«Πρωτόχωμα» (Ποίημα του Θοδωρή Γεωργάκη)
Φωτό: Μπάμπης Λάζαρης
ΠΡΩΤΟΧΩΜΑ
Σύχαρο παιδόπουλο εκίνησα με δίστομο κεντρί
στις απαλάμες τις μνήμες να ζυμώσω, στα
κράσπεδα της θείας νοσταλγίας σα βρεθώ!
Τo πρωτόχωμα προσκύνησα γιομάτο τους αρμούς
και τις ζάρες σου γη μου! Μεγασοφιά ο Ανθέμιος
και ο Ισίδωρος σε δόμησαν τρανή, με ψώμωσες
μ’ έκανες αντάρτη τους τρελαμένους άνεμους
την Όστρια και τον Γαρμπή μου φύσηξες στα στήθη,
δεξιοτέχνη μ’ έπλασες αρχαίο αρπιστή
τις χάρες σου μελωδικά στους ουρανούς σαν μέλπω…
Γονάτισα στις ρωγμές σου χρόνε σοφότερος
απ’ όλους είσαι, κυοφορείς τα πάντα
και σ’ ώρα καίρια τα φανερώνεις…
Έσκυψα αφουγκράστηκα της κοίτης μου την
αρχοντογενιά, προσκύνησα στα σύμβολα της
έτρεξα ανέμελο παιδόπουλο ξανά στα ίδια
μονοπάτια, άδολες καλημέρες ακουρμάστηκα
στις γειτονιές, τα Κυριακάτικα χαράς γιορτάσι τα
φοράνε, νιοπότιστο χώμα απ’ του Σποριά
τα πρωτοβρόχια μοσχοβόλησα!
Σαγηνεύτρα θάλασσα σ’ αγνάντεψα
σαν κοιλοπόνεσες ζωή να μου χαρίσεις,
θυμωμένη θάλασσά μου στο πρόσωπο
σαν κοιταχτούμε ίδιου πόνου
σημάδια τρυγάνε την καρδιά…
Αστραπή ο κόσμος σου νησί μου αστραπή που
πρώιμα φωτίζει τον γκρίζο ουρανό σαν
του φθινόπωρου κινούν τα πρωτοβρόχια, κυκλάμινα
με φλόγα ν’ ανασάνουν χρώμα μυστικής φωτιάς
χοχλάδια μέσα μου σταλάζουν στης μνήμης
τα φτερά!
Oι Κυριακές μια δέσμη χρυσάνθεμων
φαντάζουνε ακόμα, τα Μεγασάββατα σκορπίζουν
τους εχθρούς με σκεύη κεραμέως
νιόγαμπρος ο ήλιος απ’ τ’ Ακαρνανικά προβαίνει!
Λαμπροί οι θεριστές ξωμάχοι
στη μάνα γη αιώνια ιερουργούν!
Στις αμμουδιές του έρωτα του πόθου
αγόρια και κορίτσια σύχαρα λιώνουν φαρομανάνε!
Στ’ Αγιομαυρίτικα χώματα λαχταρισμένος
Οδυσσέας επιστρέφω, σφαχτόκαρδα καλέσματα
από παντού, λάμψες φωνές ανάβρες της φωτιάς
γέλια των κοριτσιών κόμες λυτές χρυσόπλεκα μαλλιά,
καταμεσής στο χώμα τ’ άνθη σου αμυγδαλιά,
έρχονται στη μνήμη όλα φορτωμένα ποτισμένα αλάτι,
την αρμύρα αυγαταίνουν των ματιών…
Σ’ αυτά τα χώματα πάντα αείζωη φωτιά
θα λαμπαδιάζεις μνήμη από τα μύχια της ψυχής
να τραγουδώ να κράζω, με των κουπιών το μέλι
λαμνοκόπος: Και Έντεινε! Και Κατευοδού!
Και Βασίλευε! Bυζάχτρα Γη μου…
