«Ολιγαρκής» αφθονία και άλλα κόλπα

Το πρόγραμμα οικονομικής φορολογικής προοδευτικής καταστολής μαζί με τον επιδοματισμό εκ των θηριωδών ταμειακών αριστερών πλεονασμάτων , σε συνδυασμό με την προσχηματική προοπτική για την ρύθμιση των δανειακών υποχρεώσεων των πολιτών με κρατική εμπλοκή ( επιδότιση της ρύθμισης) και με την κτηματογράφηση της χώρας , εξυπακούει στο κατά Ροκ Φέλερ δόγμα του χρηματιστηριακού καπιταλισμού σύμφωνα με το οποίο: “ όσο καλύπτεις τις αγορές τόσο τις ελέγχεις». Απλά η συγκεκριμένη αριστερή πολιτική εκλαμβάνει και προσδίδει στην Ελληνική κοινωνία τα χαρακτηριστικά της αγοράς και με το παραπάνω δόγμα την μεταχειρίζεται.
Για να καλύπτεις μια οικονομική δομή χρειάζεται χρήμα και αυτό ερμηνεύει την έμφαση στα κυβερνητικά ταμειακά πλεονάσματα μέσω της εξαντλητικής φορολογίας.Εξαπολύεται ο επιδοματισμός μέσω αυτών των πλεονασμάτων, ουσιαστικά η κυβέρνηση επιδιώκει να προσδέσει στο άρμα του κυβερνητισμού μεγάλες μάζες πολιτών ( τι κοινωνικών στρωμάτων φαίνεται) για να μπορεί να τους ελέγχει πιότερο ώς κρατική λειτουργία και να τους εξαρτά. Ταυτόχρονα υπόσχεται δήθεν ότι θα επιδοτεί και τις δανειακές υποχρεώσεις των υπερχρεωμένων ( χωρίς όμως αναφορά στην προσαρμογή των αξιών ακινήτων και δανείων) για να υπάρχει ένα πρόσθετο σημείο ελέγχου κατηγοριών πολιτών. Το 90% των αμέσων φόρων το καταβάλει το 10% των φορολογουμένων1και ταυτόχρονα η έμμεση φορολογία έχει εξακοντιστεί σε κάθε λογής διαβιωτικό αγαθό και υπηρεσία. Δηλαδή έχει πλέον χαρτογραφηθεί απ την συγκεκριμένη κυβέρνηση ( αφού επιδιώχτηκε από το 2015 ιδεολογικά) η σποτελεσματικότητα της λειτουργικής της πολιτικής της για την εξόντωση της μέσαίας τάξης ( συτό σημαίνει ότι το 90 % των αμέσων φόρων καταβάλετσι απ το 10% των εργαζομένων) και ταυτόχρονα η γενικευμένη φτωχοποίηση μέσω εμμέσων φόρων κάθε πληθυσμιακής μερίδας , πρός τούτο και η αναγκαιότητα του ψευτοεπιδοματισμού για να τα εισπράξει πίσω μέσω φόρων εδώ εμμέσων δια της κατανάλωσης.
Το σχέδιο δεν σταματά εδώ αλλά προχωράει με το θέμα των δανειακών βαρύνσεων μια και κοροιδεύοντας πρακτικά τους πολίτες αναφέρεται στον όρο ρύθμιση χρεών δανείων ώς κυβερνητικό ενδιαφέρον όταν ο όρος υοονοεί κάθε τι άλλο πέρα από την προσαρμοστική σχέση ποσών δανείων και αξιακοτήτων εχεγγύων διασφάλισης των δανείων. Ουσιαστικά εφ όσον έχουν περάσει 8 χρόνια που οι δανειολήπτες πληρώνουν μερικώς ή καθόλου ο βίος των έχει μειωθεί κατά 8 χρονια αλλά οι δανειακές υποχρεώσεις μένουν οι ίδιες ή αυξάνονται ( λόγω μερικής καταβολής). Σύμφωνα με μια αριστερή εκφρασθείσα τελευταία άποψη οι πολίτες στην Ελλάδα θα ζήσουν ώς και 150 χρονια για να πληρώνουν τσ δάνεια.Στο θέμα σχέσης αξίας Δανείων και εχεγγύου ασφάλισης του δανείου, η αριστερή προοδευτική ανανεωτική κυβέρνηση δεν βλέπει δια των οικονομολόγων της τίποτα κοινωνικό αξιακό!
