Έπεσε «μαύρο» στο Mega
Πηγή: Eurokinissi
Λίγο μετά τις 2.00 τα ξημερώματα της Κυριακής έπεσε το «μαύρο» στο Mega, καθώς σταμάτησε να εκπέμπει στην πλατφόρμα της «Digea», όπως είχε ανακοινωθεί σχεδόν 48 ώρες νωρίτερα.
Όπως ανέφερε ο πάροχος του ψηφιακού σήματος «κατόπιν έγγραφης γνωστοποίησης που έλαβε από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (ΕΣΡ), θα προχωρήσει, ως υποχρεούται, από το νόμο και το κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας της, στη διακοπή της παροχής υπηρεσιών ψηφιακής μετάδοσης του τηλεοπτικού σταθμού εθνικής εμβέλειας «MEGA». Η διακοπή θα πραγματοποιηθεί τις πρωινές ώρες της Κυριακής 28/10/2018».
Ο παλαιότερος εκδότης – παλαιάς κοπής σοβαρός συντηρητικός – Αθανασιάδης της Βραδυνής ορθά είπε παλαιότερα σε ανοιχτή τηλεοπτική συζήτηση για τον τύπο, ότι : » μεταξύ των άλλων και οι εφημερίδες – υπήρχε μόνο η δημόσια ΕΡΤ, ΥΕΝΕΔ- είναι και επιχειρήσεις που απαιτείται με χρηστή διαχείρηση να εξυπηρετούν τον σοβαρό κοινωνικό ρόλο των επικοινωνιακά. Και ασφαλώς υπήρχε μια ιδεολογική απόχρωση και κατεύθυνση στον τύπο, αλλά αυτό μέσα στα πλαίσια της ιδεολογικής γραμμής που προσπαθούσε να την υποστηρίξει όχι όμως πιθαναγκαστικά αλλά εξηγήσιμα αιτιακά.
Το φαινόμενο της ιδιωτικής τηλεόρασης που από το 1989 βασίστηκε στο αταξινόμητο χάος χρήσης των δημοσίων συχνοτήτων ( οι συχνότητες ως δημόσιο αγαθό) μέχρι τις μέρες μας, έφτασε στο αποκορυφωμά ου όταν στο εν λόγω κανάλι ο ίδιος ο-η κεντρικός δημοσιογράφος που παρουσίαζε το ζωντανό δελτίο ειδήσεων , έπαιρνε οδηγίες και του υπέβαλαν πολιτική θεματολογία ζωντανά απ το ακουστικό στο αυτί και ερωτήματα – πιασσάρικα – που έπρεπε να κάνει στους προσκεκλημένους. Και πάντα βέβαια μέσα στο πλαίσιο των όσων εξυπηρετούσαν αυτούς που υπέβαλαν στον-στην δημοσιογράφο τα δήθεν δημοσιογραφικά ερωτήματα και την δήθεν ειδησιογραφία.
Και εδώ καλά είναι και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι ως εργαζόμενοι να στοχάζονται εκάστοτε για τα όρια και το εύρος της σκόπιμης χρήσης της δημοσιογραφίας, ενώ απ την δημοσιογραφία – ιδιωτική και δημόσια- οι πολίτες περιμένουν και πρέπει να ενημερώνονται για να σχηματίσουν αιτιακά εξηγήσιμη γνώμη – ως στοιχείο συμμετοχής των- στα κοινά .
Και αυτό ισχύει για κάθε εργαζόμενο και νομικό επιχειρηματικό σχήμα- ιδιωτικό ή δημόσιο-, περισσότερο μάλλον για τα ΜΜΕ ( τύπος και τηλεόραση και ραδιόφωνο) που αυτοαποκαλούνται 4η εξουσία.
Διότι ο ταχύτερος δρόμος για να βρεθούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι συνολικά εκτεθειμένοι και σε απώλεια εργασιακών θέσεων( όπως οι εργαζόμενοι στο κανάλι αυτό) είναι η στάση των που πανωβάλει πάνω στις όποιες επιχειρηματικές και μόνο στοχεύσεις, αν αυτές διαφεύγουν του κοινωνικού ρόλου της κάθε δημόσιας ή ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.
Ο διεθνής όρος »κοινωνική επιχειρηματική ευθύνη» που προοδευτικά επενδύθηκε ως αναγκαιότητα και κριτήριο που πρέπει να πληρούται απ την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, δεν είναι χωρίς καθημερινό εφηρμοσμένο περιεχόμενο.