Ο Αλ. Βούτσιτς απέσυρε την απόφαση για lockdown στο Βελιγράδι
Πηγή: Associated Press
Αποσύρεται τελικά η απόφαση για γενική απαγόρευση της κυκλοφορίας το Σαββατοκύριακο, στο Βελιγράδι, όπως ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος της Σερβίας, Αλ. Βούτσιτς. Αντί για lockdown, θα εφαρμοστούν κάποια περιοριστικά μέτρα, τα οποία θα ανακοινωθούν αύριο από την κυβέρνηση.
Η άρση της απόφασης για γενική απαγόρευση κυκλοφορίας πάρθηκε στη συνάντηση που είχε ο Βούτσιτς με την πρωθυπουργό και τα μέλη της Επιτροπής Δημόσιας Υγείας. Ο πρόεδρος της Σερβίας δήλωσε πως στη συνάντηση αυτή, υποστήριξε την επιβολή σκληρών μέτρων, ωστόσο «δεν βρήκε κατανόηση».
Είχε προηγηθεί η συγκέντρωση ακροδεξιών ομάδων στο κοινοβούλιο, οι οποίοι διαδήλωσαν ενάντια στο lockdown που είχε ανακοινωθεί ενόψει του Σαββατοκύριακου.
Ο Βούτσιτς δήλωσε ότι έβλαψε το κύρος της χώρας στο εξωτερικό η χθεσινή διαδήλωση φασιστικών ομάδων, ενώ υποστήριξε ότι υπήρχε και εξωτερικός δάκτυλος για τα επεισόδια που προκλήθηκαν.
Στο μέτωπο της επιδημίας, ανακοίνωσε πως το τελευταίο 24ωρο επιβεβαιώθηκαν 350 νέα κρούσματα, ενώ 11 ασθενείς κατέληξαν. Σε κρίσιμη κατάσταση νοσηλεύονται διασωληνωμένοι 111 ασθενείς, δημιουργώντας μεγάλη πίεση στα νοσοκομεία.
(Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Nα πάρουν μεγάλα μεταχειρισμένα στα όρια του skrup suv jeep εξακύλινδρα ή 8κύλινδρα οι Βαλκάνιοι να τα φορτώσουν και κονσέρβα και νερό μπουκάλια και να γύρουν κατά κάτω στις παραλίες της Ελλάδος για να μην χαθεί ο Ελληνική τουριστική βιομηχανία.
Και να έχουν μόνιμα σε λειτουρια τον κλιματισμό για να ανεβάζουν ντεσιμπέλ θορύβου.
Και η Λευκάς θα έχει το προνόμιο -λόγω οδικής πρόσβασιμότητας- προτιμησεώς των.
Τα επόμενα κοινωνικά και πολιτικά βήματα αυτών των χωρών του πρώην Βαλκανικού και Ευρωπαικού σοσιαλιστικού ρεαλισμού θα είναι να μπορέσουν σε διάρκεια μιας γεννιάς να κατανοήσουν τον αυτοπεριορισμό δικαιωμάτων και την αποδοχή της σημασίας του κράτους για την κοινωνική διαβίωση.
Απ τον κρατικό αυταρχισμό και συνοριακό εγκλεισμό ώς το 1990 απότομα έπεσαν απότοβα στην ανακάλυψη της συνοριακής κινητικότητας και της κοινοβουλευτικής ανεκτικότητας. Ήδη κλείνουν κοντά μια γεννεά χρόνων 1990-2020. Το όλο θέμα από δώ και πέρα θα είναι ενδιαφέρον.
Κατά πόσο μπορούν λειτουργικά να υπερβούν τις συνέπειες
και συνήθειες των ετών 1945-1990.Και τα όσα απότομα ανακάλυψαν μετά το 1990 ώς πολιτικές και κοινωνικές και οικονομικές δυνατότητες και διεκδικήσεις.
Υπάρχει η βασική διαφοροποίηση στις κοινωνίες αυτές ότι μεταπολεμικά δεν βίωσαν τυς εποχές του και αντιρεαλιστικού διεκδικητισμού των Δυτικών κοινωνιών, και τις ικανοοοίησης αυτού του διεκδικητισμού υπό την μορφή των κοινωνικών και εκάστοτε σπάταλων κατακτήσεων ή παροχών.
Ένας υφέρπων ρεαλισμός υπάρχει μέσα στην ιδεολογική φαρέτρα και πραγματικότητα των πολιτών των χωρών αυτών , και τούτο και για τον πρόσθετο λόγο ότι έκαναν αρχικά βήματα των
μέσα στο πλαίσιο της ελεγχόμενης με ποσοτικούς κανόνες οικονομισματικής Ευρωευρώπης από το 2000 αλλά και των Ευρωπαικών συνθηκών που θέλουν από το 1996 τα κράτη να μην παράγουν οικονομική ζωή , άρα να μην αποτελούν και δεξαμενή διεκδίκησης και πλεονασματικοτήτων των παροχών.
