Εικόνες ντροπής στον επαρχιακό δρόμο Κομηλιού-Ακρωτηρίου Λευκάτας

Εικόνες ντροπής στον επαρχιακό δρόμο Κομηλιού-Ακρωτηρίου Λευκάτας στα ανάντη του δρόμου λίγο πριν την είσοδο στον οικισμό του Αθανίου.

Ένας δρόμος – αναγκαστικό πέρασμα για τους επισκέπτες των δημοφιλών παραλιών της νοτιοδυτικής Λευκάδας, των Εγκρεμνών και του Πόρτο Κατσίκι, καθώς και του ακρωτηρίου Λευκάτας. Με την πρώτη παραλία να μην έχει δοθεί ακόμη ο δρόμος στην κυκλοφορία όπως είδαμε χθες.

Διπλή η ντροπή αφού η «μικροχωματερή» λειτουργεί όπως όλα δείχνουν σε χώρο ευθύνης του Δήμου Λευκάδας και δεν πρόκειται για μια ακόμη από τις εκατοντάδες του είδους που είναι διάσπαρτες σε όλο το μήκος και το πλάτος του νησιού μας κι όπου ο καθένας πετάει τα σκουπίδια του, από παλιές οικιακές συσκευές, στρώματα, καρέκλες, πλαστικά τραπέζια, χρώματα, τενεκέδες, χαλιά, ξύλα μέχρι μπάζα κ.λπ.

Ακόμη μεγαλύτερη η ντροπή αφού ο χώρος εφάπτεται άμεσα του πανέμορφου πευκοδάσους του Αθανίου, που φαίνεται να έχει αναρρώσει σε σημαντικό βαθμό από την βαμβακίαση, κι όπως λένε οι ειδικοί που βασίζονται σε στατιστικά στοιχεία, η ανεξέλεγκτη εναπόθεση σκουπιδιών σε συνδυασμό με τις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού εγκυμονούν κινδύνους για το ξέσπασμα πυρκαγιών και πως η καλύτερη προστασία είναι η πρόληψη.

Δεν αρκούν κύριοι της δημοτικής Αρχής οι κατά καιρούς εκκλήσεις προς τους δημότες και η επίκληση των προβλεπομένων από τον κανονισμό προστίμων, όταν εσείς οι ίδιοι δεν γίνεται πρωτοπόροι στον τομέα αυτό δείχνοντας το καλό παράδειγμα. Διαφορετικά ισχύει το «δάσκαλε που δίδασκες και νόμο δεν εκράτεις»…

Τα σκουπίδια είναι ευδιάκριτα από τους διερχόμενους οδηγούς παρά τις προσπάθειες εξωραϊσμού ή απόκρυψής τους καλύτερα με τη δημιουργία του ξύλινου φράχτη. Τα μοστράρουμε μαζί με την φυσική ομορφιά του τοπίου…

Επαναλαμβανόμαστε, αλλά πρέπει: «Λένε ότι η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά. Στη Λευκάδα όμως οι αρχόντοι κι οι αρχόντισσες φαίνεται να έχουν προ πολλού εκλείψει ή τείνουν να είναι είδος προς εξαφάνιση. Φαίνεται ότι γίναμε πλέον όλοι «ποπολάροι», με την κακή έννοια της λέξης και με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθαριότητα του τόπου μας και το σεβασμό στο φυσικό του περιβάλλον. Άλλοι πάλι λένε ότι η καθαριότητα ενός τόπου και η προστασία του περιβάλλοντος είναι υπόθεση παιδείας και πολιτισμού των κατοίκων του. Αλλά κι αυτό αν αληθεύει φαίνεται να ΄χουμε και δω σοβαρό έλλειμμα…».