Απομνημονεύματα Πόπης Μάλφα-Ζακυνθινού (Μέρος 3ο)

Από τη Συνδιάσκεψη της ΕΠΟΝ Στερεάς Ελλάδας όπου ανήκε η ΕΠΟΝ Λευκάδας [Πηγή: ΑΣΚΙ]

Συνέχεια από το δεύτερο Μέρος

«Με τα δελτία ειδήσεων που κυκλοφορούν πληροφορούν το λαό για την πορεία των πολεμικών επιχειρήσεων στα διάφορα μέτωπα, που είναι μια ανάσα μέσα σ΄ εκείνο το τρίσβαθο σκοτάδι της κατοχής και στυλώνουν το λαό, του δίνουν κουράγιο, τον στηρίζουν και αναφτερώνουν τις ελπίδες του για την οριστική συντριβή του φασισμού και την ανατολή της Νίκης, τη πανανθρώπινη λευτεριά.

Γεμίζουν τους τοίχους με αντιφασιστικά απελευθερωτικά συνθήματα, που πολλές φορές, αντί για μπογιά γράφονται με το αίμα τους, το ίδιο το αίμα των παιδιών του λαού.

Σφραγίδα του Συμβουλίου Περιοχής Στερεάς Ελλάδας της ΕΠΟΝ [Πηγή: ΑΣΚΙ]

Ορμητικοί, ενθουσιώδεις, πλάι στον αγωνιζόμενο λαό, κορίτσια με τριαντάφυλλα στα μάγουλα και αετόπουλα πιτσιρίκοι γαβριάδες, όλοι μαζί, σ΄ αυτόν τον δύσκολο μα όμορφο αγώνα, στο σχολειό, στο δρόμο, στις φυλακές, στα στρατόπεδα, στη θάλασσα. Δεν λογαριάζουν τους κινδύνους, δεν λένε λέξη στους βασανιστές, όταν τους βασανίζουν να ομολογήσουν, δεν μιλάνε, όταν τους ξεριζώνουν τα νύχια. Δεν λένε λέξη όταν τους βγάζουν τα μάτια, ή όταν τους αχρηστεύουν το φύλο, δεν μιλάνε, δεν λένε λέξη. Μονάχα μιλάνε και λένε τρεις λέξεις μόνο, πελώριες, μαγικές σαν την πρωινή προσευχή, όταν εκεί, στον τοίχο στημένοι, προσμένουν τον θάνατο καθώς χαιρετάνε την καινούργια μέρα. Μονάχα τότε που οι ξανθιές αχτίνες του ήλιου πλέκουν χρυσό στεφάνι , μονάχα σ΄ εκείνα τ΄ ασημένια πρωινά, μπροστά στο πολυβόλο, τότε μιλάνε και λένε τον όρκο της ζωής τους, τρεις λέξεις μόνο: Ζήτω η Λευτεριά!

Οργανωτική κατάσταση του Συμβουλίου Περιοχής Στερεάς της ΕΠΟΝ με στοιχεία για την Λευκάδα [Πηγή: ΑΣΚΙ]

Γερά κρατάνε το χωνί, που δονεί τις ψυχές και σκορπίζει ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης στο λαό. Σταθερά κρατάνε το τουφέκι του αντάρτη ή το το μπουρλότο του ΕΛΑΝ (σ.σ. Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό). Φωνάζουν «λευτεριά» και σταλάζουν απ΄ το στόμα τους ηλιαχτίδες. Πολεμάνε και τραγουδάνε τα δικά τους επονίτικα τραγούδια, τον ύμνο τους.

Με τη χρυσή της νιότης πανοπλία
το θάρρος, την ορμή, τη λεβεντιά,
πετάμε στον αγώνα, στη θυσία
για την Ελλάδα για τη λευτεριά.

Καμαρωτά χαρούμενα τα νιάτα
σαν σε χορό βαδίζουν πάντα εμπρός,
φλόγα, ζωή και θέληση γιομάτα
κι είναι το πέρασμά τους όλο φως.

Για μια ζωή ελεύθερη και ωραία
απλώνομε της νιότης τα φτερά
μια πλάση ονειρευτή, μια πλάση νέα,
τα μπράτσα μας να χτίσουν τα γερά.