Η πολιτική απελεύθερωση των χωρών αυτών ασφαλώς προηγείτο της κοινωνικής απελεύθέρωσης και αυτό φάνηκε εξ αρχής με τις συγκρούσεις εσωτερικά των χωρών αυτών και την διακριτότητα των Εθνοτήτων. Η Τσεχοσλοβακία οι Σουδήτες Σλοβάκοι θέλησαν διαφορετικό( κύρια Γερμανοπροσδιορισμένο κράτος ) απ τους Τσέχους, στην Γιουγκουσλαυία τα Εθνοτικκά χάλια ήταν αδιόρθωτα , στην Αλβανία οι κοινωνικές εκρήξεις είχαν πολιτικό υπόβαθρο, στην Ουγγαρία ανακάλυψαν τις προπολεμικές αυταρχικότητες, στην Βουλγαια Ρουμανία τα προβλήματα ήταν Εθνοτικά λιγότερα.
Γενικότερα σε πολλές απ αυτές τις χώρες του πρώην σοσιαλιστικού ρεαλισμού ( στρατοπέδου) αναζητήθηκε η κρατική οντοποίηση τους ,στην μετασοσιαλιστική εποχή,στην βάση μιας Oax Alemania ( Pax Deutschland) μέσα στον Ευρωπαικό πολιτικό και οικονομικό χώρο. Για τούτο και οι χώρες αυτές προσπαθούσαν και προσπαθούν να καταχωρηθούν ώς χώρες χαμηλούς κόστους αποδεχόμενες το πλαίσιο του καταμερισμού των χωρών στην βάση της οικονομικής δυνατότητας που υιοθετήθηκε απ την Ευρώπη την δεκαετία του 1990.
Εδώ βρίσκει εξήγηση και το γεωδυαναμικό πλέον στοιχείο για την κατάταξη και της Ελλάδος μέσω χρεωκοπίας στην κατηγορία ψώρας χαμηλού ή χαμηλότερου κόστους στην βσση της περιφερειακής εδαφικής Βαλκανικής θέσης της Ελλάδος.
Η επέκταση στα Βαλκάνια της Ελλάδος , με την παροχή πολιτικής συνταγματικής εμπειρίας για τα συντάγματα των χωρών αυτών, την δραστική επέκταση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε όλα τα Βαλκανικά κρστη μέχρι και την Πολωνία και την Τουρκία, οι συνδεσιμότητα της Ελλσδος επιχειρηματικά με τα Βαλκάνια κύρια της Βορείου Ελλάδος, η δυναοτητα της Ελλάδος να δέχεται βαλκάνιους οικονομικούς μετανάστες ποι οποίοι θα αποτελούσαν τα μετέπειτα συνδετικά λόμπυ της Ελλάδος με τα Βαλκάνια και την μεγαλύτερη εξάρτηση των βαλκανίων απ την Ελλάδα, όλα αυτά δεν άρεσαν στην επιτροπεία του Γερμανογαλλικού αρχικά ευρωπαικού άξονα και της συνδεσιμότητας του με τις χώρες της Μπένελούξ (Βέλγιο Ολλανδία ουσιασικά Γερμανικά προτεκτοράτα). Η Γερμανική παρέμβαση στην πορεία αφού έλεγξε την παλαιότερη Μεσευρώπη ( Ουγαρία Τσεχία Σλοβακία) έμενε να καταχωρηθεί η Ελλάδα ώς χρεώκοπη για να αποκοπεί ( η Ελλάδα) απ την Βαλκανική της πολιτική και οικονομική παρουσία μέχρι πρωτοκαθεδρία.
Έτσι εξηγείται και η Ελληνική χρεωκοπία.
Η πολιτική και οικονομική και κοινωνική δυνατότητα μέχρι πρωτοκαθεδρία της Ελλάδος στα Βαλκάνια δεν άρεσε στην Ευρωπαική επιτροπία του συνολικού φάσματος της Κεντρικής και Βορείου Δυτικής Ευρώπης.
Για τούτο και στους Ευρωπαικούς τεσκερέδες η Ελλάδα καταχωρούντα απ το 2008 και μετά ώς χώρα στην ζώνη χαμηλού κόστους
Σε χώρα στην ζώνη χαμηλού κόστους και ο τουρισμός οφείλει να είναι και θα είναι χαμηλού κόστους και αντίστοιχα χαμηλού εσόδου ανά μονάδα ώς ταξινομία στα δίκτυα του παγκόσμιου και Ευρωπαικού τουρισμού.