Κοινότητα Αλεξάνδρου: Από το 4-0 υπέρ στο 4-0 κατά του καταφυγίου αδέσποτων ζώων

Συνεδρίασε το απόγευμα της Τρίτης 18 Φλεβάρη στο Κοινοτικό Κατάστημα Αλεξάνδρου, στη Νικιάνα, με τη νέα σύνθεσή του, μετά την παραίτηση του προέδρου Χρ. Μπακογιώργου τόσο από τη θέση αυτή όσο και από μέλος του συμβουλίου, το Κοινοτικό Συμβούλιο Αλεξάνδρου με αποκλειστικό θέμα την αναίρεση της γνωμοδοτικής του απόφασης για την κατασκευή καταφυγίου αδέσποτων ζώων συντροφιάς στη θέση «Κανάλι» της Κοινότητας Αλεξάνδρου.

Της συνεδρίασης προέδρευσε ο νέος πρόεδρος της Κοινότητας Δημ. Βρεττός (Μαχαίρας), ενώ τη θέση του παραιτηθέντος μέλους του συμβουλίου καταλαμβάνει ο πρώτος επιλαχών της παράταξης «Αλεξάνδρου Ορίζοντες» Γράψας Σπύρος του Νικολάου, ο οποίος ορίστηκε και αναπληρωτής προέδρου.

Όπως ήταν αναμενόμενο μετά τις εξελίξεις το τελευταίο διάστημα και τη δημοσιότητα που έλαβε το θέμα, έκδηλο ήταν το ενδιαφέρον του κόσμου που παρακολούθησε τη συνεδρίαση, κυρίως μέλη και ιθύνοντες φιλοζωϊκών σωματείων και ανεξάρτητων φιλόζωων συμπολιτών μας καθώς και εκπρόσωποι συλλόγων που δραστηριοποιούνται στην ευρύτερη περιοχή του Αλεξάνδρου, οι οποίοι έχουν ταχθεί και δημόσια ενάντια στην κατασκευή του καταφυγίου. Στη συνεδρίαση παραβρέθηκαν επίσης οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων «Όλοι για τη Λευκάδα» και «Λαϊκή Συσπείρωση Λευκάδας» Κ. Δρακονταειδής (η παράταξή του ψήφισε την εισήγηση της δημοτικής Αρχής αφού πρώτα συμπληρώθηκε με τις προϋποθέσεις που έθεσε) και Β. Βερροιώτης αντίστοιχα, καθώς και η περιφερειακή σύμβουλος εκλεγμένη με την «Λαϊκή Συσπείρωση» Ευγενία Κολυβά.

Το Κοινοτικό Συμβούλιο -τα τέσσερα παρόντα μέλη του- αφού ανέλαβε το μέρος ευθύνης που του αναλογεί, για την πρότερη υπ΄ αριθμό 6/2020 απόφασή του με την οποία είχε εκφράσει ομόφωνα (τέσσερα μέλη υπέρ και σύμφωνη γνώμη δια τηλεφώνου του πέμπτου μέλους του) τη σύμφωνη γνώμη του για την ίδρυση του καταφυγίου, για την οποία δέχτηκε και οξεία κριτική ότι δεν συγκάλεσε πριν την λήψη της απόφασης λαϊκή συνέλευση ώστε να εκφράσουν και οι ενδιαφερόμενοι κάτοικοι της Κοινότητας τις απόψεις τους για ένα τόσο σοβαρό θέμα, παραδέχτηκε ότι έγινε από την πλευρά του «παρανόηση» ως προς την προτεινόμενη θέση «Κανάλι» (νόμιζαν ότι θα γίνει στην περιοχή «Βρυσούλα» όπως είχαμε γράψει) που είναι κοντά στους ορεινούς οικισμούς της Κοινότητας -Αλεξάνδρου, Κιάφας και Κολυβάτων-, και ανακάλεσε ομόφωνα την απόφασή του, με την οποία γνωμοδότησε θετικά. Αποφάσισε επίσης να μην δεχτεί να γίνει στα όρια της Κοινότητας Αλεξάνδρου καταφύγιο αδέσποτων ζώων συντροφιάς.

Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ότι ένα από τα ισχυρότερα ατού της δημοτικής Αρχής στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Λευκάδας για το ζήτημα της δημιουργίας του καταφυγίου, που ας σημειωθεί ότι υπερψηφίστηκε, έστω και υπό τις προϋποθέσεις που έθεσε για τη δημιουργία του η δημοτική παράταξη «Όλοι για τη Λευκάδα» του κ. Κ. Δρακονταειδή, από τις τρεις μεγαλύτερες παρατάξεις του δημοτικού συμβουλίου, ήταν ακριβώς αυτή η ομόφωνη απόφαση του Κοινοτικού Συμβουλίου. Όταν τίθονταν ζήτημα αντιδράσεων των κατοίκων στη δημιουργία του καταφυγίου η απάντηση ήταν: Μα τι μου λέτε τώρα κλπ. εδώ υπάρχει ομόφωνη απόφαση του συμβουλίου! (Κάπως έτσι).

Τώρα, τι σημαίνει επί του πρακτέου η ανάκληση της γνωμοδοτικής απόφασης από το Κοινοτικό Συμβούλιο; Χωρίς να μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε νομικές γνώσεις ή ότι ισχύει κατ΄ ανάγκη το «μετά την απομάκρυνση εκ του Ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται», αλλά μόνο με το κοινό νου θα λέγαμε … «μια τρύπα στο νερό». Η απόφαση ήταν έτσι κι αλλιώς γνωμοδοτική, μη δεσμευτική δηλαδή για το όργανο που έχει αποφασιστική αρμοδιότητα, εν προκειμένω το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκάδας, το οποίο έχει ήδη αποφασίσει κατά πλειοψηφία (18 υπέρ, 4 κατά, 2 λευκό, 1 παρών) για τη δημιουργία καταφυγίου στην προαναφερόμενη θέση, μέσω της υποβολής πρότασης χρηματοδότησης στο πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ», και έχει εξουσιοδοτήσει τον Δήμαρχο Λευκάδας να υπογράψει την αίτηση χρηματοδότησης. (Δες εδώ την απόφαση).

Θα μπορούσε ο Δήμαρχος Λευκάδας, κ. Χαράλαμπος Καλός, κάτω από την πίεση του κόσμου και τις υφιστάμενες αντιδράσεις, να αφήσει την απόφαση στα συρτάρια, να μην την εκτελέσει δηλαδή, κι αυτό δεν θα ήταν κάτι που θα συμβεί για πρώτη φορά -και άλλες αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων έχουμε κατά νου, ακόμα και ομόφωνες, που έχουν μείνει ανεκτέλεστες-, ή και να ανακαλέσει πράγματι την πρότερη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για το καταφύγιο, διερευνώντας την εξεύρεση άλλης θέσης. Λιγάκι δύσκολο το φανταζόμαστε για δύο λόγους, αφενός μεν γιατί η δημοτική Αρχή δεν θα θελήσει να παραδεχτεί μία ήττα στους πρώτους κιόλας μήνες της θητείας της, αφετέρου δε γιατί δεν θα ήθελε να αφήσει έκθετο τον καθ΄ ύλην αρμόδιο Αντιδήμαρχο που χειρίστηκε (όπως το χειρίστηκε κι ας προσπαθεί τώρα να «μαζέψει τα αμάζευτα») εν λευκώ το θέμα, που ας σημειωθεί ότι προέρχεται από την πλειοψηφούσα παράταξη, διατηρώντας, ακόμη, τις εύθραυστες ισορροπίες που έχει επιτύχει στο δημοτικό συμβούλιο. Μακάρι να κάνουμε λάθος…

Ως εκ τούτου οι πολίτες (φιλόζωοι, κάτοικοι, μέλη και ιθύνοντες συλλόγων) θα πρέπει να εντείνουν τις πιέσεις τους προς τη δημοτική Αρχή με όποιο πρόσφορο μέσο και μορφή πάλης αυτοί επιλέξουν, ενώ παράλληλα θα πρέπει να διερευνηθούν όλες εκείνες οι δυνατότητες που θα βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά και όχι σε ευχολόγια και θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να οδηγήσουν ύστερα από προσφυγή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου στην ακύρωση της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου (ούτε αυτό θα είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει).

