Μια παλιά αλουμινένια λεκάνη πλυσίματος … και μια θρουμπόσκουπα
Για τις ανάγκες του θεατρικού έργου «Η ενάτη εντολή» του Διονύση Δουβίτσα (Πριονά) που θα παρουσιαστεί προσεχώς από την θεατρική ομάδα του συλλόγου Νικιάνας «οι Σκάροι»
Μια παλιά αλουμινένια λεκάνη για το πλύσιμο (συνήθως αυτό γινόταν στο τσίγκινο μαστέλο) ή ακόμη και για το άπλωμα των πλυμένων ρούχων, προτού ακόμη κάνουν την εμφάνισή τους οι πλαστικές, και μια θρουμπόσκουπα με την οποία καθάριζαν παλιά τις αυλές των σπιτιών. Για την κατασκευή της σκούπας πλάκωναν πρώτα με πέτρες τους θάμνους της θρούμπης για να ισιώσουν και τους έδεναν κατόπιν σε ένα ξύλο.
Η λεκάνη βρέθηκε σε χωριό της δυτικής Λευκάδας και προσφέρθηκε για τις ανάγκες του έργου «Η ενάτη εντολή», του πολυτάλαντου Αλεξανδρίτη (από τον Αλέξανδρο Λευκάδας) Διονύση Δουβίτσα (Πριονά), που αναμένεται να ανέβει προσεχώς από την θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Νικιάνας «οι Σκάροι» (οι πρόβες βρίσκονται σε εξέλιξη).
Ο συγγραφέας του έργου Διονύσης Δουβίτσας (Πριονάς)
Η ιστορία του έργου διαδραματίζεται τα πέτρινα χρόνια, κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, στον Αλέξανδρο Λευκάδας.
Τα κύρια πρόσωπα του έργου, καθώς και η ιστορία που πραγματεύονται είναι φανταστικά, όπως αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο συγγραφέας, ο οποίος συμπληρώνει όμως ότι αρκετά πρόσωπα που ακούγονται στους διαλόγους είναι πραγματικά. Το έργο είναι γραμμένο στην τοπική διάλεκτο σε σύνθεση με την νεώτερη καθομιλουμένη ώστε να γίνεται κατανοητή η γλώσσα σε ευρύτερο κοινό. Στο κάτω μέρος της κάθε σελίδας υπάρχει ερμηνεία των άγνωστων λέξεων (π.χ. οργανωτικά = πολιτικές πεποιθήσεις στον Εμφύλιο), ενώ κλείνοντας το προλογικό του σημείωμα ο συγγραφέας σημειώνει ότι στο έργο μπορεί να χρησιμοποιηθούν και νεώτερες λέξεις αν επιλεγεί να παιχτεί σε μη Λευκαδίτικο κοινό.
Παραθέτουμε ένα μικρό αλλά χαρακτηριστικό διάλογο του έργου που δίνει το κλίμα που επικρατούσε την εποχή εκείνη, λίγα μόλις χρόνια μετά τη λήξη του Εμφυλίου που βρήκε την Αριστερά ηττημένη, με την γενική εικόνα της εποχής να συμπληρώνουν οι καθημερινές διώξεις που βίωναν οι κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τη συνεχή αστυνομική επιτήρηση, το φακέλωμα, τη δράση του λεγόμενου παρακράτους και τις συνεχείς ψυχολογικές και άλλου χαρακτήρα πιέσεις για να αποκηρύξουν τις ιδέες τους και να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας:
| ΣΤΕΦΑΝΟΣ (Νέος γύρω στα 40): Είναι κομμουνιστής, θέλει ν΄ ανατρέψει το καθεστώς.
ΠΕΝΙΩ (Μάνα του Στέφανου, πάνω από 65): Τι είν΄ αυτό το καθηστώς; ΣΤΕΦΑΝΟΣ: Ξέρω γω; ο αστυνόμος το λέει. Και για να το λέει ο αστυνόμος, καλό είναι. Άει παράτα με και συ παλιόγρηα, και… μη ξαμώσεις και περάσεις από δώθε, γιατί θα σε διώξω με τ΄ς κλωτσές. Και να πας να μονιάσεις στο χωράφ(ι) σ΄, αφού δε δέχεσαι να μ΄ το γράψεις ή να το π(ου)λήσωμε. ΠΕΝΙΩ: Το χωράφ(ι) φτάνει και για τσ΄ δυο σας, αν μονιάζατε και… ΣΤΕΦΑΝΟΣ: (την κόβει) Αυτ(ου)νού δε τ΄ χρειάζεται τώρα. Απ΄ ότ΄ μούπε ο αστυνόμος τ΄ όχ(ου)νε κάμ(ει) ένα φάκελο… να… (δείχνει). Μπορεί να τονε στείλ(ου)νε και στ΄ν εξορία και χάλευε-γύρευε αν ματαγυρίσ(ει) ζωντανός από ΄κεί. […] ΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ: Εσύ είσ΄ ο Στάθης ο Βαρδαράμος; ΣΤΑΘΗΣ (αδελφός του Στέφανου, γύρω στα 35): Αφού το ξέρεις τι ρωτάς; ΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ: Το καλεί ο τύπος. ΣΤΑΘΗΣ: Και τι θέλ(εις) από μένα; ΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ: Να μας ακλουθήσεις στ΄ν Καρυά. Σε θέλ΄ ο Μοίραρχος. ΣΤΑΘΗΣ: Και … γιατί με θέλ(ει) ο Μοίραρχος; ΕΝΩΜΑΤΑΡΧΗΣ: Να σε ρωτήσ(ει) για τ΄ν υγεία του Κρούτσεφ. ΣΤΑΘΗΣ: (Στο Στέφανο) Φασίστα, σπιούνε, να εύχεσαι να μη γυρίσω. (Κάνει να κινήσει προς το φράχτη, οι χωροφύλακες τον πιάνουν). |
