Ένα παλιό ανατρεπόμενο φορτηγό Magirus Deutz 232 D19
Η Magirus GmbH είναι κατασκευαστής φορτηγών που εδρεύει στο Ουλμ της Γερμανίας και ιδρύθηκε από τον Conrad Dietrich Magirus (1824-1895). Η μητρική εταιρεία ήταν η Klöckner Humboldt Deutz AG, κατασκευαστής των γνωστών κινητήρων Deutz, οπότε η μάρκα που χρησιμοποιούταν ήταν Magirus Deutz και για λίγο Klöckner. Το λογότυπο της Magirus Deutz ήταν ένα στυλιζαρισμένο Μ με ένα απότομο, μακρύ κεντρικό σημείο που αντιπροσωπεύει την στροφή του καθεδρικού ναού της Ουλμ (λείπει στις φωτογραφίες).
Η εταιρεία ξεκίνησε την κατασκευή πυροσβεστικών οχημάτων το 1866. Στα τέλη της δεκαετίας του 1910 ξεκίνησε την παραγωγή φορτηγών και λεωφορείων. Αυτά τα οχήματα ανέπτυξαν φήμη για τα υψηλά πρότυπα μηχανικής, ικανά να λειτουργούν υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες.
Το 1975, η Magirus έγινε μέρος της Iveco, η οποία συνέχισε την παραγωγή κάποιων φορτηγών Magirus για λίγο, υπό την επωνυμία «Iveco Magirus», πριν την εγκαταλείψει τελείως στις περισσότερες χώρες. Η συνεργασία της KHD με τη Fiat έληξε απότομα και όχι αρμονικά το 1979, αφήνοντας τη Fiat ως ιδιοκτήτη της μάρκας Magirus-Deutz. Ωστόσο, τα φορτηγά της Iveco πωλήθηκαν με τη μάρκα Magirus στη Γερμανία και σε άλλες αγορές της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Σήμερα, η μάρκα Magirus χρησιμοποιείται μόνο για το τμήμα εξοπλισμού της εταιρείας πυρόσβεσης, όχι για όλο το στόλο των μεταχειρισμένων φορτηγών.
Τα περισσότερα φορτηγά από το Magirus ήταν επίσης γνωστά ως Magirus-Deutz επειδή ο αερόψυκτος κινητήρας τους προήλθε από το εργοστάσιο της Deutz AG. Αυτοί οι κινητήρες εξακολουθούν να πωλούνται για γεωργική και ναυτική χρήση.
Tο 1975-1976 υπογράφτηκε μία σύμβαση με την ΕΣΣΔ για την παράδοση ανατρεπόμενων φορτηγών και πλατφορμών (Magirus M232 D19 και M290 D26) που θα χρησιμοποιούταν στην κατασκευή της γραμμής Baikal-Amur Mainline BAM και σε άλλα έργα της Άπω Ανατολής και της Σιβηρίας. Σε σύγκριση με τα σοβιετικά αυτοκίνητα, τα Magirus είχαν υψηλότερες δυναμικές ιδιότητες, καλή λειτουργική και οικονομική απόδοση και ήταν επίσης άνετα και εύκολα στην οδήγηση σε οποιεσδήποτε κλιματικές και οδικές συνθήκες.
Αυτή η παραγγελία ήταν η μεγαλύτερη στην ιστορία της εταιρείας. Αυτά τα μοντέλα δεν προσφέρονταν στην εγχώρια αγορά στη Γερμανία. Πολλά από αυτά τα φορτηγά είναι ακόμα λειτουργικά σήμερα. Το 1982 οι πρώην ιδιοκτήτες της Magirus-Deutz, KHD, πώλησαν τα δικαιώματα αδειοδότησης για σοβιετική παραγωγή έως 25.000 πετρελαιοκινητήρων σειράς 413. Αυτά προορίζονταν να εγκαθίστανται σε βαρέα φορτηγά της Σοβιετικής Ένωσης και άλλα οχήματα.
(Πληροφορίες Βικιπαίδεια)
