Το φιλότιμο του σκυροδέματος

Του Ανδρέα Γεωργάκη*

Ή όταν το σκυρόδεμα έχει περισσότερο φιλότιμο απ’ τους κατέχοντες την αρμοδιότητα να το διαχειριστούν είτε επισκευάζοντας, είτε κατεδαφίζοντάς το. Το σκυρόδεμα εδώ λοιπόν στην δική μας περίπτωση φαίνεται ότι όντως κρατάει άμυνα και δεν έχει ακόμα στείλει άνθρωπο στο νοσοκομείο ή ακόμα χειρότερα στον τόπο.

Αναφέρομαι στην εξοργιστική πλέον κατάσταση της αψίδας της εισόδου στο χώρο του Τουριστικού Περιπτέρου απ’ την οποία περνάνε δεκάδες άνθρωποι κάθε μέρα για να κολυμπήσουν στην παραλία του Κάστρου. Μεγάλα κομμάτια παλιού τσιμέντου και πέτρας έχουν αρχίσει να ξεκολλάνε και να πέφτουν στο έδαφος με αποτέλεσμα να είναι πλέον θέμα χρόνου να καταλήξουν σε κεφάλια ανύποπτων περαστικών. Σκουριασμένα σίδερα που ξεπροβάλλουν σα σάπιες γλώσσες ενός μακάβριου θεάματος που δεν έχει προηγούμενο. Ραγισμένα μάρμαρα που χάσκουν ανοιχτά έτοιμα να καταρρεύσουν κι αυτά. ΄Όπως θα λέγαμε κι εμείς οι Λευκαδίτες… ΜΑΓΚΟΥΦΙΑ.

Κι αυτή η εικόνα της χρόνιας εγκατάλειψης και της αδράνειας όλων των διορισμένων κατά καιρούς ιθυνόντων να κάνουν μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση πόσο θλιβερή είναι…γιατί είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε αυτή την αηδία σε καθημερινή βάση, γιατί πρέπει να σφίγγεται η καρδιά μας μ’ αυτή την τραγική εικόνα του Περίπτερου γενικά και γιατί θα πρέπει να το ανεχόμαστε στην τελική;

Τι ακριβώς δεν έχετε καταλάβει; Γιατί η πόλη μας στην είσοδο της μοιάζει με βομβαρδισμένο τόπο, τι έχει συμβεί; Είστε λοιπόν τόσο ανεπαρκείς να αναλάβετε με σοβαρότητα αυτή την χρόνια πληγή και να λυθεί το πρόβλημα; Θα πρέπει να πάει κάποιος στο νοσοκομείο ή στο νεκροταφείο για να κινήσετε τις διαδικασίες;

Συγχρονιστείτε και συντονιστείτε αρχαιολόγοι, κτηματολόγοι, πολεοδόμοι Δήμε, Περιφέρεια, και πράξετε τα αυτονόητα. Τα κουκουλώματα με δίχτυα και πανιά στο ερείπιο δεν αρκούν, δεν αρκεί απλώς να το καλύψουμε για να μη φαίνεται λες κι άμα δεν το βλέπουμε είναι σα να μην υπάρχει. Δυστυχώς για σας, δεν εξαφανίζεται κάτι επειδή το καλύψατε κι όλα καλά, σταματήστε να έχετε την νοοτροπία της γάτας.

Αυτή σας η απραξία τόσα χρόνια δύο πράγματα μόνο μπορεί να σημαίνει, πρώτον ότι δεν έχετε περάσει ποτέ εσείς οι ίδιοι από εκεί να δείτε την φρίκη του Περιπτέρου και των πέριξ κατασκευών του που καταρρέουν σιγά σιγά, ή ότι είσαστε στη θέση αυτή που μπήκατε μόνο για διακόσμηση και για να μη μένει η θέση κενή. Ντρέπομαι για την απαίσια αυτή εικόνα που αναγκάζομαι να βλέπω κάθε μέρα, ντρέπομαι που πρέπει να δείχνω την κουρελιασμένη είσοδο του τόπου μου στους επισκέπτες και φίλους που έρχονται. Αρκετά πια με την αδράνεια και την αδιαφορία σας. Δε μας σέβεστε που δεν μας σέβεστε αφού ανέχεστε τέτοια κατάσταση και δεν αντιδράτε, τουλάχιστον πηγαίνετε να το επιμεληθείτε όπως του αρμόζει κι όχι με ημίμετρα και κουκουλώματα, μήπως και αποφύγουμε το ατύχημα που απλώς περιμένει να συμβεί.

* Παιδίατρος