«Πρόσωπα και εικόνες από την Λευκάδα…»

«Η Λευκάδα υπήρξε για μένα πέρα από νησί μου τοτέμ και ταμπού μαζί γιατί είναι το νησί του έρωτα και της αγάπης, εκεί που η θάλασσα και το βουνό κοσμούνται πλάι-πλάι. Ένοιωσα μεγάλη χαρά -τιμή θα έλεγα- που ένας φίλος, μετά το γάμο του με Λευκαδίτισσα, έγινε πιο γνήσιος Λευκαδίτης από πολλούς δικούς μας. Όταν είδα τις φωτογραφίες του βιβλίου διαπίστωσα ότι έσκυψε πάνω στο νησί μας με αγάπη και τρυφερότητα και μίλησε στην ψυχή μας με τις εικόνες του…», γράφει για τον φωτογράφο Φώτη Καζάζη* και το βιβλίο του «Φωτογραφικές αφηγήσεις: Πρόσωπα και εικόνες από την Λευκάδα» [Editions Synergie, ISBN 978-960-98083-8-5], στο προλογικό του σημείωμα, o Γ. Σταύρακας.

ΛΕΥΚΑΔΑ 2008. Γνωστός τύπος που συναντάς στο παζάρι.

Στις πιο κάτω φωτογραφίες από το βιβλίο-λεύκωμα διατηρήθηκαν οι λεζάντες του φωτογράφου.

ΣΥΒΟΤΑ 1981. Το ζευγάρι απολαμβάνει δροσερό καρπούζι με την επιστροφή του άνδρα της από το ψάρεμα.

ΛΕΥΚΑΔΑ 2007. Όταν πήγα το μικρό για κούρεμα στην πλατεία, θυμήθηκα που κάποτε κι΄ εγώ μικρός πήγα στον μπαμπά μου και του ζήτησα 10 δρχ. για να κουρευτώ, μετά στη μαμά μου το ίδιο και τέλος κουρεύτηκα βερεσέ.

ΛΕΥΚΑΔΑ 2007. Γιαγιά με την παραδοσιακή στολή, με μαύρο γυαλί μαγκιάς και παραμάνα για σιγουριά, ψωνίζει στο παζάρι.

ΕΞΑΝΘΕΙΑ 2006. Συνάντηση στην αυλή. Ο ένας αδελφός στην Αθήνα, ο άλλος στο χωριό. φαίνεται από το ρολόι.

ΔΡΥΜΩΝΑΣ 2004. Μου ζήτησε να φωτογραφίσω το σπίτι της που καταστράφηκε με τον σεισμό. Σ΄ αυτή την κουζίνα πέρασε ατελείωτα χειμωνιάτικα βράδια.

ΔΡΥΜΩΝΑΣ 2008. Ο μάστορας του χωριού και της μπύρας. Το ούζο όμως το έκοψε.

ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ 2008. Διαχρονική μορφή. Γεννημένη στην αρχαία Ελλάδα διατηρεί την ένταση της ματιάς της μέχρι σήμερα.

ΑΓΙΟΣ ΔΟΝΑΤΟΣ 2008. Αρχοντική παρουσία στη γιορτή της φακής.

ΧΟΡΤΑΤΑ 2007. Τα γαλανά της μάτια δεν φαίνονται. Η κορμοστασιά της επίσης. Ο στοχασμός της μονάχα δείχνει τα πόσα πέρασε.

ΝΙΚΟΛΗΣ 2007. Η ρίγανη συγκατοικούσε πολλά χρόνια με τα φρέσκα αυγά. Και από αυτά αγοράσαμε. Το σπίτι μέσα ήταν θλιβερό.

ΕΓΚΛΟΥΒΗ 2005. Πόσες γυναίκες στα 82 τους μπορούν να ξεριζώσουν 10 στρέμματα φακής και το απόγευμα άρμεγμα, μαγείρεμα κ.λπ…;

ΧΟΡΤΑΤΑ 2007. Τη βρήκαμε να μαζεύει τα αυγά στο κοτέτσι και μας έδειξε το δρόμο.

ΧΟΡΤΑΤΑ 2007. Οικοτεχνία εκκλησιαστικών ειδών. Ένας ξεχωριστός μάστορας για καντήλια, πολυέλαιους και εξαπτέρυγα.

ΕΞΑΝΘΕΙΑ 2004. Λίχνισμα φακής στο διάσελο προς τον Δρυμώνα.

