«Το Αρχείο του Ινστιτούτου Ελαίας Κέρκυρας»: Έκδοση της βιβλιοθήκης του Ιόνιου Πανεπιστημίου

Το Ιόνιο Πανεπιστήμιο ενημερώνει ότι μόλις δημοσιεύθηκε το ηλεκτρονικό βιβλίο «Το Αρχείο του Ινστιτούτου Ελαίας Κέρκυρας» σε επιμέλεια του κ. Ευστάθιου Πουλιάση, αποτελούμενο από 228 σελίδες.

Αντιγράφουμε απόσπασμα από τον πρόλογο του καθηγητή Κ. Αγγελάκου, Αντιπρύτανη και Προέδρου της Επιτροπής Βιβλιοθήκης: «Με ιδιαίτερη χαρά η Πρυτανική αρχή του Ιονίου Πανεπιστημίου παραδίδει στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στην ευρύτερη κοινωνία της Κέρκυρας τον ειδικό αυτό τόμο στον οποίο αποτυπώνεται η ταξινόμηση και η καταγραφή του αρχειακού υλικού του Ινστιτούτου Ελαίας της Κέρκυρας».

Η έκδοση αυτή είναι αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας φοιτητών και ερευνητών τριών τμημάτων του Ιονίου Πανεπιστημίου, καθώς και μελών του επιστημονικού προσωπικού της Βιβλιοθήκης, στην οποία έχει περιέλθει ως δωρεά ολόκληρη η συλλογή του Ινστιτούτου Ελαίας Κέρκυρας.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορείτε να μελετήσουν το ηλεκτρονικό βιβλίο εδώ.

Ψεκασμός με επινώτιο χειροκίνητο ψεκαστήρα

«Το Ινστιτούτο Ελαίας Κέρκυρας ιδρύθηκε με το Νομοθετικό Διάταγμα 3786/1957 «Περί μέτρων προστασίας της εθνικής ελαιοπαραγωγής». Το εν λόγω Διάταγμα όριζε την ίδρυση Ειδικού Σταθμού Γεωργικής Έρευνας με την ονομασία «Ινστιτούτο Ελαίας» και έδρα την Κέρκυρα. Σκοπός του Ινστιτούτου, σύμφωνα με το Διάταγμα, ήταν η μελέτη και η έρευνα σχετικά με τα προβλήματα της ελαιοκομίας και της ελαιοτεχνίας. Επίσης, προβλεπόταν η δημιουργία τεσσάρων υποσταθμών, υπαγόμενων στο Ινστιτούτο Ελαίας σε περιφέρειες με σημαντική ελαιοπαραγωγή.

Το Ινστιτούτο Ελαίας εγκαταστάθηκε σε κτήμα του Δημοσίου στην περιοχή των Αγίων Θεοδώρων, αρχικά στο κτίριο Bernier και από το 1961 σε νεόδμητο παρακείμενο κτίριο της οδού Δαϊρπφέλδ. Πέρα από το κεντρικό κτίριο, που στέγαζε τα γραφεία και τα εργαστήρια του Ινστιτούτου στον ίδιο χώρο, ανεγέρθηκε πειραματικό ελαιουργείο και δημιουργήθηκε ειδικό θερμοκήπιο ριζοβολίας μοσχευμάτων (Υδρονέφωση). Το 1973 με χρηματοδότηση της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας (Food and Agriculture Organization – FAO) του ΟΗΕ κατασκευάστηκε ειδικά διαμορφωμένο εντομοτροφείο (ένα από τα τρία που έγιναν στην Ελλάδα). Επίσης, για τις ανάγκες των πειραμάτων στο Ινστιτούτο Ελαίας, παραχωρήθηκαν, με την ίδρυσή του, δημόσια κτήματα στις περιοχές Κοντόκαλι, Κορακιάνα και Αγ. Ματθαίο.

Στο Ινστιτούτο εργαζόταν επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 έφθασε μάλιστα στο σημείο να απασχολεί σαράντα άτομα. Μετά τη συγκρότηση του Εθνικού Ιδρύματος Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ), το 1989, το Ινστιτούτο Ελαίας Κέρκυρας εντάχθηκε διοικητικά σε αυτό, όπως και οι υπόλοιποι ερευνητικοί φορείς του Υπουργείου Γεωργίας.

Στη διάρκεια της λειτουργίας του ανέπτυξε σημαντική ερευνητική δραστηριότητα συμμετέχοντας σε προγράμματα του Υπουργείου Γεωργίας, αλλά και σε άλλα διεθνή προγράμματα, όπως αυτά της Διεθνούς Οργάνωσης Τροφίμων και Γεωργίας. Επίσης, για την αποτελεσματικότερη επίτευξη των στόχων του, το Ινστιτούτο Ελαίας πραγματοποίησε μια σειρά από συνεργασίες με τοπικούς φορείς και παραγωγούς, με ακαδημαϊκά ιδρύματα, καθώς και με άλλα ερευνητικά Ινστιτούτα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων και των ερευνών του επιστημονικού προσωπικού του Ινστιτούτου Ελαίας παρουσιάζονταν σε συνέδρια και επιστημονικά περιοδικά, ενώ, μέσα από τις υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας, τα ερευνητικά αυτά πορίσματα διοχετεύονταν και στους παραγωγούς.

Πέρα από την ελιά που υπήρξε το βασικό ερευνητικό αντικείμενο, σταδιακά το Ινστιτούτο στράφηκε και στη μελέτη άλλων δυναμικών καλλιεργειών, όπως του Κουμ – Κουάτ και του Ακτινιδίου. Επίσης, διέθετε δίκτυο τριών μετεωρολογικών σταθμών (Γαρίτσα, Κάβος, Ξανθάτες) παρέχοντας κλιματικά στοιχεία. Παρά τη σημαντική συνεισφορά του Ινστιτούτου Ελαίας στη μελέτη του πρωτογενούς τομέα, ο απαρχαιωμένος εργαστηριακός εξοπλισμός και η σταδιακή έλλειψη επιστημονικού προσωπικού οδήγησαν στην αποδυνάμωσή του και εν τέλει στην οριστική διακοπή της λειτουργίας του στα τέλη της δεκαετίας του 2000».