Κεφαλονίτες άρχοντες, αν είναι κι” ορισμός σας
να σας θυμίσει ο Χριστός, ποιος ο προορισμός σας.
Χριστός γεννάται σήμερον στης Βηθλεέμ την πόλη
με πίκρα για τα χάλια μας Ληξούρι κι Αργοστόλι.
ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ η γέφυρα, το πήρατε χαμπάρι,
οι κυβερνώντες το νησί, του τόπου μας «καμάρι»;
Κι αρχίζοντας από εκεί, να πάμε και πιο πέρα,
γιατί στραβή είν” η ρότα σας, πάμε γραμμή για ξέρα.
Ξεκίνησα απ” τη γέφυρα πούναι σηματοδότης
δεμένη με την πόλη μας, και με την ιστορία της και με το ριζικό της
και πέστε μου ανάλγητοι, είσαστε Κεφαλλήνες,
ή αντιγράφετε πιστά τους υψηλά κηφήνες;
Του τόπου τα προβλήματα, περνούν απ” το μυαλό σας,
στις δε τριάντα του μηνός, τραβάτε τον μισθόν σας;
Στην κρίση που μας τυραννά, ποιά η συμμετοχή σας,
ποιά η ευαισθησία σας για τη συνενοχή σας;
Εκεί μες τα συμβούλια που σφάζεστε σαν κότες
πες τε μου πώς αισθάνεστε, του τόπου μας δεσπότες;
Με παρλαπίπες και βρισιές, χωρίς καμιά ουσία,
λειψή, θολή και άβουλη φαντάζει η εξουσία.
ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ η γέφυρα, γκρεμίστηκε ένα, ένα
που η αναλγησία σας τάχει παρατημένα.
Δεν έχει μείνει όρθιο ούτε «καντήλι Αγίου»
Αγαπητοί χρειάζεστε μάθηση δια βίου.
Έχω πολλά μες το μυαλό, που θέλω ν” αραδιάσω
να σας ειπώ τα χάλια σας, να σας ξεμπροστινιάσω.
Όμως φοβάμαι πως πετσί, πολύ χοντρό φοράτε
και σας βολεύει το βιολί το φάλτσο που βαράτε.
Συγγνώμη αν σας πίκρανα τέτοιες χρονιάρες μέρες
μα ξέρω, πως το σύστημα εκτρέφει μόνο λέρες.
Γι” αυτό και “γω εξέφυγα απ” την πεπατημένη
και λίγα λόγια έγραψα στην καθομιλουμένη.
Ξέρω ακόμη φίλοι μου και την απάντησή σας
Πως η ευθύνη είναι σε μας και δεν είναι δική σας.
Εμείς σας εδιαλέξαμε για να μας κυβερνάτε
να τρώτε και να πίνετε και να καλοπερνάτε…
Τώρα αν κάποιοι γραφικοί γυρεύουνε το ίσο
είναι οι αντιδραστικοί, πώχουνε μείνει πίσω.
Πάντοτε θα γκρινιάζουνε, τίποτε δεν τους κάνει,
εσείς κοιτάζετε μπροστά, μαμ και κακά και νάνι.
Χρονιάρες μέρες έρχονται, δεν πάει στενοχώρια
και τα τραπέζια θα στρωθούν για τον καθένα χώρια.
Σκεφτείτε μόνο τούτο δω. Στη διπλανή σας πόρτα
πως το τσουκάλι του φτωχού, ΙΣΩΣ να βράζει χόρτα.
Σκεφτείτε τα φτωχά παιδιά, που πάνε στο σχολειό τους
χωρίς το ψωμοτύρι τους μέσα εις τον γυλιό τους.
Που στα θρανία γέρνουνε λιπόθυμα απ” την πείνα.
Ντροπή στην κοινωνία μας στον τάδε και στον δείνα.
Ντροπή σ” όσους γκρεμίζουνε του κόσμου τα γιοφύρια
της νειότης σ” όσους θάβουνε τα ονείρατα τα μύρια.
Ντροπή σ” όσους στηρίζουνε το σύστημα ακόμα.
Ντροπή σε όσους ζωντανούς μας στέλνουνε στο χώμα.
Και του χρόνου καλλίτερα.
Ντίνος
25-12-2011
|
