ΛΕΥΚΑΔΟΛΑΤΡΕΙΑ – Απόσπασμα από «To Οδοιπορικό» του Γιάννη Αθηνιώτη – Αλέξανδρος

Γράφει ο Αιθεροβάμων…

ΛΕΥΚΑΔΟΛΑΤΡΕΙΑ¹

Απόσπασμα από «To Οδοιπορικό» του Γιάννη Αθηνιώτη

Αλέξανδρος! Κάποτε, κείνα τα λησμονημένα χρόνια,
Ρήμαξε το χωριό θανατηφόρα αρρώστια.

Όσοι απομείναν ζωντανοί απ’ το ξεκλήρισμα,
Τους λάκισε μακριά του θανατά ο φόβος.
Ο πρώτος που” στησε, μετ’ από χρόνια,
Εδώ καλύβι, λεγόταν Αλέξανδρος.

Δίπλα σε τούτο τ’ όνομα στέκει και τ’ όνομα Μαυρογιαννάτα.
Εδώθε ξεκινάνε οι γέροι τ’ όνομα του χωριού τους.
Δίπλα απ’ τα Μαυρογιαννάτα στέκουνε μωροζώντανα
Αδέλφια τους, μικροσυνοικισμοί, τα Κολυβάτα, η Κιάφα

Με μια-δυο πόρτες ανοιχτές. Ακολουθούν και τούτα την τύχη
Του μεγαλοαδελφού τους ντυμένα τη νοσταλγία περασμένης εποχής,
Το πένθος που το βλέπουν να πλησιάζει σα μπόρα χειμωνιάτικη.

…………………………………………………
Τα κουρασμένα τα γεράματα σ’ ότι ρωτήσεις απαντούν.
Εκείνες τις καλοφούρτουνες τις εποχές,
Τα πάμπολλα τα γιδοπρόβατα υποχρέωναν τον Αλέξανδρο,
Να’ χει με τα δυο του μικραδέλφια, την Κιάφα και τα Κολυβάτα,
Τ’ απαραβίαστα δικά του σύνορα με της συνήθειας το λόγο χαραγμένα:
Σκάρος, Άη Γιώργης, Μπικιώνι, Λιβαδάτα, Σταυρός,
Κουφές Λαγκάδες, Ράχη, Κούκοι, Κουτούπι, Βάγες,
Λαγκαδερά, Φτεριώνας, Μανκάτια, Κιάφα,
Άγιοι Σαράντα, Κανάλια, Αποταμός, Φρυνιά.
Μέσα σ’ αυτόνε τον περίγυρο βόσκαγαν ζώα, σπέρνανε,

Αμπέλωναν, λιοφύτευαν τα τρία αδελφοχώρια.
Φτάσανε να’ ναι μέχρι το χίλια εννιακόσια εξήντα
Γύρω στις εκατόν εξήντα φαμελιές μ’ ένα σωρό παιδιά η κάθε μια.

Φιλοξενούσε το σκολειό τους γύρω στους ενενήντα μαθητές,
Και μόνο τ’ αγόρια πήγαιναν σκολειό, για θηλυκά δεν άνοιγε η πόρτα.
Απ’ όλο αυτό το ζωηρό αίμα ζωής τι έχει απομείνει;

Μονάχα δώδεκα γερόντια, ανοίγουν μόνο πέντε πόρτες.
Για το νεόχτιστο περίλυπο σκολειό δεν γίνεται κουβέντα,
Ξεψύχησε το χίλια εννιακόσια ογδόντα τρία,
Με τους στερνούς του εφτά μαθητές.

Ο Αιθεροβάμων

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε όλες τις αναρτήσεις του Αιθεροβάμωνα