Μια μαρτυρία για τις φυλακές Λευκάδας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του 1967

Μια μαρτυρία για τις φυλακές Λευκάδας στο «Ρ» (Φύλλο της Κυριακής 8 Αυγούστου 1976) κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του 1967. Έχει δημοσιευτεί στη στήλη «Η αντιδικτατορική πάλη του Ελληνικού λαού – Στα κάτεργα της «Εθνικής αναμόρφωσης»» που δημοσιεύονταν σε σειρές. Σύμφωνα με τη μαρτυρία η φυλακή έκλεισε τον Οχτώβρη του 1968, με τους τελευταίους πολιτικούς κρατουμένους να μεταφέρονται στις φυλακές Αβέρωφ.

«Οι φυλακές της Λευκάδας είναι ένα άλλο απάνθρωπο κάτεργο, που δεν έχει καταγραφεί στο πάνθεον των τάφων όπου έθαβαν τους πολιτικούς κρατουμένους οι φασίστες. Ωστόσο έχει κι αυτό τη «μικρή» του ιστορία:

Είναι μια φυλακή χτισμένη στην ακροθαλασσιά, στην άκρη της Λευκάδας. Το 1958, με τους μεγάλους σεισμούς στα Επτάνησα, γκρεμίστηκε ξαναχτίστηκε από την αρχή με χοντρά ντουβάρια και χαμηλή για ν΄ αντέχει τους θυμούς του Εγκέλαδου. Ανήλιαγη, σκοτεινή, με μεσαιωνικούς θαλάμους, χοντρά κάγκελα και φοβερά υγρή, αποτελούσε πραγματικό κολαστήριο. Χρόνια ολόκληρα κλείνονταν εκεί οι κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι, μέχρι που οι ίδιες οι αρχές την έβγαλαν ακατάλληλη.

Το 1967, όμως αποφάσισαν να την μετατρέψουν σε… αναμορφωτήριο για νεαρούς κομμουνιστές.

«Μεταφερθήκαμε εκεί, με την πρώτη φουρνιά, 7 νεολαίοι (από Αθήνα – Θεσσαλονίκη) 17-20 χρονών, τον Νοέμβρη του 1967, μας διηγείται ο σ. Θανάσης Καρτερός*. Οι αρχές έλπιζαν ότι με τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης και το «αναμορφωτικό πρόγραμμα» θα πετύχαιναν την «αναδιαπαδαγώγησή μας».

Στο «αναμορφωτικό πρόγραμμα» περιέχονταν προβολές ταινιών, ομιλίες αξιωματικών, «συζητήσεις» με… αξιωματικούς του Α2, φιλόλογο, θεολόγο κ.λπ. Το πρόγραμμα εφαρμοζόταν με την επίβλεψη του νομάρχη και του στρατιωτικού διοικητού (!) του νησιού που επισκέφτονταν τη φυλακή.

Αργότερα, μετά την κολοβή αμνηστία του Δεκέμβρη 1967, και βλέποντας τα πενιχρά αποτελέσματα των προσπαθειών τους, μετατρέψανε τη φυκαλή και πάλι σε γενικό δεσμωτήριο κομμουνιστών, κρατώντας μόνο μια απομονωμένη αχτίδα για τους νεολαίους, μέτρο που σιγά-σιγά κατάργησαν οι κρατούμενοι με την πάλη τους.

Στη Λευκάδα μεταφέρθηκαν και έμειναν μέχρι τον Οχτώβρη του ΄68, 21 αριστεροί από την Αίγινα. Τον Οχτώβρη του ΄68 μετά από πιέσεις και διαβήματα των κρατουμένων και των συγγενών τους η φυλακή κρίθηκε πάλι ακατάλληλη και όλοι οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στις φυλακές Αβέρωφ… »».

* Ο Θανάσης Καρτερός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και ζει στην Αθήνα. Η δικτατορία διέκοψε τη φοίτησή του στο Οικονομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και τον υποχρέωσε με αποφάσεις δύο στρατοδικείων σε άλλου είδους σπουδές στις Δικαστικές Φυλακές Θεσσαλονίκης, στις Φυλακές Ιωαννίνων, στις Εγκληματικές Φυλακές Λευκάδας, στις Φυλακές Αβέρωφ και στις Φυλακές Κορυδαλλού. Στα τέλη του 1970 αποφυλακίστηκε και εντάχθηκε στην παράνομη τότε ΚΝΕ και στο παράνομο ΚΚΕ, ενώ ήταν από τους ιδρυτές του εκδοτικού οίκου «Σύγχρονη Εποχή». Συντάκτης του Ριζοσπάστη από τις αρχές του 1980 και στη συνέχεια αρχισυντάκτης και διευθυντής του. Διαγράφηκε από το ΚΚΕ το 1991 και διώχτηκε από την εφημερίδα του. Εργάστηκε από τότε στο ραδιόφωνο του «Σκάι», του οποίου υπήρξε ένα διάστημα διευθυντής, καθώς και σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Από τους βασικούς συντελεστές της δημιουργίας του ραδιοφωνικού σταθμού 105,5 «Στο Κόκκινο» και πρώτος διευθυντής του από το 2006 μέχρι το 2008. Διατηρεί την καθημερινή στήλη «Της Ώρας» στην Αυγή. Το 2010 δημοσίευσε το βιβλίο «Ο σύντροφος Πολύφημος και η μισή αλήθεια».
______________________________
Σχετικά:
Έκθεση ενθυμημάτων πολιτικών κρατουμένων των Φυλακών Λευκάδας (2015)
Η πρώτη εκτέλεση πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές Λευκάδας (2014)
Οι διαβόητες φυλακές Λευκάδας – Το κάτεργο (2010)
Εικόνες από τις διαβόητες φυλακές Λευκάδας – Ο Θίασος – Η κατεδάφιση – Η απώλεια. (2010)