ΔΡΥΜΩΝΑΣ 2008. Η εικονιζόμενη πήρε έπαινο στο τραγούδι και βραβείο τσαχπινιάς στο χορό.

ΧΩΡΙΟ 2005. Ο συνδυασμός «αυτοκίνητο-σουπερμάρκετ» μαράζωσε τα μπακαλικάκια των χωριών που ήταν και καφενεία. Τα περισσότερα έκλεισαν.

* Ο Φώτης Καζάζης γεννήθηκε το 1943 στη Ν. Σμύρνη. Το 1953 μπαίνει για πρώτη φορά σε σκοτεινό θάλαμο στο φωτογραφείο του θείου του Α. Βερβέρη που εκείνη την εποχή ήταν ένας από τους καλύτερους Έλληνες φωτογράφους. Σ΄ αυτό το χώρο γοητεύθηκε και αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία.

Το 1954 απόκτησε την πρώτη του μηχανή από βακελίτη. Το 1958 ξεκίνησε να εμφανίζει και να τυπώνει φωτογραφίες μονόχρωμες. Το 1961 απόκτησε μία Rollei Flex με την οποία κάνει τις πρώτες καλές φωτογραφικές δουλειές. Το 1962 μπήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Φυσικό. Ακολουθεί μεταπτυχιακά στην Ανωτάτη Εμπορική (ΑΣΟΕ). Τα χρόνια που ακολουθούν απασχολείται με τη φωτογραφία παράλληλα με την επαγγελματική του καριέρα ως φυσικός.

Το 1976 συνεργάζεται με το Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα για τη φωτογράφηση των Πομάκων της Θράκης. Την ίδια χρονιά κάνει την πρώτη του έκθεση στην αίθουσα του Κινήματος για τον Πολιτισμό και την Ειρήνη. Στα εγκαίνια ο Μ. Θεοδωράκης παίζει στο πιάνο τα «Λυρικά» παρουσία του Τάσου Λειβαδίτη. Συμμετέχει για πρώτη φορά σε διαγωνισμό του ΕΟΤ όπου παίρνει δυο 3α βραβεία και δυο επαίνους καθώς και 10 αναρτήσεις. Γίνεται μέλος της Ε.Φ.Ε. και από τότε συνεχίζει και έφθασε να είναι Επίτιμος Πρόεδρος.

Το διάστημα 1977-1979 συμμετέχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Το 1979 επιλέγεται να φωτογραφίσει μαζί με έναν ακόμη Έλληνα φωτογράφο την Κύπρο. Παράλληλα δύο Κύπριοι φωτογράφοι φωτογραφίζουν την Ελλάδα. Με τις φωτογραφίες γίνονται εκθέσεις και στα δύο κράτη. Το 1985 επιλέγεται να εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε φωτογραφική εβδομάδα στη Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας. Αποκτά τον τίτλο AFIAP (καλλιτεχνική διάκριση) της Διεθνούς Καλλιτεχνικής Ομοσπονδίας (FIΑΡ). Απασχολείται με την εκπαίδευση φωτογραφίας σε σχολές ελευθέρων σπουδών κάτι που κάνει μέχρι σήμερα. Το 1986 έκανει έκθεση στη Φιλιππούπολη. Απασχολείται με φωτογραφία θεάτρου. Συνεργάζεται με το Ίδρυμα Γουλανδρή Χορν με φωτογραφική δουλειά και έκθεση. Τη χρονιά 1988-89 κάνει έκθεση στο Βέλγιο και στην Κύπρο, (Πύλη Αμμοχώστου).

Το διάστημα 1990-2007 έχει έντονη φωτογραφική δραστηριότητα με εκθέσεις, παρουσιάσεις, διδασκαλία, έκδοση φωτογραφικών λευκωμάτων, αποστολές σε διάφορα κράτη. Τελευταία κλήθηκε τρεις φορές στην Κίνα όπου με άλλους φωτογράφους διαφόρων κρατών φωτογράφισαν διάφορες επαρχίες και παρουσίασαν εκθέσεις με τις δουλειές τους. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα με αμείωτο ενδιαφέρον για τη φωτογραφία και τη διδασκαλία, ειδικά μετά τη συνταξιοδότησή του. Στόχος του είναι η έκδοση λευκωμάτων με φωτογραφίες που τόσα χρόνια έκανε. (Πηγή: biblionet.gr).