Μια χερσαία χελώνα στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου

Μια χερσαία χελώνα που ζει ελεύθερα στη φύση και συναντήσαμε πρόσφατα, μετά από πολύ καιρό, στα Κολυβάτα Αλεξάνδρου. Την βγάλαμε από το δημόσιο δρόμο που ήταν η πορεία της μην την πατήσει κάνα αμάξι.

Πρόκειται, μάλλον, για το είδος Testudo graeca (Χελώνα η Ελληνική), μια χερσαία χελώνα της οικογένειας Testudinidae, που μαζί με την Testudo hermanni (Χελώνα η Μεσογειακή) και την Testudo marginata (Χελώνα η κρασπεδωτή) αποτελούν τα τρία αυτόχθονα είδη χερσαίων χελωνών της Ελλάδας.

Η Ελληνική χελώνα είναι ένα ζώο με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής, καθώς μπορεί να φτάσει τα 125 έτη, ενώ υπάρχουν και μη επαληθευμένες αναφορές για άτομα που έφτασαν τα 200 έτη. Τρέφεται κυρίως με φυτά και ασπόνδυλα. Τα θηλυκά γεννούν 1-12 αυγά σε τρύπες που σκάβουν σε μαλακό χώμα, τα οποία εκκολάπτονται μετά από περίπου 2.5 μήνες.

Πολλοί είναι οι μύθοι και οι πολλές οι παροιμίες για την χελώνα, ενώ σατυρικό δημώδες άσμα καταγράφει:

Η ΧΕΛΩΝΑ ΚΙ Ο ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΣ

Να σου πω ένα παραμύθι
το κουκί και το ρεβίθι
που μαλώναν οι Εβραίοι
για ένα ψάρι, για ένα χέλι,
για ένα κόκκινο τσεμπέρι,
και πιαστήκαν απ΄ τα γένεια
Κόκκορας και Διαμαντένια.

Βρίσκω μια εκκλησιά κλεισμένη
και σφικτά μανταλωμένη.
Βάνω τόνα μου δαχτύλι,
βάνω τ΄ άλλο μου δαχτύλι.
έκαμε ο Θεός κι ανοίγει.

Βρίσκω πίτα στο πλαστήρι
κι΄ αλεπού στο μοναστήρι.
Κι΄ ο σκαντζόχοιρος ο λείρης
κάνει της χελώνας μάτι.

Κι΄ η χελώνα το απεικάστει
κι΄ από το χορό επετάχθη
τα παπούτσια της φοράει
και το φερετζέ της παίρνει.

Κάτου στο γιαλό παγαίνει
και στη βάρκα μέσα μπαίνει
και στην Καλαμάτα βγαίνει
πάνου στον Κατή πηγαίνει.

Άδικα, Κατή κι΄ αφέντη,
από τούτον τον λεβέντη
όπου πάω να σεργιανίσω
όλο μπρος μου τόνε βρίσκω.

– Πάρτονε κυρά Κοκόνα,
και καλό είν΄ το παληκάρι,
ψηλός λιγνός σαν κόπανος,
χοντρός σαν το πιθάρι.

(Με πληροφορίες από την ελληνική Βικιπαίδεια και το περιοδικό «Μπουκέτο»)