«Ημισέληνος»: Ποίημα της Κωνσταντίνας Κούρτη
Ημισέληνος
Απόψε στέκεις σταθερή και λαμπερή στη χάση
και στο μισό σου δυνατή ώστε να μην ξεχάσει
η πονεμένη η καρδιά απ’ τα πολλά φορτία
πως να πετάξει τα σακιά δεν είναι αμαρτία
το φωτεινό το βλέμμα σου διασχίζει κάθε λόφο
έχοντας στόχο την ψυχή δεν ξέρει τι ‘ναι νόθο,
τη θάλασσα φεγγοβολά, πορτοκαλιά την κάνει
χαϊδεύει κάθε της καημό και σε χορό τη βάνει
Γλυκιά μου ημισέληνο σκύψε να με σκεπάσεις
τα αισθήματα, τους χτύπους μου γύρε να ακρουμάσεις
εσύ ξέρεις καλύτερα το μέσα ν’ αρμενίσεις
χορτάτο επιστρέφοντας να τ’ αγκυροβολήσεις
Κ.Κ.
14/9/25
