Σύντομο «οδοιπορικό» στην ιστορία της Μακρονήσου | Λευκαδίτικα Νέα - Lefkada News
Published On: Πε, Σεπ 3rd, 2020

Σύντομο «οδοιπορικό» στην ιστορία της Μακρονήσου

Την Κυριακή 6 Σεπτέμβρη τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της της ΚΕ του ΚΚΕ

makronhsos-tagmata

Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μακρονήσου: Εκεί που οι μηχανισμοί καταστολής τελειοποιήθηκαν, εκεί που η κρατική βία συστηματοποιήθηκε, που οι πολιτικά διωκόμενοι γνώρισαν τη μεγαλύτερη αναμέτρησή τους με τον ταξικό αντίπαλο, δοκίμασαν απίστευτα βασανιστήρια, αλλά στάθηκαν όρθιοι! Στο ξερονήσι στα ανοιχτά του Λαυρίου, εκεί που χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ, χιλιάδες αγωνιστές κράτησαν ψηλά τη σημαία της κοινωνικής απελευθέρωσης από τα δεσμά της ταξικής εκμετάλλευσης. Στο ξερονήσι που αποτελεί σύμβολο ηθικού μεγαλείου και ηρωισμού, των αρετών δηλαδή που πηγάζουν από την ακλόνητη πίστη σε ανώτερα ιδανικά, στα ιδανικά της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Από τις 28 Μαΐου 1947, όταν οι πρώτοι στρατιώτες του Β΄ Τάγματος φτάνουν στη Μακρόνησο, έως τον Οκτώβριο του 1949 είχαν «αναμορφωθεί» 28.000 οπλίτες και αξιωματικοί και τουλάχιστον 30.000 πολιτικοί κρατούμενοι. Μέχρι το οριστικό κλείσιμο της Μακρονήσου υπολογίζεται ότι ο συνολικός αριθμός των κρατουμένων έφτασε τις 100.000.

Στο βίντεο πάνω μπορείτε να δείτε πλάνα και εικόνες από το Κολαστήριο της Μακρονήσου. Από το Β΄ Τάγμα, όπου οι εξόριστοι φαντάροι έχτισαν με καταναγκαστική εργασία μία ολόκληρη πολιτεία. Από το Γ΄ Τάγμα, το επονομαζόμενο και «Γαλάζιο», όπου επιβλήθηκε καθεστώς διαρκούς σωματικής και ψυχολογικής βίας, ό,τι γεννούσε η κτηνώδης φαντασία των βασανιστών για να κάμψουν τους κρατούμενους. Από το Α΄ Τάγμα Σκαπανέων, το επονομαζόμενο και «Κόκκινο Τάγμα», όπου ενορχηστρώθηκε η μεγάλη σφαγή στις 28 Φλεβάρη και 1 Μάρτη 1948 με θύματα πάνω από 350 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες άοπλους φαντάρους που τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ. Από τις Στρατιωτικές Φυλακές Αθηνών, που συχνά αποκαλούταν η «Μακρόνησος της Μακρονήσου». Από το Γ΄ Κέντρο Παρουσιάσεως Αξιωματικών (ΓΚΠΑ) Μακρονήσου, όπου μεταφέρθηκαν τον Σεπτέμβρη 1947 οι πρώτοι μόνιμοι και έφεδροι αξιωματικοί του Εθνικού Στρατού που είχαν συμμετάσχει στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Από το Δ΄ Τάγμα, στο βορειότερο άκρο του νησιού, όπου το Νοέμβρη 1948 εξορίζονται οι πρώτοι πολιτικοί κρατούμενοι. Από το Ειδικό Στρατόπεδο Αναμορφώσεως Γυναικών (ΕΣΑΓ) όπου μεταφέρθηκαν εξόριστες από τη Χίο και το Τρίκερι, μαζί με τα ανήλικα τέκνα τους έως έξι χρονών…

Εκεί, στο «Νταχάου της Ελλάδας» όπως ονομάστηκε, σε ειδική εκδήλωση, την Κυριακή 6 Σεπτέμβρη θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου της ΚΕ του ΚΚΕ, εκπληρώνοντας ένα χρέος και τιμώντας τα χιλιάδες μέλη του Κόμματος, τους χιλιάδες αγωνιστές Μακρονησιώτες που το ηθικό τους μεγαλείο, η ανωτερότητα και ο ηρωισμός, η ακλόνητη πίστη τους εμπνέουν μέχρι και σήμερα.

Οι προετοιμασίες έχουν πια ολοκληρωθεί, οι συμμετοχές έχουν κλείσει και πλέον οι συμμετέχοντες στην εκδήλωση αναμένουν με αγωνία και συγκίνηση να δώσουν το «παρών» σε μια ακόμα ιστορική στιγμή. Η μεταφορά στη Μακρόνησο θα γίνει με πλοίο από το Λαύριο και με την τήρηση όλων των απαραίτητων υγειονομικών πρωτοκόλλων.