Ως προς το δεύτερο σημαντική ελπίδα για να γίνει αυτό (να ακυρωθεί η απόφαση) είναι το ιδιοκτησιακό, για το οποίο ήδη έχουμε γράψει, ότι δηλαδή στη φερόμενη στο Κτηματολόγιο ως δημοτική έκταση των 14,5 στρεμμάτων υπάρχουν αρκετές ιδιωτικές ιδιοκτησίες που θα μπορούσαν ακόμη να διεκδικηθούν δικαστικά από τους απογόνους-κληρονόμους των αρχικών ιδιοκτητών, αφού οι δεύτεροι άλλοι βρίσκονται πλέον στην Παναγιά την Αλεξανδρίτισσα και άλλοι στη «Μπαμπακιά» (κοιμητήριο Νικιάνας). Είναι απορίας άξιο πως δεν αναφέρεται αυτό στην κοινή επιστολή των τεσσάρων συλλόγων του Αλεξάνδρου προς το Δήμαρχο Λευκάδας, όπου είδαμε να γίνεται αναφορά σε ένα σωρό άλλα ζητήματα -οκτώ τον αριθμό- στα οποία μπορεί μεν να υπεισέρχεται η ευαισθησία και ο οφειλόμενος σεβασμός απέναντι στα ζώα συντροφιάς αλλά δεν έχουν καμία απολύτως νομική ισχύ.

Το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο για την ίδρυση και λειτουργία αυτού του είδους των εγκαταστάσεων σαφώς και δεν εξετάζει αν το μέρος είναι ευήλιο (στα Κολυβάτα αργεί πιο πολύ να φανεί ο ήλιος απ΄ ότι στο «Κανάλι»), αν ρίχνει χιόνι ή χαλάζι, αν έχει υγρασία ο τόπος, αν είναι μακρυά από το κέντρο, αν οι οικισμοί είναι παραδοσιακοί, αν δραστηριοποιούνται επιχειρήσεις, αν γίνεται ανώμαλος δρόμος και πότε, αν υπάρχουν γεωτρήσεις, πηγάδια και βρύσες, αν υπάρχουν μοναστήρια, αν έχει κλίση και αν είναι δύσβατο το μέρος, κλπ. Αυτά απευθύνονται όπως προείπαμε στην ευαισθησία του καθενός και τη σχέση που θέλει να έχει με τα ζώα συντροφιάς. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο και έχει νομική ισχύ είναι ότι δεν μπορείς να κατασκευάσεις οτιδήποτε άλλο σε ξένη ιδιοκτησία, εκτός κι αν όλα αυτά γίνουν κάποτε λαϊκή περιουσία όπως οραματίζονται κάποιοι αιθεροβάμονες.

Συγκεκριμένα, ο νόμος (Π.Δ. 463/1978) για την άδεια ίδρυσης αυτού του είδους των εγκαταστάσεων αναφέρει ότι μπορεί να γίνουν σε κτίριο που να πληρεί τους εκάστοτε από τις ισχύουσες διατάξεις υγειονομικούς όρους και να βρίσκεται «σε εκτός σχεδίου πόλεως και σε απόσταση 100 τουλάχιστον μέτρων εκ της πλησιεστέρας κατοικίας και λοιπών εγκαταστάσεων και χώρων», που ως τέτοιοι ορίζονται παιδικοί σταθμοί, σχολεία, παιδικές χαρές, γήπεδα αθλοπαιδιών, κήποι, εκκλησίες ή κλινικές άνω των 20 κλινών, χώρι κοινωνικών ή εκπολιτιστικών εκδηλώσεων και ομαδικών εν γένει συγκεντρώσεων».