Στην πόλη που ζεις… (του Ανδρέα Γεωργάκη)

Του Ανδρέα Γεωργάκη*

«Στην πόλη που ζεις θυμήσου να έχεις πάντα ένα παγκάκι αγαπημένο, ένα παγκάκι με θέα όπου θα σέρνεις την ψυχή σου μέχρι εκεί…», είπε ο Ποιητής κι εμείς ψάχνουμε να βρούμε ένα παγκάκι να καθίσουμε και δεν υπάρχει κανένα. Το χειρότερο είναι ότι κι αυτά τα λιγοστά που υπήρχανε εξαφανίστηκαν χωρίς κανένα λόγο και εξήγηση.

Τι άραγε συνέβη στα παγκάκια της πλατείας Μαρκά, ποιός τα πήρε και τα σήκωσε; Με τι σκεπτικό έγινε αυτό; Και γιατί δεν ξαναμπήκαν άλλα στην θέση των εξαφανισμένων; Εξηγήσεις που δεν θα μας δοθούν, άλλωστε ποιός νοιάζεται; Θα σας πω εγώ ποιός νοιάζεται. Νοιαζόμαστε όλοι εμείς που περνάμε καθημερινά από απαξιωμένες και εγκαταλειμμένες πλατείες που σε διώχνουν αντί να σε προσκαλούν με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Λες και βρισκόμαστε σε εμπόλεμη ζώνη, η πλατεία του Μαρκά θλιβερή καρικατούρα μιας εντελώς άχρηστης πλατείας με ένα συντριβάνι φάντασμα στη μέση που έχει προ πολλού παραδώσει το πνεύμα, πηγμένο στο σκουπίδι και τη βρωμιά. Ο διαβάτης στέκεται και κοιτάζει πού θα βρει να ξαποστάσει και δεν υπάρχει παγκάκι πουθενά στην πλατεία ανθρωποδιώχτη. Τα δε δύο παγκάκια που υπήρχαν εκεί κάτω από μια πέργκολα ιδιαιτέρου κάλλους μας χαιρέτησαν κι αυτά προ πολλού. Για να μη πω ότι αυτομάτως απαγορεύεται και στους ηλικιωμένους του ΚΑΠΗ το δικαίωμα να απολαμβάνουν την πλατεία τις καλές μέρες για τους ίδιους λόγους.

Βέβαια και οι άλλες πλατείες συναγωνίζονται επάξια αυτή του Μαρκά αφού στην πλατεία του Φοίνικα τα εναπομείναντα παγκάκια αποτελούν μάλλον κίνδυνο για όποιον επιχειρήσει να καθίσει αφού τα ξύλα τους έχουν σαπίσει και είναι αμφίβολο αν θα σηκωθεί ή θα τον σηκώσουν. Σε αυτό θα προσθέσω και την παντελή ανυπαρξία παγκακίων στην νέα πλατεία της παραλίας, ένα τεράστιο αχανές γήπεδο πηγμένο στο πλακόστρωτο με μερικά ντροπαλά δεντράκια να ξεπηδάνε εδώ κι εκεί κι ανάμεσά τους το απόλυτο κενό. Ένα παγκάκι ρε παιδιά! Τι νόημα έχει όλο αυτό το χάος χωρίς ένα κάθισμα εδώ κι εκεί;

Αλήθεια πού θα σύρουμε την ψυχή μας, σε ποιό παγκάκι θα ξαποστάσουν οι συνομήλικοί σας και μη, κύριε Δήμαρχε; Θέλω να πιστεύω ότι δεν έχετε γνώση του θέματος, αρνούμαι να πιστέψω ότι γνωρίζετε και δεν έχετε κάνει τις απαραίτητες ενέργειες για την αποκατάσταση αυτής της λυπηρής πραγματικότητας. Οι πολίτες αυτού του νησιού αξίζουν να περπατούν και να χαίρονται τα αξιοθέατά του. Τα παγκάκια ξέρετε, είναι κι αυτά δείγμα πολιτισμού κι όπου καταστρέφονται ή απομακρύνονται, ο Δήμος είναι υποχρεωμένος να τα αντικαταστήσει. Τα παγκάκια δεν κοστίζουν χιλιάδες των χιλιάδων ευρώ και δεν χρειάζονται και γραφειοκρατικές αποφάσεις μαζί με ειδικές μελέτες για την χωροθέτησή τους, κάτι τόσο γρήγορο να λυθεί με μια μόνη σας απόφαση χρειάζεται, χωρίς παρατρεχάμενους και καθυστερήσεις. Καταλαβαίνω ότι έχετε με πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθείτε και το μυαλό σας καταλαμβάνουν μεγαλόπνοα σχέδια για τη Λευκάδα και τα γύρω νησιά αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά μεταξύ των οποίων είναι και η διευκόλυνση και η ευζωία των δημοτών σας.

Τόσο απλό, όσο ένα παγκάκι!

* Παιδίατρος