Published On: Πα, Φεβ 20th, 2009

Ο συγχωριανός μας Διονύσης Δουβίτσας (Πριονάς)

Ο συγχωριανός μας Διονύσης Δουβίτσας (Πριονάς) γεννήθηκε το 1942 στον Αλέξανδρο Λευκάδας – στον οικισμό Μαυρογιαννάτα.

Εκεί πήγε σχολείο. Αργότερα τέλειωσε το Γυμνάσιο στην πόλη της Λευκάδας. Έχει ασχοληθεί ερασιτεχνικά με την ποίηση και τη συγγραφή θεατρικών έργων. Στίχοι του έχουν δημοσιευτεί σε τοπικές εφημερίδες. Στην Αθήνα όπου έμενε συμμετείχε κατά καιρούς στο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας των Απανταχού Λευκαδίτικων Συλλόγων.

Ήταν επίσης ενεργό μέλος του Συλλόγου του χωριού μας στην Αθήνα και ένας εκ των συνιδρυτών του. Ο Διονύσης Δουβίτσας που έφυγε τον περασμένο χρόνο από τη ζωή ήταν αθεράπευτα παθιασμένος με οτιδήποτε έχει σχέση με τον τόπο μας. Παραθέτουμε το ποίημά του «Νοσταλγία» (Πηγή: Ανθολογία Λευκαδίων ποιητών 1787-1983, Γάννης Βουκελάτος, Αθήνα 1983, Σελ. 237).

	ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
	Ζεστή γωνίτσα του χωριού μου νάρθω κοντά σου νοσταλγώ
	στις πέτρες σου να περπατήσω και στα στενά σου να διαβώ.

	Ζεστή γωνίτσα του χωριού μου με σπίτια πέτρινα παλιά,
	να ΄μουνα θέλω στην πλατεία να κάτσω κάτω απ΄ τη σκαμιά.

	Και ναν΄ εκεί οι φίλοι όλοι που μεγαλώσαμε μαζί
	και πήραμ΄ από την καρδιά σου την πρώτη ανάσα για ζωή.

	Να παίξουμε τις κουμπανιάτες, τον πρίτσολα και τη φωτιά,
	να κυνηγιόμαστε στη ράχη κι απ΄ το σκολιό στα κοντριά.

	Σ΄ όλα τα μέρη σου να πάμε που περπατήσαμε παιδιά,
	Κουφή λαγκάδα και Κουτούπια, Φτεριώνα, Βάλτες και Καδιά.

	Και κείθε κάτω στο Λειβάδι κι ακόμα πέρα στα Σχοινιά,
	στ΄ Αλώνια κι από κει στο Σπήλιο κάτω στη βρύση την παλιά.

	Νερό να πιούμε με τη χούφτα κι ύστερ΄ απ” τον ανασασμό,
	να σκαπετήσουμε από κείθε στους Σκάρους πάνω στο βουνό.

	Στα Κολυβάτα να διαβούμε, πίσω στο Ξήλωμα μετά,
	Αγιά Πατέρες και Νικιάνα κάτω στην ακροθαλασσά.

	Πόσες και πόσες αναμνήσεις, δάκρυα, πίκρες ή χαρές
	σε κάθε μέρος σου θα βρούμε, χωριό μου, απ΄ άλλες εποχές!

	Αλέξανδρε, μικρό χωριό μου, λίγο, για σένα ό,τι κι αν πω·
	θα σ΄ έχω πάντα στην ψυχή μου και πάντα θα σε νοσταλγώ.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νικιάνας «Οι Σκάροι», τιμώντας τον Διονύση Δουβίτσα, είχε ανεβάσει πέρυσι -Κυριακή 23 Μαρτίου 2008- στο χωριό μας, με τη βοήθεια και της παιδικής θεατρικής ομάδας του, με μεγάλη επιτυχία το θεατρικό του έργο «Η Ένατη Εντολή». Το έργο αυτό, γραμμένο σε αλεξανδρίτικη ντοπιολαλιά, μεταφέρει τον θεατή στα σκοτεινά και δύσκολα χρόνια της μετεμφυλιακής Ελλάδας, στο μικρόκοσμο του χωριού Αλέξανδρος (Μαυρογιαννάτα) Λευκάδας. Δυο αδέρφια που βρίσκονται σε αντίπερες ιδεολογικά όχθες, η μάνα τους, και ο δάσκαλος σε ρόλο κεντρικού ήρωα, που στέκεται ανάμεσά τους κρατώντας τις ισορροπίες, και προσπαθεί ως άλλος παπα-Γιάνναρος -όπως στους «Αδερφοφάδες» του Καζαντζάκη- να τους μονοιάσει.