«Γεγονότα μιας θάλλουσας μέρας» (Ποίημα της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού)
Γεγονότα μιας θάλλουσας μέρας
Όχι πως δεν συμβαίνουν κι αυτά
Ή πως οι ποιητές δεν είναι
Μάρτη μήνα να νιώθουν
φως έφερες αδιάντροπο
και φυγές ταπεινωμένες πτηνές
φυγές κι επιστροφές μιας ήβης
θάλλουσας αιεί και μυροφόρον
άνεμο συριστικό ςςςςςςς
παρατεταμένο στο λαρύγγι
φλογέρας ίλιγγος πανδαισίας
συρραμένο σε ράμφος άγουρου
χελιδονιού πελεκημένης πέτρας
από κύμα χειμέριο ιριδισμό
χαρά παιδιού αλητήριου που
ξεσπά στα σοκάκια εσπέρας
νύμφη η άνοιξη λεμονιάς άνθος
στον λευκό υμέναιου κρόταφο
τη φωνή του σαν βρίσκει.
Πεζοδρόμιο πάνω αχνίζει ανάερα
που το δάκρυ φθινόπωρου αργυρό
περασμένου στεγνώνει ακτίνες
ανοικονόμητου γέρου ποδήλατο
όραση δεν έχει ακοή ούτε κι όμως
τη ζωή ξαναπλάθει νταν νταν
καμπάνα πασχαλιάς μαρμαρυγή
καρδιογράφου που πάλλεται
πρόσχαρα στο τραγούδι
μιας άνοιξης όρθιας …
Καλοκαίρι θ’αστράψει…
