«Έφυγε» από τη ζωή ο Κώστας Βρεττάκος

Tα παιδιά της Χελιδόνας , του 1987 είναι από τα σπουδαία κινηματογραφικά έργα του Ελληνικού σινεμά. Θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί ότι αποτελεί δείγμα απ τα λίγα του ύστερου νεορεαλισμού της φιλμογραφίας , αν ο όρος νεορεαλισμός ανάγεται στην Ιταλική τάση κινηματογραφίας της δεκαετίας του 1940.
Το ιστορικό υπόβαθρο – μεταφορά απ το μυθιστόρημα του Χαριτόπουλου- διατρέχει όλο το φίλμ και ο σκηνοθέτης δεν προσπάθησε στον φιλμικό χρόνο να μιλήσει για την μεγάλη διαρκέστερη ιστορία και ούτε να περιορίσει την αφήγηση στο μικροιστορικό χρόνο. Θέλησε και το κατόρθωσε να αφαιρέσει την προνομία του ιστορικού συμβάντος ως τέτοιο ( δηλαδή μια αντιηρωική ματιά ) και να ξεσκεπάσει πλευρές του συμβάντος ως απόρροιες στην διαβατική της ίδιας γεννεάς διάρκεια.
Η κινηματογραφική αρχή με τον μανικακό ερευνητή δημοσιογράφο για τα ιστορικά συμβάντα που ψάχνει και το τέλος που
ο δημοσιογράφος δεν θέλει να καταγράψει τα όσα ερευνά και βρίσκει, ως σκηνοθετικό εύρημα υποστηρίζει την αναφορά στην ίδια την ιστορία που την αφήνει να εξελιχθεί αφηγηματικά μέσα από την συμμετοχή των υποκειμένων της ιστορίας άρα και ως μικρή ιστορία, αλλά και ως διαρκή ιστορία – στην διάρκεια της συνέχειας της ζωής των αφηγητών. Ο σκηνοθέτης ήξερε ότι κάθε εποχή έχει και την δική της νέα ανάγνωση της -ως παρελθοντικό συμβάν- και αυτό αποτελεί και ένα πρόσθετο στοιχείο του ρεαλισμού του φίλμ.
Το όλο φίλμ υποστηρίζεται από ηθοποιούς που μπορούσαν και να φέρουν το ιστορικό ηλικιακά βάρος της αφήγησης – δεν κάνουν όλοι οι ηθοποιοί για όλα τα φίλμ όπως γίνεται με τα φίλμ χαρακτήρων- και η εξαίρετη φωτογραφία του Άρη Σταύρου ( από τις καλύτερες από καταβολής έγχρωμου Ελληνικού σινεμά )τονίζει με την περιγραφή σε φυσικούς χώρους την ιστορικότητα της αφήγησης.
Ο στοχαστικός Αλέκος Αλεξανδράκης, η συγκλονιστική Μαίρη Χρονόπουλου, ο Ηλίας ΛΟγοθέτης ( που βραβεύτηκε για το φίλμ αυτό) και οι άλλοι ηθοποιοί και συντελεστές έφκιαξαν ένα από τα σπουδαία κινηματογραφικά έργα του σινεμά και σε Ελληνικό και διεθνές επίπεδο.