Ακακία η φαρνεζιανή (Acacia farnesiana ή Vachellia farnesiana)

Την φωτογραφήσαμε πρόσφατα στην πόλη της Λευκάδας.

Ως Ακακία τη φαρνεζιανή (Acacia farnesiana ή Vachellia farnesiana) περιγράφει το φυτό αυτό ο Π.Γ. Γεννάδιος («Λεξικόν Φυτολογικόν», Αθήνα, 1914) και είναι, όπως γράφει, «η γνωστοτάτη και συνηθέστατα θεραπευομένη δια τα ευοσμότατα άνθη της Γαζία ή Γαντζία, ήτις κατά τας αυθεντικωτέρας πληροφορίας κατάγεται εξ Αγίου Δομηνίκου».

Γράφει επίσης, ότι το δέντρο αυτό ονομάζεται στη Σμύρνη με το κοινό όνομα Αμπεριά και στην Κύπρο Σκουρουπαθιά. Σε ένα χωριό μάλιστα της Κύπρου, το Ορνίθι, έχει εγκλιματιστεί από παλιά και απαντά ως αυτοφυής θάμνος που αποτελεί «ξυλώδες ζιζάνιον δυσεξόντωτον».

Η επιστημονική ονομασία του φυτού τιμά τον Οντοάρδο Φαρνέζε (1573–1626) της εξέχουσας ιταλικής οικογένειας Φαρνέζε, η οποία μετά το 1550, υπό την αιγίδα του καρδινάλιου Αλεξάνδρου Φαρνέζε, διατήρησε μερικούς από τους πρώτους ιδιωτικούς ευρωπαϊκούς βοτανικούς κήπους στη Ρώμη, τους κήπους Φαρνέζε, τον 16ο και 17ο αιώνα. Το είδος περιγράφηκε επιστημονικά για πρώτη φορά από αυτούς τους κήπους, αφότου εισήχθη στην Ιταλία από τον Άγιο Δομίνικο, τη σημερινή Δομινικανή Δημοκρατία.

Η Ακακία η φαρνεζιανή είναι αειθαλής ή φυλοβόλλος θάμνος ή δέντρο ύψους 2-3m, με σύνθετα, διπτεροειδή φύλλα με μικρά αγκάθια και μικρά, κίτρινα, πορτοκαλί ή λευκά άνθη σε σφαιρικές κεφαλές ή κυλινδρικά στάχια (τσαμπιά). Χαρακτηριστικό του φυτού είναι ότι εκκρίνει το “αραβικό κόμμι”.

Τα λουλούδια υποβάλλονται σε επεξεργασία μέσω απόσταξης για να παραχθεί άρωμα, το οποίο χρησιμοποιείται ευρέως στη βιομηχανία αρωμάτων στην Ευρώπη. Ο φλοιός χρησιμοποιείται στην βυρσοδεψία για την περιεκτικότητά του σε τανίνες. Εκχυλίσματα χρησιμοποιούνται στην ιατρική για αυτό το λόγο.

(Πηγή: Βικιπαίδεια)