβλεπαν ότι επέρχεται η συνέχεια της καταδίωξης των αντιστασιακών ( ακόμα και μέσω δήθεν όποιας συμφωνίας) εκλαμβκάνόντάν κάί άπ τήν αριστερά και από τους ποιό νηφάλιους κεντρώους πολιτικούς ( αν είχε μινει κανένας ) ώς επικίνδυνοι.Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο αντέδρασε και δεν αποδέχτηκε ο Θανάσης Κλάρας (Α.Βελουχιώτης) σχετικά με την δήθεν δυνατότητα συνεννόησης.
με τους αντιδραστικούς της χώρας.
Και ήρθε η περίεργη συμφωνία της Βάρκιζας να επαληθεύσει την διαφωνία του Θ.Κλάρα αλλά και άλλων την εποχή σκεπτόμενων και δεν ήταν λίγοι.
Η μεταλολεμική αμέσως δεξιά αντιδραστική κατάσταση κέκάνέ ότι μπορούσε για να παρακάμπτει το όνομα του σωτήρα της Ιωάννη Ράλλη , που με αντιδραστικά κριτήρια είναι ο γενάρχης της μεταπολεμικής δεξιάς διακυβέρνησης και ο συνδετικός κρίκος της προπολεμικής Δεξιάς ( Μοναρχικοί και Λαικοί μαζί με τους συντηριτικότερους προπολεμικά φιλελευθέρους) με την μεταπολεμική αυταρχική κυβερνητική και στρατιωτική δεξιά κσι μέσα στις τομές και ασυνέχειες που δημιούργησε ο Β παγκόσμιος πόλεμος.
Η στροφή πρός την Αμερική της μεταπολεμικής μοναρχικής έστω ψευτοκοινοβουλευτικής από το 1946 αντιδραστικής δεξιάς , μέσω του Ντιντί Τσαλδάρη ( που και αυτόν η δεξιά παράταξη τον ξεπέταξε συντομα απ το πολιτικό ηγετικό πσιχνίδι σαν αναλώσιμο είδος) ήταν και εξηγήσιμη και αναμενόμενη.Διότι η αντίδραση ( η μορφοποιημένη κοινωνική ολιγαρχία ) αυτή της μεταπολεμικής αφορολόγητης καθ ύψος αντιπαροχής ώς κύριο οικονομικό πρόταγμα ( το κύριο όχι το μόνο αρκελι όλα να ήταμ αφορολόγητα ) διαχείρησης της χώρας , δεν έπρεπε να προσωποποιείται αλλά να εκλαμβάνεται ώς δήθεν ανάπτυξη.
Η μεταπολεμική »ανάπτυξη» στην Ελλάδα είναι ένα τεράστιο ερευνητικό ιστορικό κεφάλαιο που καλά είναι να αρχίσει να ανοίγεται ερευνητικά και δομικά.
Γιατί με τέτοια προτεινόμενη δήθεν ανάπτυξη και με την Ευρωπαική αναπτυξιακή υποβοήθηση ( κατά Κ.Καραμανλή), ως οι αναπτυξιακές δομές οδηγήθηκαν σε χρεωκοπία.και μακροχρόνια ύφεση στις μέρες μαε και εξάντληση των πολιτών.??