Η Λέσχη της ΕΠΟΝ στο χωριό Κολυβάτα Λευκάδας: "…απετέλουν άλλοτε οικίαν εμπρησθείσα υπό των ταγμάτων ασφαλείας."

Κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής Κατοχής η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του χωριού μας, όπως και όλων σχεδόν των χωριών της βορειοκεντρικής Λευκάδας, ήταν οργανωμένη στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση. Στο ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), τον εφεδρικό και μόνιμο ΕΛΑΣ (Εθνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατος), την ΕΑ (Εθνική Αλληλεγγύη), την ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων).

Η Λέσχη της ΕΠΟΝ, όπου γινόταν οι συγκεντρώσεις, οι διαλέξεις και καμιά φορά οι πολιτιστικές εκδηλώσεις της μεγαλύτερης την εποχή εκείνη νεολαιίστικης οργάνωσης, δεν έλειπε και από το πιο μικρό ακόμη χωριουδάκι. Έτσι, στο χωριό Κολυβάτα της πρώην κοινότητας Αλεξάνδρου η Λέσχη της ΕΠΟΝ βρισκόταν στο  σπίτι όπου μένει σήμερα ο μπάρμπα Λάκης Κολυβάς (Μπερδεμπές). Το σπίτι ανήκε τότε στην οικογένεια Κονδυλάτου (Σβολή). Αργότερα κάηκε από τους συνεργάτες των Γερμανών (Ράλληδες) , σε μια από τις συχνές επιδρομές τους στο χωριό μας, μαζί με κάποια άλλα σπίτια που ανήκαν σε συγχωριανούς μας πρωτεργάτες της Εθνικής Αντίστασης. Το πιο κάτω ιδιωτικό συμφωνητικό αγοραπωλησίας μαρτυρεί του λόγου το αληθές: «…εν οικόπεδον επί του οποίου είναι και τέσσαρες τοίχοι, οι οποίοι απετέλουν άλλοτε οικίαν εμπρησθείσα υπό των ταγμάτων ασφαλείας…» . Το συμφωνητικό έγινε τον Ιούλιο 1946 και φαίνεται ότι,  παρά την προσωρινή ήττα του κινήματος την εποχή εκείνη, τα πράγματα αποκαλούνταν και γράφονταν ακόμη με το πραγματικό τους όνομα. Γεγονός αδιανόητο για κάποια χρόνια αργότερα.

Συμφωνητικόν

Εν Νικιάνα σήμερα την 22 Ιουλίου 1946 οι υπογεγραμμένοι αφ΄ενός Σπύρος Ανδρ. Κονδυλάτος και αφ” ετέρου ο Διονύσιος Κολυβάς συνεφώνησαν και απεδέχθησαν τα εξής: Ο Σπυρ. Κονδυλάτος έχει εις την αποκλειστικήν του κατοχήν και κυριότητα εν οικόπεδον επί του οποίου είναι και τέσσαρες τοίχοι, οι οποίοι απετέλουν άλλοτε οικίαν εμπρησθείσα υπό των ταγμάτων ασφαλείας. Το οικόπεδον τούτο μετά των τοίχων, του κήπου και των προαυλίων, πλην των δύο μεγάλων δένδρων (φτελιάς και κουτσουπιάς), πωλεί και μεταβιβάζει εις τον Διον. Κολυβάν αντί του μεταξύ των συμφωνηθέντος τιμήματος των ένδεκα χιλιάδων (11.000) προπολεμικών δραχμών. Αντί χρημάτων θα δοθεί ως τίμημα το ανάλογον ποσόν ελαίου αποτιμώμενον προς τριάκοντα (30) δραχμάς προπολεμικάς καθ” οκάν. Εις εξόφλησιν του τιμήματος θα καταβληθή τώρα το ποσόν των τεσσάρων (4) βαρελιών ελαίου. Το υπόλοιπον θα καταβληθή μέχρι τέλους Νοεμβρίου 1946.

Το παρόν συνετάγη εις διπλούν και έλαβον έκαστος των συμβαλομένων αυτού εν.

[Χριστούγεννα 1944 – Επονίτες της Πρέβεζας τραγουδούν τα κάλαντα.
Πηγή: Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας]

Πηγή:
Προσωπικό αρχείο Λάκη Κ. Κολυβά (Μπερδεμπέ)