Εγκαινιάστηκε η έκθεση ζωγραφικής «Σημεία ονείρων» του Μπάμπη Πυλαρινού

Πραγματοποιήθηκαν το Σάββατο 16 Απριλίου 2022, στην αίθουσα τέχνης «Θ. Στάμος», στην πλατεία Μαρκά, τα εγκαίνια έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο «Σημεία ονείρων» του Μπάμπη Πυλαρινού που διοργάνωσε με την επιμέλεια της Χαράς Σαΐτη το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκαδίων.

Η έκθεση συνοδεύεται από ποιητικά κείμενα της Νόνης Σταματέλου. Θα διαρκέσει έως τις 7 Μαΐου 2022 και είναι επισκέψιμη καθημερινά εκτός Κυριακής πρωί και αργιών τις ώρες: 11.00-13.00 και 19.00-21.00.

Στα εγκαίνια της έκθεσης το παρών έδωσαν μεταξύ άλλων ο βουλευτής Λευκάδας, κ. Αθανάσιος Καββαδάς, και ο Δήμαρχος Λευκάδας, κ. Χαράλαμπος Καλός.

Για την εικαστική ενότητα «Σημεία ονείρων» ο εικαστικός καλλιτέχνης αναφέρει: «…Όνειρα που είδαμε αλλά, όταν ξυπνήσαμε τα είχαμε ξεχάσει, και χάθηκαν μέσα στη βουή της καθημερινότητας. Κι ύστερα, κάποια στιγμή, ανασύρθηκαν, όταν είδαμε κάτι στον πραγματικό κόσμο. Τι άλλο είναι η ζωγραφική από τη δισδιάστατη εικονο-«ποίηση» του ασυνειδήτου του ζωγράφου, που είναι ευχής έργον αν είναι κομμάτι από το κοινό μας ασυνείδητο; Ένας τρόπος να στοχαστούμε μαζί πάνω στην τραγικότητα της ζωής. Αφορμή για συν-κίνηση και κοινωνία.» (*Σημείο στη γλώσσα της Καινής Διαθήκης είναι το θαύμα).

Η επιμελήτρια της έκθεσης Χαρά Σαΐτη, γράφει στο προλογικό της σημείωμα:

«Στις παρυφές μιας ονειρικής πραγματικότητας ακροβατεί ο εικονογράφος Μπάμπης Πυλαρινός, για να μας οδηγήσει σε έναν κόσμο αθέατο όσο και απτό, σε ένα εσωτερικής υφής τοπίο συνειρμικό, τόσο θαυμαστό που ανάγεται σε σημείο.

«Σημείον επιζητεί» και θαύμα ευρίσκει, εκεί όπου καταλύεται η φυσική νομοτέλεια μαζί με τον ανάπηρο ορθολογισμό μας, για να δώσει αέρα στο γοητευτικό άγνωστο της ψυχής. Μεγαλειώδης απλότητα, αγνή χρωματικότητα και σεμνοχρωμία συγκρατημένη, άδολη και τρυφερή ματιά των πραγμάτων, καταφέρνουν να μετρηθούν με τα σκοτάδια του ασυνείδητου και να βγάλουν φως. Ένα φως γλυκό και ήπιο, που δεν τυφλώνει αλλά χαϊδεύει το μάτι, απλώνεται διάχυτο χωρίς ερριμμένες, απειλητικές σκιές και αποκαλύπτει κρυμμένες πτυχές του ίδιου του εαυτού μας, στάζοντας ηδονική νοσταλγία. Εσωτερικά τοπία της παιδικής μας ηλικίας και αρώματα ξεχασμένα από θερισμένο στάρι, από κορμί παλλόμενο και μεστό, από κάμαρες μισοφωτισμένες και υγρές, χορός ηδονικός των αισθήσεων. Η ζωγραφική του Πυλαρινού, σαν ζεστή καλοκαιρινή βροχή, υποβάλλει την υλικότητα μέσα από την αποσάρκωση, παίρνει σάρκα από το όνειρο και την μεταμορφώνει σε εικόνα.»