Η εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ θα πραγματοποιηθεί στις 7 μ.μ., με ομιλία από τον ΓΓ της ΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

Θα ακολουθήσει συναυλία με τα έργα του Θάνου Μικρούτσικου «Καντάτα για τη Μακρόνησο» σε ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόβσκη». Θα τραγουδήσουν η Ρίτα Αντωνοπούλου και ο Κώστας Θωμαΐδης. Η καλλιτεχνική επιμέλεια και διεύθυνση είναι του Θύμιου Παπαδόπουλου. Παίζουν οι μουσικοί: Δημήτρης Αγάθος (τρομπέτα), Γιώργος Κατσίκας (τύμπανα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Θοδωρής Οικονόμου (πιάνο), Θύμιος Παπαδόπουλος (φλάουτο, κλαρινέτο, σαξόφωνο), Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Τζίμης Σταρίδας (τρομπόνι).

Το Μνημείο που θα αποκαλυφθεί την Κυριακή φιλοτέχνησε ο γλύπτης και αναπληρωτής καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Μάρκος Γεωργιλάκης, ανταποκρινόμενος στον ανοιχτό πανελλήνιο καλλιτεχνικό διαγωνισμό που είχε προκηρύξει η ΚΕ του ΚΚΕ για τη φιλοτέχνηση μνημείων στη Μακρόνησο και στη Γυάρο.

  • Ένα καλαίσθητο φυλλάδιο, με πλούσιο πληροφοριακό υλικό και συγκλονιστικές μαρτυρίες αγωνιστών για το κολαστήριο της Μακρονήσου, θα μοιράζεται σε όσους συμμετάσχουν στην εκδήλωση για την αποκάλυψη του Μνημείου. Περιέχεται επίσης ένας χάρτης – γράφημα για τη σφαγή στο Α΄ Τάγμα Σκαπανέων, που έγινε στις 29 Φλεβάρη – 1 Μάρτη 1948.

(902.gr)


Displaying 2 Comments
Have Your Say
  1. Προηγείτο της ιδεολογίας το κράτος στην εφαρμογή των μέτρων αποκλεισμού μερίδος πολιτών
    Και αυτό είναι ένα σημείο που ελάχιστα μελετήθηκε και τα χρόνια εκείνα ακόμα και τώρα.Διότι συσκοτίσθηκε πίσω από την δήθεν πρωτοκαθεδρία της δίωξης της ιδεολογίας , χωρίς να γίνεται αναφορά στην μελέτη της εφαρμοστικότητας της δίωξης.
    Το κράτος ώς μηχανισμός λειτούργησε τα χρόνια εκείνα ώς μηχανοστάσιο αποκλεισμού κύρια και κατόπιν ώς κράτος διαχείρησης του κοινωνικού στοιχείου.
    Πρώτο μέλημα για την ύπαρξη και παραπέρα δόμηση του κράτους δεν ήταν η κοινωνική τάξη ώς συμφωνία κράτικής μηχανής και λολιτών, αλλά η διοικητική γραφειοκρατική οργάνωση του κράτους ώστε να οικοδομηθεί και να σταθεί με βάση την λειτουργλια του σοοκλεισμού βεγσλιυ μέρους των πολιτών σπ το ίδιο το κράτος. Και βέβαια σε αυτή την οργανωτική κατασκευή δεν μπορούσε να λείψει η μαζική κατασκευή ώς γραμμή παραγωγής του προ’ι’όντος που ήταν ο αποκλεισμός των πολιτών της ίδιας της επικράτειας του κράτους.
    Ουσιαστικά το κράτος απεφάσισε ότι θα είναι ένα μη κράτος ( μια αντί-κρατική οντότητα ) και πρός την κατεύθυνση αυτή βρέθηκε το ιδεολογικό συμβάν ώς εργαλείο χαρακτηρισμού των πολιτών υπηκόων του κράτους , για να πραγματοποιηθεί αυτή η αντικρατική κατασκευή.
    Το αυτοονομαζόμενο Ελληνικό κράτος ουσιαστικά αμέσως μετά το 1950 -με την επίφαση του κοινοβουλευτισμού- ουσιαστικά πολεμούσε την ίδια την κρατική έννοια και σημειολογία.
    Οι κάποιες μετέπειτα light αναφορές μιλούν και ώς σήμερα για τον αυταρχισμό της εποχής ώς κρατική συνθήκη ( άλλοι το θεωρούν ή θεωρούσαν αναγκαίο αυτόν τον αυταρχισμό) και τεχνηέντως μεταφέροντας προσχηματικά τον όλο προβληματισμό στο βολικό ιδεολογικό επίπεδο ( εδώ ήρθε η έννοια και ξδεολογία της Εθνικοφροσύνης της εποχής ) παρακάμποντας την σημασία της συνεκτικής κρατικής λειτουργικά ουδέτερης οργάνωσης βάσει θεσμών που προηγούνται της ίδιας της ιδεολογίας και κυρώνουν την ύπαρξη κρατικής οντότητας.
    Η συνεκτική και δρομολογημένη λειτουργική μιας γραφειοκρατικής οργάνωσης , γνώριζαν και τότε και γνωρίζουν ότι ελάχιστα προσβάλλεται από ιδεολογίες στην εργαλειακή της εξάπλωση για την υλοποίηση της κρατικής οντότητας( ύπαρξη κράτους).
    Το λεγόμενο , αλλά ανύπαρκτο Ελληνικό κράτος, για πολλά χρόνια εδραζόμενο στην κατασταλτική λειτουργία μέσω μηχανισμών αποκλεισμού ώς κύριο μέλημα σε βάρος του πληθυσμού συνολικά, ήταν η τροχοπέδη της κοινωνικής και πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας της χώρας σε όρους ισονομίας και ενιαίας συμπεριφοράς των πολιτών, που είναι απαραίτητη συνθήκη για την Εθνική και κρατική συνολικά προσπάθεια.
    Η απουσία ισοδυνάμου κοινωνικής καθημερινότητας μεταξύ των πολιτών ( εθνικόφρωνες και αποκλεισμένοι) το μόνο που παρήγαγε ήταν η συνολική μείωσης της ευημερίας προοπτικά ώς αποτέσμα κοινής προσπάθειας και μόνο.
    Το ίδιοτο κράτος ώς μηχανισμός επεδίωξε την αντικρατική ανάπτυξη κσι την καταβάθρωση της προοπτικής της κοινωνικής ευημερίας που θα προέκυπτε από την κοινή των πολιτών προσπάθεια και τελικά την με τα χρόνια συτοαπαξιωσή του ώς κράτος για τούτο και κατάληξε εκεί που ήταν προ-ορισμένο να κσταλήξει : στην χρεωκοπία.
    Ο γείτονας ,που ειχε έναν γείτονα αποκλεισμένο -εξόριστο- σημαδεμένο ώς αντιφρονούντα- ή άνεργο λόγω μη δήθεν εθνικοφροσύνης , γιατί ευημερούσε ??
    Ο Δραγάτης που κυνήγαγε κατ εντολή του κράτους τον αποκλεισμένο γιατί εισέφερε στην κοινωνική αναπτυξιακή προοπτική??
    Το θέμα είναι μεγάλο και για την εξέταση της Ελληνικής κρατικής οντότητας με κριτήρια της της μηχανιστικής λειτουργικής θεσμικής να υπάρχει αναγκαιότητας για τηνυπαρξη κράτους.
    Η Ελλάδα υπήρξε μεταπολεμικά και παραμένει ένα ου-κρατικό ( μη κρατικό ) μόρφωμα με την σναπτυχθείσα θεσμικοτητά της να ρίχνει βαθειά τις άγκυρές της στις συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Και ήταν εοόμενο στις μέρες μας η πύργωσις αυτής της θεσμικότητας να οδηγεί στην μαζικοποίηση του αποκλεισμού , γιατί τι άλλο είναι η μαζική ανεργία ( κσι ο στείρος επιδοματισμός) χρόνια στο κράτος Ελλάδα??

