Σπύρος Φατούρος (Φατουρέλος) και γιαγιά Σοφία

Έφυγαν από την Εύγηρο Λευκάδας το 1944 μαζί με τον μικρό (3 ετών) γιό τους τον Γιώργο.

Έφτασαν στις Φρίκες Ιθάκης για μια καλύτερη ζωή και τελικά βρέθηκαν στο Βαθύ όπου και έμειναν για πολλά χρόνια. Μια οικογένεια αποτελούμενοι από ταπεινούς ανθρώπους, ανθρώπους του μόχθου και της σεμνότητας. Τι να πρωτοθυμηθώ γι΄ αυτούς τους δυο υπέροχους Λευκαδίτες, τον μπάρμπα Σπύρο και την θεία Σοφία.

Έμεναν για αρκετά χρόνια δίπλα στο πατρικό μου στο Βαθύ της Ιθάκης. Με είχαν σαν το μικρό τους παιδί δεδομένου ότι ο Γιώργος ο γιός τους, είχε ήδη φύγει για Αυστραλία. Να θυμηθώ τα τραγούδια που μου έλεγε σαν μικρό παιδί η θεία Σοφία; Να θυμηθώ την αγάπη και την εκτίμηση που είχαν στους γονείς μου; Να θυμηθώ εκείνη την υπέροχη λιχουδιά που έφτιαχνε η θεία Σοφία με λάδι, αλεύρι και πετιμέζι; Πολλά χρόνια αργότερα έμαθα ότι ήταν λευκαδίτικη λαδόπιτα.!!

Αξιώθηκα, πολλά χρόνια μετά την μετακόμισή τους από την Ιθάκη, να ξαναδώ την θεία Σοφία στο σπίτι της στην Εύγηρο. Μεγάλος πλέον, βρέθηκα στο σπίτι της θείας μου της Βασίλως Καββαδία και της έκανα αναφορά για την θεία Σοφία. Αμέσως βρεθήκαμε στην Εύγηρο και με πολλή συγκίνηση θυμάμαι την φωνή της θείας Βασίλως: «Σοφία, εε μωρ΄ Σοφία, βγες να δεις ποιος είναι εδώ».

Η θεία Σοφία, με αναγνώρισε, πήγα κοντά της, την πήρα μέσα στην αγκαλιά μου και συγκινημένος «γύρισα το χρόνο πίσω» και έφερα στο μυαλό μου όλες εκείνες τις θύμησες των παιδικών μου χρόνων. Άνθρωποι του μόχθου, της σεμνότητας, της ταπεινότητας, της καλοσύνης …άνθρωποι που το χάδι τους και η καλή τους κουβέντα αποτελούσαν για όποιον τα εισέπραττε, μια τεράστια αποσκευή.

Θα τους θυμάμαι πάντοτε ….nia george να τους θυμάστε και να είσαστε περήφανοι.

(Κοινοποιήθηκε από τον κ. Γιάννη Σκληρό στη δημόσια ομάδα «Λευκαδίτικα Νέα» που διατηρεί η σελίδα μας στο facebook).