«Δίψα ασίγαστη» (ποίημα της Νόνης Σταματέλου)

Δίψα ασίγαστη

Πνίγηκε πάλι η χαρά
στις προσδοκίες του δεκαπενταύγουστου
Στριμώχτηκε μέσα σε τόσο κόσμο
Στους δρόμους, στα λιμάνια,
στους αιθέρες.
Ζέστη αφόρητη
Δίψα ασίγαστη.
Μα δεν χορταίνονται τ’ ασβεστωμένα σκαλοπάτια
Τα σκιερά πλατάνια δεν προφταίνουν,
τα εκκλησάκια, οι βρυσούλες στα χωριά.
Δεν φτάνει ούτε το ταξίδι σ’ άλλη χώρα.
Τη δίψα μεγαλώνουν όλα, τη λαχτάρα.
Ένας μονάχα μήνας τι να κάνει
για να μυρίσει στη ζωή μας η γιορτή;
ένας λυγμός στις Παναγιές όλου του κόσμου;

Κλαίει η ψυχή σε λάθος χέρια
Το πρόσκαιρο το κάναμε Θεό.

(Νόνη Σταματέλου, ποιητ. συλλογή «Λόγω βροχής» εκδ. Οδός Πανός)