Μια όμορφη εκδήλωση με ποίηση και μουσική από το Σύνολο Βαλκανικής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου στον κήπο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λευκάδας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Μουσικής που γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου κατά το θερινό ηλιοστάσιο, η Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας φιλοξένησε το απόγευμα της Πέμπτης 19 Ιουνίου στον κατάμεστο από κόσμο κήπο της, που είχε αλλάξει τη συνήθη χωροθέτηση για τις ανάγκες της ορχήστρας, το Σύνολο Βαλκανικής Μουσικής του Μουσικού Σχολείου Λευκάδας, σε διδασκαλία του κ. Καλλίδωρου Χατζόπουλου, ένα σύνολο που δημιουργήθηκε το 2022 και έφερε τη βαλκανική μουσική πιο κοντά στο νησί μας. Ιδιαίτερα αισθητή ήταν αυτή τη φορά η παρουσία νέων ανθρώπων στην εκδήλωση.
Επειδή η μουσική και η ποίηση είναι δύο μορφές τέχνης που έχουν στενή σχέση μεταξύ τους, ιδιαίτερα στη χώρα μας όπου πολλοί ποιητές έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί στο ευρύ κοινό μέσα από την μελοποίηση των ποιημάτων τους, η εκδήλωση πλαισιώθηκε με απαγγελίες ποιημάτων από χώρες της ανατολικής Μεσογείου στη γλώσσα που είχαν αρχικά γραφτεί, που θεματικά συνάδουν με το περιεχόμενο των τραγουδιών και θέλοντας παράλληλα να ακουστεί η μελωδικότητα της ίδιας της γλώσσας στην οποία γράφτηκαν τα ποιήματα.
Ποίημα στην ουγγρική γλώσσα του Έντρε Όντυ (Endre Ady) με τίτλο «Το γεράκι ζευγαρώνει στα πεσμένα φύλλα» («Héja-nász az avaron») διάβασε η κ. Reka Hosszu. Η ίδια διάβασε επίσης στην ρουμανική γλώσσα το ποίημα «Η νεαρή λέαινα, αγάπη μου» («Leoaica tanara, iuburea») του Νικίτα Στανέσκου (Nichita Stanescu). Η κ. Anne Claire Jonard διάβασε το ποίημα «Μπάρμπαρα» («Barbara») του Ζακ Πρεβέρ (Jacques Prevert) στη γαλλική γλώσσα, η κ. Angela Argentino το ποίημα «Άνθρωπος της εποχής μου» του Σαλβατόρε Κουαζίμοντο (Salvatore Quasimodo) στην ιταλική γλώσσα, η Σλάβα Σολδάτου τα ποιήματα «Ο απαγχονισμός» του Χρίστο Μπότεφ (Xristo Bodev) και «Ο κήπος» του Veselin Hanchef στη βουλγαρική γλώσσα και ο κ. Hamdi Gabs το ποίημα «Η θέληση της ζωής» του Abu al-Qasim al Shabbi στην αραβική γλώσσα. Ποιήματα διάβασαν τέλος στην ελληνική γλώσσα η Ιωάννα Λιβιτσάνου («Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος» του Τάσου Λειβαδίτη) και ο Καλλίδωρος Χατζόπουλος («Δε μας αφήνουν να τραγουδάμε» του Ναζίμ Χικμέτ).
Στην εκδήλωση εκτέθηκαν παράλληλα βιβλία Μουσικής, ένα μικρό δείγμα της συλλογής της Βιβλιοθήκης, που μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να έχει πρόσβαση και από τον ηλεκτρονικό κατάλογο, καθώς και μουσικά όργανα από προσωπικές συλλογές.
Καλωσορίζοντας τους καλεσμένους η προϊσταμένη της Δημόσιας Βιβλιοθήκης, κ. Μαρία Ρούσσου, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι είναι μεγάλη τιμή για τους διοργανωτές που παρευρίσκονται στην εκδήλωση οι συνθέτες κ. κ. Διονύσης Γράψας και Σπύρος Γλένης καθώς και ο πρώην υπεύθυνος του Πνευματικού Κέντρου Λευκάδας, κ. Σπύρος Αρβανίτης. Όπως είπε, η μουσική και οι τέχνες γενικότερα γεφυρώνουν διαφορετικές κουλτούρες από κάθε γωνιά του κόσμου και ανθρώπους και μπορούν έτσι να συμβάλουν στην πολυπόθητη παγκόσμια ειρήνη και συναδέλφωση των λαών. Ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Χάρη Οικονόμου, εκπαιδευτικό-μουσικό, ο οποίος ήταν το προηγούμενο διάστημα αποσπασμένος στη Δημόσια Βιβλιοθήκη, για την άριστη συνεργασία.
Από την πλευρά του ο υπεύθυνος του Συνόλου Βαλκανικής Μουσικής, κ. Καλλίδωρος Χατζόπουλος, θέλοντας να αιτιολογήσει και την αφίσα της εκδήλωσης που την κοσμούσε μία μαροκινή πόρτα, είπε: «Μουσικές από το Αζερμπαϊτζάν, την Αρμενία, τον Λίβανο, το Μαρόκο, την Ανδαλουσία, Ελλάδα, Βαλκάνια. Ποια είναι η σύνδεση σε όλα αυτά; Τι σχέση έχει με τα Βαλκάνια μία μαροκινή πόρτα; Η σχέση που έχουν όλα αυτά τα μέρη μεταξύ τους πάει πολύ πίσω. Πάει στη Βυζαντινή και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, στους δρόμους του μεταξιού, στους σημερινούς εμπορικούς δρόμους, στη θρησκεία κι όλα αυτά κάπως έρχονται και ενώνονται. Ένα τραγούδι απ΄ το Μαρόκο μπορεί κάπου να συνδυάζεται και να βρίσκει μία κοινή ρίζα με ένα τραγούδι απ΄ τη Σερβία. Κοινά όργανα, τα έγχορδα, τα πνευστά. Κοινή αρμονία στις κλίμακες της Ανατολής, που μας έχουν έρθει από την Περσία, την Τουρκία, το Βυζάντιο πιο πριν.
Και κάπως έτσι όλα αυτά έρχονται και δένουν και έχουμε το Σύνολο Βαλκανικής Μουσικής να παίζει μουσικές από την Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, την Ελλάδα, την Σερβία, την Αλβανία, τη Βουλγαρία, την Ιταλία. Και τα συνδυάζουμε όλα αυτά φυσικά με την ποίηση. Γιατί η ποίηση μαζί με τη μουσική είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Ως χώρα είμαστε συνηθισμένοι στο να βαδίζουν μαζί ποίηση και μουσική. Έχουμε μεγάλους συνθέτες όπως ο Θεοδωράκης και ο Μικρούτσικος που ενώσανε τα δύο είδη και μας παραδώσανε αριστουργήματα. Έτσι λοιπόν συνδυάζεται μια μαροκινή πόρτα που έχει η αφίσα μας με το Σύνολο Βαλκανικής Μουσικής».
