Μανιτάρια στο βελανιδοδάσος των Σκάρων
Απαντώντας στην ερώτηση τι είναι τα μανιτάρια θα πούμε ότι το μανιτάρι ή καρπόσωμα είναι το ορατό μέρος των μυκήτων, είναι αυτό που βλέπουμε πάνω από την επιφάνεια του υποστρώματος και είναι το όργανο στο οποίο θα αναπτυχθούν τα σπόρια που θα εξασφαλίσουν τη διαιώνιση του είδους. Τα μανιτάρια καρποφορούν συγκεκριμένες εποχές του χρόνου και μόνο όταν οι συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας είναι κατάλληλες. Η λέξη μανιτάρι είναι υποκοριστικό της αρχαιοελληνικής «αμανίτης«. Στη λευκαδίτικη ντοπιολαλιά τα μανιτάρια λέγονται μαντριγούρες.
Οι μύκητες είναι ζωντανοί ετερότροφοι οργανισμοί όπως τα ζώα, τρέφονται δηλαδή από άλλους οργανισμούς, διαφέρουν όμως από αυτά γιατί δεν μπορούν να χωνέψουν τη τροφή, αλλά εκκρίνουν ειδικά ένζυμα που διαλύουν τις τροφές και μετά τις απορροφούν. Ανήκουν στο δικό τους βασίλειο αυτό των μυκήτων που εκτιμάται ότι περιλαμβάνει πάνω από 1,5 εκατομμύρια είδη.
Το κυνήγι ή μάζεμα του μανιταριού περιγράφει τη δραστηριότητα της συλλογής μανιταριών στην άγρια φύση, συνήθως για φαγητό. Αυτή η εποχιακή δραστηριότητα είναι περισσότερο δημοφιλής στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στη Γαλλία και την Ιταλία. Επειδή πολλά μανιτάρια είναι δηλητηριώδη, ενίοτε προκαλούν φόβο στους ανθρώπους. Ωστόσο, τα εδώδιμα μανιτάρια χρησιμοποιούνται στην κουζίνα διαφόρων λαών, οι οποίοι τα καταναλώνουν ωμά ή μαγειρεμένα.
Οι Έλληνες δεν φημίζονται ως μανιταροσυλλέκτες. Στην Ελλάδα είναι γνωστά περίπου 2.200 είδη άγριων μανιταριών (περίπου 150 εδώδιμα), από τα οποία τα περισσότερα δεν είναι ούτε δηλητηριώδη ούτε φαγώσιμα. Η αγορά τροφοδοτείται κυρίως από τα καλλιεργημένα λευκά (agaricus bisporus) (δίσπορος), πλευρώτους (pleurotus ostreatus), portobello, crimini, τα κονσερβοποιημένα και σπανιότερα άγρια μανιτάρια σε αποξηραμένη συνήθως μορφή. Συχνά συλλέγονται ο βωλίτης ο εδώδιμος (boletus Edulis) (βασιλομανίταρο). Γενικά, ο άνθρωπος πρέπει να μαζεύει για τροφή μόνο τα είδη των μανιταριών των οποίων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίζει με απόλυτη βεβαιότητα.
(Πληροφορίες από την Βικιπαίδεια)