Στο φράχτη της σκλαβιάς το πέρασμά μας
μια καταλύτρα σαν νεροσυρμή
το δίκιο, η λευτεριά το σύνθημά μας,
ποιος θα μας αντικόψει την ορμή;

Των ταπεινών το πόνο και τη θλίψη
των σκλάβων τη βαθιά την οιμωγή
απ΄ τη ζωή μας θέλουμε να λείψει
για να γενεί χιλιόμορφη η ζωή.

Και λάβα φουσκώνει, απλώνει, θεριεύει το λαϊκό κίνημα, φουντώνει. Ο λαϊκός μας στρατός απελευθερώνει μεγάλες περιοχές της πατρίδας μας. Ο λαός μας εκλέγει την κυβέρνησή του, την ΠΕΕΑ (σ.σ. Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης). Δημιουργεί τη λαϊκή του αυτοδιοίκηση, τη λαϊκή δικαιοσύνη, τα αγκωνάρια της λαϊκής εξουσίας. Χτίζει σχολεία, φτιάχνει θέατρα, καινούργια ζωή φυσάει παντού.

Ο εχθρός υποχωρεί στα αστικά κέντρα ώσπου ύστερα από 1264 μέρες σκληρής κατοχής αναγκάζεται να εγκαταλείψει την πατρίδα μας, κάτω απ΄ τη λαϊκή εξέγερση και την πίεση του Κόκκινου Στρατού.

Κατάσταση Μηχανισμού και Διαφώτισης του Συμβουλίου Περιοχής Στερεάς της ΕΠΟΝ (Χωρίς στοιχεία για τη Λευκάδα) [Πηγή: ΑΣΚΙ]

Ο λαός μας μέσα σ΄ ένα παραλήρημα χαράς ξεχύνεται στους δρόμους και γιορτάζει τη λευτεριά του με χαρές και τραγούδια. Αγκαλιασμένοι αντάρτες και λαός κάνουν παρέλαση στους δρόμους. Είναι μια έκρηξη, ύστερα απ΄ τα κάτεργα της σκλαβιάς και από χρόνια καταδίκης. Γιορτάζει τη νίκη, τη νίκη του, τη δική του Νίκη, τη λευτεριά που δεν του χάρισε κανένας, που την κατάχτησε με τον αγώνα και τις θυσίες του.

Γιορτάζει και περιμένει την ολοκλήρωση της Νίκης, να πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις των συμμάχων για βοήθεια, ν΄ αρχίσει το ανασκούμπωμα.

Ο Δεκάλογος των Αετόπουλων [Πηγή: ΑΣΚΙ]

Η χώρα είναι γεμάτη ερείπια απ΄ τις καταστροφές που προξένησαν οι κατακτητές. Ο λαός είναι έτοιμος να ριχτεί στην ειρηνική μάχη για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης πατρίδας, να λύσει τα εσωτερικά του προβλήματα με δημοκρατικά πολιτικά μέσα. Και αυτή τη στιγμή της μεγάλης πολιτικής ανόδου αρχίζει η δολοφονική επέμβαση.

(Συνεχίζεται)

* Η Πόπη Μάλφα και η αδελφή της Ελένη (η Ελενίτσα όπως την αποκαλεί) ήταν στελέχη της νεολαιίστικης οργάνωσης της ΕΠΟΝ (Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων) στο νησί της Λευκάδας. Η Πόπη καθοδηγούσε τα χωριά της βορειοδυτικής Λευκάδας που σήκωσαν και το βάρος του αγώνα: Καρυά, Πηγαδισάνοι, Εγκλουβή, Βαυκερή, Πλατύστομα, Αλέξανδρος, Κολυβάτα, Πινακοχώρι, Λαζαράτα, Σπανοχώρι, Ασπρογερακάτα, Κάβαλος, Δρυμώνας, Εξάνθεια, Καλαμίτσι και Άγιος Νικήτας και η αδελφή της Ελένη καθοδηγούσε τη δύσκολη, λόγω της δράσης των ΕΔΕΣιτοράλληδων, περιοχή της Νότιας Λευκάδας. Ήταν αδελφές του Νίκου Μάλφα, Γραμματέα της 2ης Τομεακής Επιτροπής Καρυάς του ΕΑΜ.