Το απόλυτο ιώδες!
Anemone blanda. Ανεμώνη η χαριτωμένη!
Η Γη έχει μνήμη κι ανθίζει
Εσύ τα λησμόνησες όλα
είσαι μόνο ένας τόσο μικρός κόσμος
είσαι μόνο από πηλό
τόσο σκληρό
που δεν φυτρώνει σε σένα τίποτα
που δεν έχεις τόπο
μήτε για μνήμες
μήτε για αιωνιότητα…
μήτε γι΄ αγάπη…
Αλλά η κάθε Άνοιξη θυμίζει
κι όταν βλέπεις ανεμώνες
θυμάσαι πάντα
Γιατί ήμουν εκεί
μέσα σε βαρυχειμωνιές κι άνθιζα
μέσα σε ερημιές και χρωμάτιζα τοπίο
μέσα σε σιωπές ταξίδευα το όνειρο.
Γιατί ήμουν η Άνοιξη
που ήθελες
Αλλά ποτέ δεν ένιωσες
πως η καρδιά μου είναι όλος ο κόσμος
που δεν αγάπησες ποτέ.
…………………………………………………
«Μωβ ANEΜΩΝΕΣ»
Νότα Κυμοθόη, 1999
