«Απαντοχή»: Βραβευμένο ποίημα της Κατερίνας Λιβιτσάνου-Ντάνου

ΑΠΑΝΤΟΧΗ

Ω κύμα μου εσύ ασπρογάλαζο,
πώς μ' αγκαλιάζεις, σαν έρχομαι κοντά
εκεί, στ' Άι Γιάννη τ' αμμουδερό ακρογιάλι!
Πώς με μαγεύεις με τα χάδια σου
και πώς μου παίρνεις τους καημούς μακριά
στο βαθύ γαλάζιο του Ιόνιου ορίζοντα!
Τα δροσερά πρωινά, τα καυτά
μεσημέρια, τα πορτοκαλόχρωμα δειλινά,
όποτε να 'ρθω με καλοδέχεσαι
και με σωζεις απ' των ανθρώπων τα βάσανα!
Αγναντεύω έτσι ξαλαφρωμένη
το βαθυγάλαζο πέλαγος, τα ταξιδιάρικα πλοία,
τους γλάρους που ανοίγουν τα φτερά τους
και χάνονται αγκαλιά με τα όνειρα.

Γυρνάω έπειτα το βλέμμα μου
στο βαθυπράσσινο λόφο και παίρνω δύναμη
απ' την Παναγιά, που παραστέκει εκεί
στην κορυφή του μεγαλόπρεπα.
Ακάματη, με παρακολουθεί από ψηλά,
με αφουγκράζεται, με βοηθάει!
Τι ευτυχία, σκέφτομαι, να έχεις κάποιον
ή κάποιους να σου δίνουν κουράγιο,
να σε προστατεύουν, θάρρος να παίρνεις,
για να συνεχίσεις το δρόμο που χάραξες!
Και τι τύχη αλήθεια, που για ένα ακόμα
Καλοκαίρι αξιώθηκες να ζεις σε έναν
τέτοιο παράδεισο τόσο κοντά, αλλά και τόσο
μακριά απ' τις πομπές των ανθρώπων!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ποίημα βραβεύτηκε από τον ΕΠΟΚ στο 15ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για το 2025.