Η επίσπευση της κτηματογραφικής από εφαρμογής της αθλιότητας χωρίς τοπογράφηση και διαβούλευση ,και εν όψει του προτεινομένου περιουσιολογίου , είναι μια ακόμη κυβερνητική ιδεολογική εφεύρεση πος την κατεύθυνση κστασταλτικής απογύμνωσης αξιακά των πολιτών , με ροπή πρός την εκμηδένιση της αξιακής προοπτικής έστω των πολιτών στην βάση μιας σχολάζουσας σήμερα περιουσιακής δομής.
Η κτηματολογική αθλιότητα , μέσα στην οικονομική εξάντληση των πολιτών-εξυπηρετι την μεθοδολογία της σκληρής καταστολής μιας κοινωνίας που ψάχνει εναλλακτικούς τρόπους αυτοστηριξής της οικονομικά και αξιακά-περιουσιακά.Αυτό το περιουσιακό όσο μικρόν και νάναι υπόβαθρο των πολιτών; έχει στοχεύσει ο όρος περιουσιολόγιο που εξαγγέλεται.
Η πσρούσα αριστερά -κατασκεύασμα πολιτικής αυτοφυγοκέντρησης
κομματικά του μεταπολιτευτικού δημοκρατικού ανεκτικού κοινωνικού πολιτικού μοντέλου το οποίο επιδίωξε ο Ελληνικός λαός και κατώρθωσε με την διόγκωση της μεσσαίας τάξης για την εμπέδωση του κοινοβουλευτισμού- αποτελείβτο σκληρότερο κατασταλτικό καθεστώς στην Ελληνική ιστορία διότι υπόν κοινοβουλευτικό μανδύα μεθοδεύει -και το κατορθώνει στην βάση των ανασφαλειών και αβεβαιοτήτων διαβιωτικά και γεννεαλογικά των πολιτών- την απαξίωση της αξιακότητας των ίδτων πολιτών και της κοινωνίας συνολικά υπερ ενός κομματικού ιδεολογικού διαχεοριστικού απωθημένου κυβερνητισμού.Και εξηγείται αυτό στην βάση της μεταπολιτευτικής απαξιωμένης χρόνια κομματικά υπαρξής της.
Η Ελληνική κοινωνία και οι πολίτες μετά τα χρόνια 2015-2019 θα έχει πολλά προβλήματα συνεκτικότητας μεταξύ κράτους και πολιτών να αντιμετωπίσει. Γιστί θα εξέλθει “αν εξέλθει, απογυμωμένη από αξιακότητες κάθε λογής.
Αυτή την αξιακότητα που επεδίωξε και επιδιώκει με την χρήση της εξουσίας και του κράτους ( οι πολίτες δεν είναι κράτος?)
να απογυμνώσει την Ελληνική κοινωνία και τους πολίτες η πσρούσα αριστερή προοδευτική κυβέρνηση.
Όσο για τα θέματα καταστολής στην Ελληνική ιστορία , το κριτήριο της φτώχειας σαν ποσοστό του πληθυσμού ,δεν αποτελεί στο κυριότερο κριτήριο καταστολής κατά την διεθνή βιβλιογραφία και πρακτική? Διότι κάτι πολύ όψιμοι νεαροί επιδοτούμενοι καφενόβιοι μάθανε πρόωρα την μεταπολεμική ιστορία.