Το νησάκι του Άη Νικόλα κινδυνεύει!
| Γράφει ο Αιθεροβάμων |
Όταν για το θέμα αυτό έχουν προηγηθεί το όμορφο βίντεο του Π.Λ. και η εμπεριστατωμένη αναφορά του Νίκου Βαγενά είναι πλεονασμός και κατάχρηση χώρου να μιλήσει κανείς για την ιστορία ενός κατ’ ευφημισμό νησιού όπως μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει σήμερα την «ξέρα» του Άη Νικόλα στα Δέματα.
Αν τολμώ αυτή την ανάρτηση είναι από βαθειά συγκίνηση, από μεγάλη αγωνία και από πόνο ψυχής με σκοπό να επισημάνω τον κίνδυνο που διατρέχει αυτή η μικρή αμμώδης μικρονησίδα που έχει δεσμούς αιώνων με το νησί της Λευκάδας.
Από πέρυσι το χειμώνα φαίνονταν από μακριά κάτι να έχει αλλάξει στη μορφή και στο μέγεθός της.
Έτσι τον περασμένο Αύγουστο με την βοήθεια δυο φίλων θελήσαμε να δούμε από κοντά αυτό που φαίνονταν αμυδρά από τον δρόμο Λευκάδας Βόνιτσας.
Με ένα μικρό μονόξυλο ξεκινήσαμε πολύ πρωί.
Ο δρόμος του Κάστρου σχεδόν έρημος.
Περάσαμε την αμμόγλωσσα και το μικρό Διαβασίδι.
Χαρήκαμε τις χίλιες δυό αποχρώσεις της ανατολής του ήλιου από τα Ακαρνανικά όρη.
Η θάλασσα γαλήνια!
Την ησυχία του τοπίου τάραζε μόνο ο θόρυβος της μηχανής που κάποιες φορές χρειάστηκε να τη σβήσουμε για να απολαύσουμε τη μαγεία που μας περιέβαλλε.
Αυτή η τέρψη όμως δεν κράτησε για πολύ.
Φτάνοντας διαπιστώσαμε με τρόμο και έκπληξη το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να προκαλέσει η μανία της θάλασσας όταν ο αέρας και το κύμα σαρώνει τα πάντα!
Η περυσινή τραμουντάνα διάλυσε και κατάστρεψε ό, τι με ιδρώτα και πολύχρονο αγώνα είχε καταφέρει να στεριώσει ένας φιλότιμος και ευαίσθητος Λευκαδίτης: ο Σπύρος Γαντζίας (Γκανάρας).
Ο Άνθρωπος αυτός ατέλειωτες μέρες, για χρόνια, σε καθημερινή βάση μετέφερε από τη Λευκάδα κάθε είδους υλικό που θα μπορούσε να προστατέψει από την μανία της θάλασσας το μικρό νησάκι.
«Εδώ έβρισκε αποκούμπι ο πατέρας μου όταν άφριζε και μάνιαζε η θάλασσα…» μου έλεγε πάντα όταν τον ρωτούσα γι’ αυτό το συνεχές προσκύνημα ζωής στον Άη Νικόλα.
Οι περισσότερες από τις λιθιές που χτίστηκαν, αποκλειστικά με τον ιδρώτα του Σπύρου, για την προστασία από τα κύματα, έχουν πλέον διαλυθεί και έγιναν σωρός μέσα στη θάλασσα.
Ένας μικρός οικίσκος που υπήρχε σα χώρος τουαλέτας έχει μπατάρει πάνω στη άμμο.
Το μεγαλύτερο μέρος της θαμνώδους βλάστησης που συγκρατούσε την στενή λουρίδα άμμου χάθηκε ή έχει ξεραθεί και το μόνο που έμεινε είναι ένας μικρός χώρος περίπου 250 τετραγωνικά μέτρα εκεί που βρίσκεται ο ναϊσκος του Αγίου Νικολάου.
Μια στενή λωρίδα άμμου που έχει απομείνει χωρίζεται πλέον με θάλασσα από το χώρο του ναϊσκου.
Θα νόμιζε κανείς πως μετά από αυτή τη κοσμοχαλασιά το νησάκι θα ρήμαζε παρατημένο στο πέλαγος.
Όμως μετά το θάνατο του Σπύρου για καλή τύχη βρέθηκε ένας άλλος ταπεινός αντικαταστάτης του, ένας ψαράς από το γειτονικό χωριό του Αγίου Νικολάου, που έθεσε σαν όρκο ζωής κάθε πρωί ν’ ανάβει το καντήλι και να προσκυνάει το εικόνισμα του προστάτη των θαλασσινών.
Φύτεψε δυο τρία γεράνια μέσα στην άμμο και κάθε μέρα τα ποτίζει μέχρι να ριζώσουν.
Αγωνιά για το μέλλον!
Όταν τον ρωτάς τι μπορεί να γίνει έχει ξεκάθαρες απόψεις:
«Να μου φέρουν υλικά και εγώ σα το Σπύρο θα τα ξαναφτιάξω όλα από την αρχή»!
Αυτή η απλή πρόταση μέχρι στιγμής δεν έχει βρει καμιά ανταπόκριση και ο Άη Νικόλας στα Δέματα κινδυνεύει να χαθεί αν ξανασυμβεί, κάτι που είναι πολύ πιθανό, μια θαλασσοταραχή όμοια με τη περυσινή.
Κάνω λοιπόν μια έκκληση που απευθύνεται στην Εκκλησία, στον Δήμο, στην Περιφέρεια, στους Πολιτιστικούς φορείς, στους εργολάβους του νησιού μας και σε κάθε ευαίσθητο συντοπίτη μας που νοιάζεται για τον Τόπο.
Με τη συνδρομή όλων μας μπορεί να αγορασθούν και να μεταφερθούν τα αναγκαία υλικά στο χώρο μπροστά στο εκκλησάκι και παράλληλα να δοθούν οι απαραίτητες οδηγίες από ένα μηχανικό, τι πρέπει γίνει για τη προστασία του ναϊσκου και γενικότερα της μικρονησίδας.
Δεν νομίζω πως κοστίζει τίποτε να συνεισφέρουμε όλοι την αξία για ένα τσουβάλι τσιμέντο ή για μερικές πέτρες ώστε να σωθεί το ησυχαστήριο του Σικελιανού, το νησάκι της Αινειάδας Αφροδίτης, του Αγίου Νικολάου, το αραξοβόλι των φτωχών ψαράδων.
Δεν χρειάζονται πανάκριβες και βαρύγδουπες μελέτες, δεν απαιτούνται ιλιγγιώδη χρηματικά ποσά.
Διάθεση και αγάπη για τον Τόπο μας χρειάζεται μόνο.
Ας πάρει κάποιος την πρωτοβουλία πριν είναι πολύ αργά !