  2. Ο/Η ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ λέει:

    ΜΑΡΤΥΡΙΑ

    Μαρτυριά του μπάρμπα Μήτσου,
    που, τον πού “φυγε αιώνα,
    εμαρτύρησε δυο χρόνια
    στον καινούργιο Παρθενώνα.
    —————–
    Έκανε καταστροφή.
    Το σκοτάδι σκέτη πίσσα
    Αλυχτούσαν τα σκυλιά
    λες και τά “χε πιάσει λύσσα.

    Επλημύρισ” η σκηνή,
    που το σώμα ν” ακουμπήσω;
    Ξεμυτάω, μια στιγμή,
    κάπου για να κατουρήσω.

    Νιώθω σαν το κάτουρό μου
    να μην έπεφτε στη γη.
    Σκύβω, ψαχουλεύω…κι άστα.
    Ήταν όλος μια πληγή.

    Χειροπόδαρα δεμένος.
    (Λέμε σύρμ” αγκαθωτό).
    Σάρκ” απλήγωτη καθόλου.
    Ούτε ένα “κατοστό.

    Λέω: Θέ” μου,τί “ναι τούτο;
    Ο πολιτισμός σας,κτήνη.
    Κι όσες τού ΄μειναν δυνάμεις
    συγκεντρώνει και με φτύνει.

    Θα με πέρασε απ” τ’ς άλλους,
    τελειώνοντας μου λέει.
    Έχουνε περάσει χρόνια
    μα ο μπάρμπα Μήτσος κλαίει.

    Κι είν” το δάκρυ του, ποτάμι
    π” απ” τα μάτια τ” αναβλύζει,
    και της ανθρωπιάς το δέντρο
    για αιώνες θα ποτίζει.

    Είν” ακόμα άγιο μύρο,
    από μάρτυρα εικόνα,
    τ” ανομήματα να νίψει
    των νονών του «Παρθενώνα»

Αφήστε το σχόλιό σας

XHTML: You can use these html tags: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

            









Copy Protected by Chetan's WP-Copyprotect.