Ποίημα του Μίμη Κούρτη για τα δέκα χρόνια από την πυρπόληση του υποκαταστήματος της Μαρφίν

Του Μίμη Κούρτη

Ένοχη σιωπή… Δέκα χρόνια και οι νεκροί ζητούν ακόμη δικαίωση…

Ποιός είν΄ αυτός που ορίστηκε ταγός και τιμητής,
για τις ζωές των άλλων;
Που μήτρα γόνιμη πυρπόλησε, άνθος ζωής
προτού βλαστήσει;
Στ΄ όνομα ποιού ευαγγελίστηκε, και πυρσοφόρος
χρίστηκε του νόμου;
Και ποιός βαφτίστηκε φονιάς, ν΄ αρπάξει μεροκάματο
φριχτού θανάτου;
Και ποιοί ειναι εκείνοι οι εκτιμητές, που ξέρουν να κοστολογούν, ζωές κι ανθρώπους;
Πόσο τιμάται μια ζωή, που δεν γεννήθηκε και τρεις ζωές
σκυφτές στη βιοπάλη;
Οι «τιμωροί» δεν νοιάζονται. Είναι μονάχα δυνατοί,
όταν φορούν κουκούλες.
Μα και της δίκης ο οφθαλμός, κοιτάζει εκεί που θέλει,
εκεί που ορίζουν οι τρανοί.

Μίμης Κούρτης – Εγκλουβή, 5 Μάη 2020.