Αναζητά κανείς τα παλιά του παράθυρα;…
Σε κάποιον δρόμο της Ακόνης, όπου για να πούμε την αλήθεια χαθήκαμε, χωρίς να συμβαίνει αυτό και πρώτη φορά, κι αντί να βγούμε στο μοναστήρι των Αγίων Πατέρων όπως σκοπεύαμε, βρεθήκαμε στην «Βρύση του Παύλου».
Σε ένα τοπίο που χαίρεται κανείς να περπατά. Που χαρακτηρίζεται από τα άφθονα νερά, την πλούσια χλωρίδα, τα λιοστάσια, τις ξερολιθιές, και κάπου κάπου τις ξερολιθικές καλύβες, μνημεία μιας άλλης εποχής, όπου έβρισκαν καταφύγιο οι ξωμάχοι της λευκαδίτικης υπαίθρου.
Μέσα σε αυτό το τοπίο βρήκε ο αθεόφοβος συμπολίτης μας να πετάξει σε κάτι σκιναριές τα παλιά του παράθυρα! Είναι να απορεί κανείς για τον κόπο που έκανε να φτάσει ως εκεί…
Όπως γράφει ο Τάσος Π. Κοντομίχης («Τα τοπωνύμια της Λευκάδας», εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 2000) στην Ακόμη βρίσκεται επίσης και ένα παλιό μετόχι του μοναστηριού του Αγίου Γεωργίου στους Σκάρους, ο ναός «Εισόδια της Θεοτόκου» (Παναγίας) που θα άξιζε τον κόπο να τον επισκεφτούμε κάποτε, αφού πρώτα ρωτήσουμε αν σώζεται ακόμη κάτι.
